Wyspa, drzewo, zamek (Live) - Perfect перевод на немецкий

Wyspa, drzewo, zamek (Live)

W spadku po dziewczynie wyspa mi została
Dziesięć kroków długa, z piasku była cała
Przywoziłem ziemię podkradaną z pola
Chciałem ja ożywić, przecież była moja

Wreszcie siałem trawę bardzo wczesną wiosną
Odtąd po mej wyspie mogłem chodzić boso
Posadziłem kwiaty, wszystkie dla ozdoby
Przywoziłem z domu wiadra słodkiej wody

Aż tu wielki grad wybił co mógł
Ziemię zmył, nagły skok wód
Wyspa znów z nagiego piasku jest

Posadziłem drzewo u mnie na balkonie
Wielkie, silne drzewo, bardzo dbałem o nie
Pomyślałem sobie - kiedy mnie nie będzie
Pamięć ludzi o mnie mieszkać będzie w drzewie

No i miało tak stać tysiąc sto lat
Jak posąg mój miało tu trwać
Kiedyś wiatr ze złością wyrwał je

Zbudowałem sobie na wysokiej skale niebosiężny zamek
W słońcu lśnił wspaniale
W zamek ten włożyłem wszystkie oszczędności
By się czuć bezpiecznym do późnej starości

Lecz mój czujny wróg rył jak szczur
Wsypał proch do kilku dziur
Przyszła noc, podpalił wtedy lont

I tak wszystko to, czego się tknę
W proch i pył obraca się
Nie wiem sam, gdzie miejsce dla mnie jest

I tak wszystko to, czego ja chcę
W proch i śmierć obraca się
Nie wiem sam, gdzie miejsce dla mnie jest

Insel, Baum, Schloss (Live)

Als Erbe von einem Mädchen blieb mir eine Insel
Zehn Schritte lang, sie war ganz aus Sand
Ich brachte Erde herbei, gestohlen vom Feld
Ich wollte sie beleben, schließlich war sie meine

Schließlich säte ich Gras im sehr frühen Frühling
Von da an konnte ich auf meiner Insel barfuß gehen
Ich pflanzte Blumen, alle zur Zierde
Ich brachte Eimer süßen Wassers von zu Hause

Bis ein großer Hagel zerschlug, was er konnte
Die Erde spülte weg ein plötzlicher Wasserschwall
Die Insel ist wieder aus nacktem Sand

Ich pflanzte einen Baum bei mir auf dem Balkon
Einen großen, starken Baum, ich kümmerte mich sehr um ihn
Ich dachte mir – wenn ich nicht mehr bin
Wird die Erinnerung der Leute an mich im Baum wohnen

Und so sollte er tausendeinhundert Jahre stehen
Wie meine Statue sollte er hier bestehen
Eines Tages riss ihn der Wind wütend aus

Ich baute mir auf einem hohen Felsen ein himmelhohes Schloss
In der Sonne glänzte es prächtig
In dieses Schloss steckte ich all meine Ersparnisse
Um mich bis ins hohe Alter sicher zu fühlen

Doch mein wachsamer Feind grub wie eine Ratte
Schüttete Pulver in ein paar Löcher
Die Nacht kam, da zündete er die Lunte an

Und so alles, was ich berühre,
Verwandelt sich in Staub und Asche
Ich weiß selbst nicht, wo ein Platz für mich ist

Und so alles, was ich will,
Verwandelt sich in Staub und Tod
Ich weiß selbst nicht, wo ein Platz für mich ist