Текст и перевод песни Petri Laaksonen - Viimeinen Talvi

Viimeinen Talvi

Kun päättyy talvi viimeinen,
Hän saapuu halki metsien,
Hän päällä tuntureiden seisoo,
Ja korret maahan vaipuvat
Ja oksat tervehdykseen taipuvat.
Ja niin kuin tulen loimu hän,
Käy halki kaiken pimeän.
Jo silmut puhkeavat kukkaan,
Ja kaikki laaksot laulavat,
Kyyhkyset lentoon nousevat
Ja kaikki vuoripurot soivat.

Jo väistyy routa,
Yö kyynelten,
Ja valo saapuu.
Se valtaa sydämen.
He saavat riemun,
Vapauden,
Se loistaa kasvoilta
Kristuksen.

Ja kodittomat, hyljätyt
Hän juhlasaattoon kutsuu nyt.
He nauravat ja unelmoivat,
Ja lapset päänsä nostavat,
Kun kielet särjetyt taas soivat.
He esiin käyvät piiloistaan
Lyöntien jäljet kasvoillaan,
Ja pelko ihmetykseen vaihtuu,
Kun hänen jalanjäljissään
Noin kaikki syttyy elämään
Ja kipu eilisen on poissa.

Последняя Зима

Когда закончится последняя зима,
Он придёт сквозь леса,
Он будет стоять на вершинах гор,
И травы склонятся к земле,
И ветви склонятся в приветствии.
И подобно пламени огня Он,
Пройдёт сквозь всю тьму.
Уже глаза распускаются цветами,
И все долины поют,
Голуби взмывают в небо,
И все горные ручьи звенят.

Уже отступает мороз,
Ночь слёз,
И свет приходит.
Он наполняет сердце.
Они обретают радость,
Свободу,
Она сияет на лицах
Христа.

И бездомных, отверженных
Он зовёт теперь на праздник.
Они смеются и мечтают,
И дети поднимают головы,
Когда расколотые языки снова звучат.
Они выходят из укрытий,
Со следами побоев на лицах,
И страх сменяется удивлением,
Когда по Его стопам
Так всё оживает
И боль вчерашнего дня исчезает.