Widnokrąg feat. Zeus - Pawbeats , Zeus перевод на немецкий

Widnokrąg feat. Zeus

Wow – po tylu latach walki i trudu wreszcie przebiłem się na druga stronę pieprzonego muru
Dziś jest jak w ulu, kiedy wchodzę do klubu, słowa słodkie jak miód wlewa mi się do uszu
Rok temu ta frekwencja była śmieszna jak Mann i Materna
Tylko w recenzjach zbierałem te laury do wieńca
Do cna wypełniał moje serce żal – sama "anty" materia
Dziś ten sam rap to wartość wielka jak antymateria
A dzisiaj z dnia na dzień wszystko rozpędza się bardziej
Za długo byłem na dnie, by teraz przestać się bać
Że to zaraz nie zgaśnie, więc nie śpię znowu, piszę nowy feat
Mam skośne oczy a i tak mam poślizg #tokyo_drift
To Need For Speed, need for beat no i need for money
Każdy chce zdjąć te stringi z gry, wszyscy to nimfomani
Zbliżałem się do drzwi powoli, ledwie mikronami
Dziś jestem blisko i szepczę: "Chodź piękna nimfo z nami"
Jestem wygranym i przegranym w tym biegu
Nigdy nie chciałem być rozpoznawany gdy wchodzę do sklepu
Lecz cóż – kiedy chcesz róż, musisz czuć kolce
Nerwy z żelaza każą mi kuć (kłuć) póki gorące
Wciąż jestem głuchy na komplementy i propsy
Tylko krytyka wżera się w mój pokład jak krew Obcych
Wrony zawsze kraczą z góry chcąc byś chłopie runął
Lecz obiecują złote góry, gdy masz złote runo

Czy moje miejsce jest gdzieś, gdzieś daleko stąd?
Czy tylko pędzę przed siebie gdzieś gdzie mnie niesie prąd?
Gdzieś na granicy między niebem i piekłem jest on
Za serce ciągnie mnie do siebie wciąż widnokrąg

Jeżeli wiem o czymś wiele, to wiem o paradoksach
Zawsze olewałem chemię, teraz piszę o związkach
Chyba bardziej niż w przeznaczenie, wierzę w fizjologię
Czy tylko przez nasienie chce cię mieć tu dziś obok mnie?
Wątpię, lecz ciężko dostrzec jest gdy stoję w jupiterach - odpowiedź
Gdy wytężam wzrok świat wkłada strój Riddlera
Już kilka razy zaczynałem od zera skąd mam brać pewność, że to skończy się inaczej teraz?
Nieśmiały dzieciak – co dziś po mnie pozostało mi?
Panny i melanż – w drzazgi to mnie porąbało i
Łatwiej było by schlewać i rżnąć się z koleżanką niż
Szansę dać tej myśli, że ktoś mnie poskleja w całość #Fisz
Ale nie umiem żyć w ten sposób
Czuje znowu coś i tęsknię za zapachem jej włosów
Mimo tarć i sporów chyba czuję, że ona to ta
Nie chcę wierzyć, że wrócę na tarczy znowu jutrzejszego dnia

Czy moje miejsce jest gdzieś, gdzieś daleko stąd?
Czy tylko pędzę przed siebie gdzieś gdzie mnie niesie prąd?
Gdzieś na granicy między niebem i piekłem jest on
Za serce ciągnie mnie do siebie wciąż widnokrąg

30 lat minęło mi jak jeden dzień
Tak łatwo było mi dekadę temu wróżyć sobie koniec
Obiecywałem sobie zaraz przed tym dniem
Strzelić sobie w łeb albo zmierzyć lotem wieżowiec
Dzisiaj dziadek opowiadał mi bardzo długo o wojnie
I w głębi serca czułem wielki wstyd za poprzednie myśli
Pieprzony samolubny, nadwrażliwy gnojek
Nawet z drzazgi w palcu robię kurwa teatr dramatyczny
Złote płyty, sukcesy – wszystko to gówno warte
Nic się nie liczy naprawdę, życie to parę chwil
I dużo łatwiej zgasić je niż zapałkę
A my cackamy się jak z jajkiem lub igramy z nim
Zamiast żyć – i tak będzie co ma być - jutro
Mówi się trudno – wszystkich nas i tak przysypie piach
Po co tracić nawet jeden dzień z życia na życie kłótnią
Z kimś – kto jest dla nas tą drugą połówką? – szkoda dnia
Po co się wczuwać tak w złych i interesownych
Co chcą wyłącznie zrobić naszym kosztem parę stów?
Pieprzyć ich – niech z nich każdy zarobi
Te pierdolone banknoty to sterta papierów
Jestem raperem, cóż – ego mam jak Chiny
Lecz w gruncie rzeczy te przepychanki tu warte są nic
Pewnie sto razy wrócę do tej piaskownicy
Lecz dziś – chyba jak nigdy dotąd naprawdę chcę żyć!

Czy moje miejsce jest gdzieś, gdzieś daleko stąd?
Czy tylko pędzę przed siebie gdzieś gdzie mnie niesie prąd?
Gdzieś na granicy między niebem i piekłem jest on
Za serce ciągnie mnie do siebie wciąż widnokrąg

Horizont feat. Zeus

Wow – nach so vielen Jahren des Kampfes und der Mühe habe ich es endlich auf die andere Seite der verdammten Mauer geschafft
Heute ist es wie in einem Bienenstock, wenn ich den Club betrete, Worte süß wie Honig fließen mir in die Ohren
Vor einem Jahr war die Besucherzahl lächerlich wie Mann und Materna
Nur in Rezensionen sammelte ich Lorbeeren für den Kranz
Bis ins Mark erfüllte mein Herz Bedauern – reine "Anti"-Materie
Heute ist derselbe Rap wertvoll wie Antimaterie
Und heute beschleunigt sich alles von Tag zu Tag mehr
Ich war zu lange am Boden, um jetzt aufzuhören, Angst zu haben
Dass es nicht gleich erlischt, also schlafe ich wieder nicht, schreibe ein neues Feature
Ich habe schräge Augen und trotzdem rutsche ich #tokyo_drift
Das ist Need For Speed, Need for Beat und Need for Money
Jeder will diese Tangas aus dem Spiel entfernen, alle sind Nymphomanen
Ich näherte mich der Tür langsam, nur um Mikrometer
Heute bin ich nah dran und flüstere: "Komm, schöne Nymphe, mit uns"
Ich bin Gewinner und Verlierer in diesem Rennen
Ich wollte nie erkannt werden, wenn ich in einen Laden gehe
Aber was soll's – wenn du Rosen willst, musst du die Dornen spüren
Nerven aus Stahl befehlen mir zu schmieden (stechen), solange es heiß ist
Ich bin immer noch taub für Komplimente und Props
Nur Kritik frisst sich in mein Deck wie das Blut der Aliens
Krähen krächzen immer von oben, damit du, Kumpel, fällst
Aber sie versprechen goldene Berge, wenn du das goldene Vlies hast

Ist mein Platz irgendwo, irgendwo weit weg von hier?
Oder rase ich nur vorwärts, irgendwohin, wohin mich der Strom trägt?
Irgendwo an der Grenze zwischen Himmel und Hölle ist er
Der Horizont zieht mich immer noch am Herzen zu sich

Wenn ich von etwas viel weiß, dann von Paradoxa
Ich habe Chemie immer ignoriert, jetzt schreibe ich über Beziehungen
Ich glaube wohl mehr an Physiologie als an Schicksal
Will ich dich nur wegen meines Samens heute hier neben mir haben?
Ich bezweifle es, aber es ist schwer zu erkennen, wenn ich im Rampenlicht stehe - die Antwort
Wenn ich meinen Blick anstrenge, zieht die Welt das Kostüm des Riddlers an
Ich habe schon mehrmals bei Null angefangen, woher soll ich die Gewissheit nehmen, dass es diesmal anders endet?
Schüchternes Kind – was ist heute von mir übrig geblieben?
Mädels und Party – das hat mich in Stücke gerissen und
Es wäre einfacher, sich zu betrinken und es mit einer Kollegin zu treiben als
Dem Gedanken eine Chance zu geben, dass mich jemand wieder zusammensetzt #Fisz
Aber ich kann nicht so leben
Ich fühle wieder etwas und sehne mich nach dem Duft ihrer Haare
Trotz Reibungen und Streitigkeiten spüre ich wohl, dass sie die Richtige ist
Ich will nicht glauben, dass ich morgen wieder geschlagen zurückkehre

Ist mein Platz irgendwo, irgendwo weit weg von hier?
Oder rase ich nur vorwärts, irgendwohin, wohin mich der Strom trägt?
Irgendwo an der Grenze zwischen Himmel und Hölle ist er
Der Horizont zieht mich immer noch am Herzen zu sich

30 Jahre sind für mich wie ein Tag vergangen
So leicht war es für mich vor einem Jahrzehnt, mir mein Ende vorauszusagen
Ich versprach mir direkt vor diesem Tag
Mir in den Kopf zu schießen oder mit einem Sprung die Höhe eines Hochhauses zu messen
Heute hat mir Opa sehr lange vom Krieg erzählt
Und tief im Herzen fühlte ich große Scham für meine früheren Gedanken
Verdammter egoistischer, überempfindlicher Bengel
Sogar aus einem Splitter im Finger mache ich verdammt noch mal ein Drama
Goldene Schallplatten, Erfolge – all das ist einen Scheiß wert
Nichts zählt wirklich, das Leben besteht nur aus ein paar Augenblicken
Und es ist viel leichter auszulöschen als ein Streichholz
Und wir behandeln es wie ein rohes Ei oder spielen damit
Anstatt zu leben – es wird sowieso geschehen, was geschehen soll - morgen
Man sagt 'Pech gehabt' – uns alle wird sowieso der Sand bedecken
Warum auch nur einen Tag des Lebens mit Streit verschwenden
Mit jemandem – der für uns die andere Hälfte ist? – Schade um den Tag
Warum sich so in schlechte und eigennützige Leute hineinversetzen
Die ausschließlich auf unsere Kosten ein paar Hunderter machen wollen?
Scheiß auf sie – soll doch jeder von ihnen verdienen
Diese verdammten Banknoten sind nur ein Haufen Papier
Ich bin Rapper, na und – mein Ego ist so groß wie China
Aber im Grunde sind diese Rangeleien hier nichts wert
Wahrscheinlich werde ich hundertmal in diesen Sandkasten zurückkehren
Aber heute – will ich wohl wie nie zuvor wirklich leben!

Ist mein Platz irgendwo, irgendwo weit weg von hier?
Oder rase ich nur vorwärts, irgendwohin, wohin mich der Strom trägt?
Irgendwo an der Grenze zwischen Himmel und Hölle ist er
Der Horizont zieht mich immer noch am Herzen zu sich