Текст и перевод песни ไผ่ พงศธร - ยังคอยสู่ขวัญ

ยังคอยสู่ขวัญ

สุดโค้งทุ่งนา คือฟ้าสีหม่น ดั่งใจคนคอย
ลมพัดวอยๆ ให้เมฆเปลี่ยนรูปเป็นนวลหน้าน้อง
เจ้าทิ้งลาบเทาสะเดาช่อขมตามลมหนาวล่อง
ไปสู่แสงทองที่สาดในใจ

ทำงานทางโน้นน้องเป็นไงบ้าง ส่งข่าวแหน่เด้อ
แสงสีที่เจอพาชีวิตเปลี่ยน ไปมากแค่ไหน
หลายครั้งเสียงเจ้าอ่อนล้า จนรู้สึกได้
หากสู้บ่ไหวบ้านเฮายังรอ

ท้องทุ่งอีสาน ยังมีความฮักอยู่ทุกเม็ดทราย
คอยซับเหงื่อใจในยามทุกท้อ
อ้อมแขนบ้านไร่ปลายนา ชายคาซอมซ่อ
กับคนมอซอยังคอยสู่ขวัญ

อ้ายยังตั้งตาคอยน้องคืนบ้าน เคียงคนอยู่หลัง
ฝากฮักนำทาง ให้คนเคยใกล้อย่าไลลืมกัน
อ้ายถางคันแท แทวใกล้เถียงนา
คอยคนพลัดบ้านมานั่งนำกัน หอมลมยามแลง

ท้องทุ่งอีสาน ยังมีความฮักอยู่ทุกเม็ดทราย
คอยซับเหงื่อใจในยามทุกท้อ
อ้อมแขนบ้านไร่ปลายนา ชายคาซอมซ่อ
กับคนมอซอยังคอยสู่ขวัญ

อ้ายยังตั้งตาคอยน้องคืนบ้าน เคียงคนอยู่หลัง
ฝากฮักนำทาง ให้คนเคยใกล้อย่าไลลืมกัน
อ้ายถางคันแท แทวใกล้เถียงนา
คอยคนพลัดบ้านมานั่งนำกัน หอมลมยามแลง

Toujours t'attendre

Au bout du champ de riz, le ciel est sombre, comme mon cœur qui t'attend.
Le vent souffle, le nuage prend la forme de ton visage.
Tu as laissé derrière toi le laab taa et les feuilles d'amarante, qui s'envolent avec le vent froid.
Tu vas vers la lumière dorée qui éclaire ton cœur.

Comment vas-tu là-bas, mon amour ? Donne-moi de tes nouvelles.
La lumière et les couleurs que tu as rencontrées ont-elles beaucoup changé ta vie ?
Plusieurs fois j'ai senti ta voix faible, fatiguée.
Si tu ne peux plus, notre maison t'attend.

La plaine de l'Isan conserve notre amour dans chaque grain de sable.
Elle attend pour essuyer tes larmes lorsque tu es découragée.
Les bras de notre maison à la lisière du champ de riz, sous le toit rustique,
Et les personnes ici t'attendent pour te réconforter.

Je t'attends avec impatience, mon amour, pour que tu reviennes à la maison et que tu sois à mes côtés.
Que l'amour nous guide, que ceux qui étaient proches ne s'oublient pas.
Je défriche la terre près de la grange,
J'attends que tu reviennes de ton exil pour que nous nous asseyons ensemble et que nous prenions le frais du soir.

La plaine de l'Isan conserve notre amour dans chaque grain de sable.
Elle attend pour essuyer tes larmes lorsque tu es découragée.
Les bras de notre maison à la lisière du champ de riz, sous le toit rustique,
Et les personnes ici t'attendent pour te réconforter.

Je t'attends avec impatience, mon amour, pour que tu reviennes à la maison et que tu sois à mes côtés.
Que l'amour nous guide, que ceux qui étaient proches ne s'oublient pas.
Je défriche la terre près de la grange,
J'attends que tu reviennes de ton exil pour que nous nous asseyons ensemble et que nous prenions le frais du soir.