Текст и перевод песни Paul De Leeuw - Poedersuikerplein

Poedersuikerplein

Kruip maar uit je bed, koude voeten op de vloer.
Het is donker de gordijnen zijn nog dicht.
En ook als je naar buiten kijkt, de zon is nog niet op.
Maar alles wit en de sneeuw geeft bijna licht.
Alles slaapt, je kan de stilte bijna horen.
En in het kraakheldere wit zijn nog geen sporen.
Die witte deken is zo glad en alles is perfect.
Want de hele wereld is bedekt.
Haastig al je kleren aan, je muts op en een sjaal.
Je grote laarzen en een dikke, warme jas.
Je zwaait de deur al open, voelt de kou in je gezicht.
En in een wit tapijt zet jij de eerste pas.
Onder je voeten hoor je de dikke sneeuw al kraken.
En je bukt om met je handen aan te raken.
En de vlokken blijven vallen en ze zijn zo mooi en zacht.
Hier heb je al die maanden op gewacht.
Als er sneeuw ligt, zijn de grenzen er niet meer.
Je weet niet meer waar de stoep begint en eindigt.
Dus de straten zijn veel breder en er is ook geen verkeer.
Wees welkom op het poedersuikerplein, zo zou het altijd moeten zijn.
Iedereen naar buiten, pak een schep of pak een slee.
Help maar mee, want de sneeuwpop staat niet recht.
En de eerste bal landt bij de buurman in zijn nek.
En dat ontaardt in een sneeuwballengevecht.
Niemand alleen, want iedereen is samen.
En we kijken naar de lichtjes voor de ramen.
Blaas de wolken uit je mond, want je vingers zijn haast blauw.
En we hebben rode wangen van de kou.
Als er sneeuw ligt, zijn de grenzen er niet meer.
Je weet niet meer waar de stoep begint en eindigt.
En de straten zijn veel breder en er is ook geen verkeer.
Wees welkom op het poedersuikerplein, zo zou het altijd (moeten zijn).
Als er sneeuw ligt, zijn de grenzen er niet meer.
Je weet niet meer waar de stoep begint en eindigt.
En de straten zijn veel breder en er is ook geen verkeer.
Wees welkom op het poedersuikerplein, zo zou het altijd moeten zijn.

Сахарная пудра

Вылезай из постели, холодные ножки на полу.
Темно, шторы всё ещё задернуты.
И даже если выглянуть наружу, солнца еще нет.
Но всё белое, и снег почти светится.
Всё спит, ты почти можешь услышать тишину.
И на кристально чистом белом еще нет следов.
Это белое покрывало такое гладкое, и всё идеально.
Потому что весь мир укрыт.
Скорее одевайся, шапку и шарф.
Большие сапоги и толстую, теплую куртку.
Ты уже открываешь дверь, чувствуешь холод на лице.
И по белому ковру делаешь первый шаг.
Под ногами слышишь, как хрустит толстый снег.
И ты нагибаешься, чтобы коснуться его руками.
И снежинки продолжают падать, и они такие красивые и мягкие.
Ты ждала этого все эти месяцы.
Когда идет снег, границ больше нет.
Ты больше не знаешь, где начинается и заканчивается тротуар.
Так что улицы кажутся шире, и нет никакого движения.
Добро пожаловать на площадь, усыпанную сахарной пудрой, так должно быть всегда.
Все на улицу, берите лопаты или санки.
Помогите же, снеговик стоит криво.
И первый снежок попадает соседу в шею.
И это превращается в снежную битву.
Никто не один, потому что все вместе.
И мы смотрим на огоньки в окнах.
Выдыхай облачка изо рта, ведь пальцы почти синие.
И у нас красные щеки от холода.
Когда идет снег, границ больше нет.
Ты больше не знаешь, где начинается и заканчивается тротуар.
И улицы кажутся шире, и нет никакого движения.
Добро пожаловать на площадь, усыпанную сахарной пудрой, так должно быть всегда.
Когда идет снег, границ больше нет.
Ты больше не знаешь, где начинается и заканчивается тротуар.
И улицы кажутся шире, и нет никакого движения.
Добро пожаловать на площадь, усыпанную сахарной пудрой, так должно быть всегда.