Текст и перевод песни Paul de Leeuw - Voor Het Eerst Weer Alleen

Mijn ogen zijn vol
Maar mijn handen zijn leeg
Nu je weg bent gegaan
Ik voel het gemis in mij branden
En huil als een wolf naar de maan
Zo bang als een kind in het duister
Zoek ik naar de knop van het licht
Ik tast om mij heen met mijn handen
Ze zoeken nog steeds jouw gezichtrefr.: Ik slaap voor het eerst weer alleen En de nacht is nog harder dan steen Ze danst op haar ijzige tenen Als een schim om mij heen Ze zingt mij in slaap met je lach Ze doet alles met mij wat niet mag Ze likt met haar tong in mijn oren Totdat ze vlucht voor het licht Van de dag
De lampen zijn aan, het blijft donker
De kachel is aan, het blijft kil
Ik lees maar de letters vervagen
De radio aan, het blijft stil
Ik ben als de dood voor de nachten
En de dagen gaan zwijgend voorbij
Ik weet, het is zinloos te wachten
Maar de zin van mijn leven ben jijrefr.

Мои глаза полны слез.
Но мои руки пусты.
Теперь, когда ты ушел.
Я чувствую, как недостаток горит во мне.
И кричать, как волк на Луну.
Испуганный, как ребенок в темноте.
Я ищу кнопку света.
Я ощупываю себя руками.
Они все еще ищут твое лицо преломление: я снова сплю один в первый раз, и ночь еще тверже камня, она танцует на своих ледяных пальцах, как тень вокруг меня, она поет мне, чтобы я заснул, с твоей улыбкой она делает со мной все, что не позволено, она лижет своим языком мне уши, пока не убегает от дневного света.
Свет горит, остается темнота.
Печка горит, но все равно холодно.
Я читаю, но буквы тускнеют.
Радио включено, оно молчит.
По ночам я подобен смерти.
И дни проходят безмолвно.
Я знаю, ждать бессмысленно.
Но смысл моей жизни - это ты.