ข้อความจากเถียงนาน้อย - ไผ่ พงศธร перевод на немецкий

ข้อความจากเถียงนาน้อย

กี่ความคิดถึง
เขียนลงตรงเส้นขอบฟ้า
ตั้งแต่แฟนอ้ายจากลา
ค่ำแลงมานั่งเจ่าเฝ้าคอย
เฝ้าเติมความหวัง
ลงแป้นไม้ฮังข้างเถียงนาน้อย
ข้อความจากใจคนคอย
ณโพน
ต้นข่อยฝากไปถึงเจ้า
ฟังเสียงลมพัดไผ่
ส่งแรงใจไปเยี่ยมยามถามข่าว
ข้อความจากเถียงนาน้อย
ข้างโพนต้นข่อย
หม่องเคยสัญญาเฮา
คนอยู่ทางนี้ยังฮักภักดีคือเก่า
สู้กับความเหงา
รอเจ้าหวนทวนทาง
ขึ้นรถทัวร์สู่รั้วโรงงาน
สู้เพื่อฝันครอบครัวน้องนาง
ไปขอแบ่งค่าแรงนำเขา
เห็นใจน้องเจ้า
บอกอ้ายให้รอจั๊กหว่าง
ห่างกันไกล
ย่านมีใครแทรกกลาง
โทรหากัน
บ้างหากน้องมีเวลา
ย่ำค่ำแลงมา
เขียดจ่านา มันฮ้องนำ
ใจอ้ายคึดล่ำหล่ำ
น้องบ่รับสายวันนี้อ้ายโทรหา
ได้ยินเสียงหัวใจของอ้ายบ่
เฝ้าแต่รอ ร้อ
รอเบิ่งใจน้องหล่า
ข้างโพนต้นข่อย
อ้ายย่านเจ้าลืมวาจา
ย่านหนุ่มโรงงาน
ม้างคำสัญญา
ถึงเทียวฝากข้อความ
หาวันละเกือบเป็นร้อย
เถียงนาน้อย
ลมวอย อ้อยอิ่ง
เถียงนาน้อย
ลมวอย อ้อยอิ่ง
กลัวน้องเจ้าหวั่นไหว
กลัวใจเจ้าบ่นิ่ง
คือลมต้องบักนุ่นปลิว
ลอยลับลิ่ว บ่เห็นไหง่หายโต
ย่านยามเห็นเบอร์โชว์
บ่รับสายพี่ชายจ้อย
คนคอยน้อยใจคิดหนัก
บ่อยครั้งที่ฝาก
ข้อความบ่นตัดพ้อ
ขอโทษน้องหล่า
ถ้ากวนใจเจ้าหนอ
ว่างยามใด๋
โทรหาอ้ายแหน่ได้บ่
ยามใดอ้ายท้อ
หลูโตนอ้ายหน่อย
แป้นเถียงนาน้อย
มีแต่ฮอยขี้ถ่านไฟ
ข่าวพาดหัวปิดตัวโรงงาน
ห่วงเจ้านั้น สิเป็นตายร้ายดี
หากเขาปิดกิจการ
ให้คืนเมือบ้าน
งานให้เฮ็ดพอมี
ฟ้าฝนเป็นใจ
ปีนี้ข้าวราคาดี
สิโทรตามน้องนี้
มาคืนสัญญากกข่อย
เถียงนาน้อย
ลมวอย อ้อยอิ่ง
เถียงนาน้อย
ลมวอย อ้อยอิ่ง
กลัวน้องเจ้าหวั่นไหว
กลัวใจเจ้าบ่นิ่ง
คือลมต้องบักนุ่นปลิว
ลอยลับลิ่ว
บ่เห็นไหง่หายโต
ย่านยามเห็นเบอร์โชว์
บ่รับสายพี่ชายจ้อย
คนคอยน้อยใจคิดหนัก
บ่อยครั้งที่ฝาก
ข้อความบ่นตัดพ้อ
ขอโทษน้องหล่า
ถ้ากวนใจเจ้าหนอ
ว่างยามใด๋
โทรหาอ้ายแหน่ได้บ่
ยามใดอ้ายท้อ
หลูโตนอ้ายหน่อย
แป้นเถียงนาน้อย
มีแต่ฮอยขี้ถ่านไฟ

Nachricht von der kleinen Feldhütte

Wie viele Sehnsüchte
schrieb ich an den Horizont,
seit meine Liebste fortging.
Abends sitze ich trübsinnig da und warte.
Ich nähre die Hoffnung,
auf die Holzwand der kleinen Feldhütte geschrieben.
Eine Nachricht vom Herzen des Wartenden,
vom Hügel
beim Khoi-Baum sende ich sie dir.
Ich lausche dem Wind, der durch den Bambus weht,
sende meine Kraft, um nach dir zu sehen, nach Neuigkeiten zu fragen.
Eine Nachricht von der kleinen Feldhütte,
neben dem Hügel mit dem Khoi-Baum,
dem Ort unseres einstigen Versprechens.
Ich, der hier ist, liebe dich immer noch treu wie früher.
Ich kämpfe mit der Einsamkeit,
warte auf deine Rückkehr.
Du bist in den Bus gestiegen, zur Fabrikmauer,
kämpfst für den Traum unserer Familie, mein Mädchen.
Bittest um einen Teil ihres Lohns.
Ich verstehe dich, Liebste,
du sagst, ich soll eine Weile warten.
Wir sind weit voneinander entfernt,
ich fürchte, jemand könnte sich dazwischendrängen.
Ruf doch an,
wenn du Zeit hast, Liebste.
Wenn der Abend dämmert,
rufen die Frösche im Feld.
Mein Herz denkt immer wieder daran,
du hast nicht abgenommen, als ich heute anrief.
Hörst du mein Herz schlagen?
Ich warte und warte, warte
und beobachte dein Herz, meine Liebste.
Neben dem Hügel mit dem Khoi-Baum,
ich fürchte, du vergisst dein Wort.
Ich fürchte, ein Fabrikjunge
bricht unser Versprechen.
Deshalb sende ich Nachrichten,
fast hundertmal am Tag.
Kleine Feldhütte,
der Wind weht sanft, zögerlich.
Kleine Feldhütte,
der Wind weht sanft, zögerlich.
Ich fürchte, du, meine Liebste, gerätst ins Wanken,
ich fürchte, dein Herz ist nicht standhaft.
Wie vom Wind verwehter Kapokflaum,
der davonschwebt, verschwindet, ohne Spuren zu hinterlassen.
Ich fürchte, wenn du meine Nummer siehst,
nimmst du den Anruf deines Liebsten nicht entgegen.
Der Wartende ist bekümmert und denkt viel nach.
Oft sende ich
vorwurfsvolle Nachrichten.
Entschuldige, meine Liebste,
wenn ich dich störe.
Wenn du Zeit hast,
kannst du mich bitte anrufen?
Wenn ich entmutigt bin,
hab ein wenig Mitleid mit mir.
Die Bretterwand der kleinen Feldhütte
ist voller Holzkohlespuren.
Die Schlagzeile: Fabrikschließung.
Ich mache mir Sorgen um dich, ob es dir gut oder schlecht geht.
Wenn sie den Betrieb schließen,
komm nach Hause zurück.
Es gibt genug Arbeit hier.
Himmel und Regen sind uns wohlgesonnen,
der Reispreis ist dieses Jahr gut.
Ich werde dich anrufen, Liebste,
um unser Versprechen am Khoi-Baum zu erneuern.
Kleine Feldhütte,
der Wind weht sanft, zögerlich.
Kleine Feldhütte,
der Wind weht sanft, zögerlich.
Ich fürchte, du, meine Liebste, gerätst ins Wanken,
ich fürchte, dein Herz ist nicht standhaft.
Wie vom Wind verwehter Kapokflaum,
der davonschwebt,
verschwindet, ohne Spuren zu hinterlassen.
Ich fürchte, wenn du meine Nummer siehst,
nimmst du den Anruf deines Liebsten nicht entgegen.
Der Wartende ist bekümmert und denkt viel nach.
Oft sende ich
vorwurfsvolle Nachrichten.
Entschuldige, meine Liebste,
wenn ich dich störe.
Wenn du Zeit hast,
kannst du mich bitte anrufen?
Wenn ich entmutigt bin,
hab ein wenig Mitleid mit mir.
Die Bretterwand der kleinen Feldhütte
ist voller Holzkohlespuren.