Autobiografia (Live) - Perfect перевод на немецкий

Autobiografia (Live)

Miałem dziesięć lat
Gdy usłyszał o nim świat
W mej piwnicy był nasz klub

Kumpel radio zniósł
Usłyszałem blue suede shoes
I nie mogłem w nocy spać

Wiatr odnowy wiał
Darowano reszty kar
Znów się można było śmiać

W kawiarniany gwar
Jak tornado jazz się wdarł
I ja też chciałem grać

Ojciec, Bóg wie gdzie
Martenowski stawiał piec
Mnie paznokieć z palca zszedł

Z gryfu został wiór
Grałem milion różnych bzdur
I poznałem co to sex

Pocztówkowy szał
Każdy z nas ich pięćset miał
Zamiast nowej pary jeans

A w sobotnią noc
Był Luxemburg, chata, szkło
Jakże się chciało żyć!

Było nas trzech
W każdym z nas inna krew
Ale jeden przyświecał nam cel
Za parę lat
Mieć u stóp cały świat
Wszystkiego w brud
Alpagi łyk
I dyskusje po świt
Niecierpliwy w nas ciskał się duch
Ktoś dostał w nos
To popłakał się ktoś
Coś działo się

Poróżniła nas
Za jej Poli Raksy twarz
Każdy by się zabić dał

W pewną letnią noc
Gdzieś na dach wyniosłem koc
I dostałem to, com chciał

Powiedziała mi
Że kłopoty mogą być
Ja jej, że egzamin mam

Odkręciła gaz
Nie zapukał nikt na czas
Znów jak pies, byłem sam

Stu różnych ról
Czym ugasić mój ból
Nauczyło mnie życie jak nikt

W wyrku na wznak
Przechlapałem swój czas
Najlepszy czas

W knajpie dla braw
Klezmer kazał mi grać
Takie rzeczy że jeszcze mi wstyd

Pewnego dnia
Zrozumiałem, że ja
Nie umiem nic

Słuchaj mnie tam!
Pokonałem się sam
Oto wyśnił się wielki mój sen

Tysięczny tłum
Spija słowa z mych ust
Kochają mnie

W hotelu fan
Mówi: "Na taśmie mam
To jak w gardłach im rodzi się śpiew"

Otwieram drzwi
I nie mówię już nic
Do czterech ścian

Autobiografie (Live)

Ich war zehn Jahre alt
Als die Welt von ihm erfuhr
In meinem Keller war unser Club

Ein Kumpel brachte ein Radio runter
Ich hörte Blue Suede Shoes
Und konnte nachts nicht schlafen

Der Wind der Erneuerung wehte
Die restlichen Strafen wurden erlassen
Man konnte wieder lachen

Ins Café-Gewühl
Drang Jazz wie ein Tornado ein
Und ich wollte auch spielen

Vater, Gott weiß wo
Baute einen Siemens-Martin-Ofen
Mir ging ein Fingernagel ab

Vom Griffbrett blieb ein Span
Ich spielte Millionen verschiedener Dummheiten
Und lernte, was Sex ist

Der Postkartenwahn
Jeder von uns hatte fünfhundert davon
Statt einer neuen Jeans

Und am Samstagabend
Gab's Luxemburg, Bude, Schnaps
Wie sehr wollte man leben!

Wir waren zu dritt
In jedem von uns anderes Blut
Aber ein Ziel leuchtete uns
In ein paar Jahren
Die ganze Welt zu Füßen haben
Von allem im Überfluss
Ein Schluck Alpaga
Und Diskussionen bis zum Morgengrauen
Ein ungeduldiger Geist tobte in uns
Jemand kriegte eins auf die Nase
Dann weinte jemand
Etwas geschah

Es entzweite uns
Ihr Pola-Raksa-Gesicht
Jeder hätte sich dafür umgebracht

In einer Sommernacht
Trug ich eine Decke irgendwo aufs Dach
Und bekam, was ich wollte

Sie sagte mir
Dass es Ärger geben könnte
Ich ihr, dass ich eine Prüfung hätte

Sie drehte das Gas auf
Niemand klopfte rechtzeitig an
Wieder war ich allein, wie ein Hund

Hundert verschiedene Rollen
Womit meinen Schmerz stillen
Das Leben lehrte mich wie kein anderer

Im Bett auf dem Rücken
Verplemperte ich meine Zeit
Die beste Zeit

In der Kneipe für Applaus
Ließ mich der Klezmer spielen
Solche Sachen, dass ich mich noch schäme

Eines Tages
Verstand ich, dass ich
Nichts kann

Hört mich an!
Ich habe mich selbst überwunden
Siehe, mein großer Traum ist wahr geworden

Eine tausendköpfige Menge
Trinkt die Worte von meinen Lippen
Sie lieben mich

Im Hotel sagt ein Fan
"Ich hab's auf Band
Wie in ihren Kehlen der Gesang entsteht"

Ich öffne die Tür
Und sage nichts mehr
Zu den vier Wänden