Zosia - Piotr Rogucki перевод на немецкий

Zosia

Taka moja nieszczęśliwa dola
Całe życie sam na ojca ziemi
Jedno co mnie trzyma to te pole
I nadzieja, że się jeszcze zmieni
Wybiegła rumiana na mnie prosto z lasu
I zabrała rozum bez pytania
Od tej pory nie traciła czasu
Próżne były wszystkie zabiegania
Zostawili ją dla Maćka od Kowali
Bo miał ziemi więcej niż rozumu
Jakżech poszedł prosić, żeby dali
Powiedzieli "idź, chłopie, do domu!"
Ja nikogo nie mam, a ona jak słońce
Rozjaśniłaby chałupę pustą
Usta ma czerwone i gorące
I złociutki warkocz pode chustą
Jeszcze ją widziołech na rozdrożu
Powiedziała, że mnie też miłuje
Aż zamknęli ją na klucz w komorze
Od tej pory już jej nie widuję
Zlituj się, Boże!
Dłużej nie zniosę!
Gorzałkę piję
Jeszcze zabiję, jeszcze zabiję się.
Nie będę kochoł jak tylko Zosię
Jak tylko moją i nie boję się
Ani że mnie Bóg, ani że ludzie
Ukarzą za to wielkie kochonie
Nie będę kochoł jak tylko Zosię
Jak tylko moją i nie boję się
Ani że mnie Bóg, ani że ludzie
Ukarzą za to wielkie kochonie
Nie będę kochoł jak tylko Zosię
Jak tylko moją i nie boję się
Ani że mnie Bóg, ani że ludzie
Ukarzą za to

Zosia

So ist mein unglückliches Schicksal
Das ganze Leben allein auf Vaters Erde
Das Einzige, was mich hält, ist dieses Feld
Und die Hoffnung, dass es sich noch ändert
Sie lief rotwangig direkt aus dem Wald auf mich zu
Und nahm mir den Verstand, ohne zu fragen
Von da an verschwendete sie keine Zeit
Vergebens waren alle Bemühungen
Sie gaben sie dem Maciek von den Kowals
Weil er mehr Land als Verstand hatte
Als ich hinging zu bitten, dass sie sie mir geben
Sagten sie: "Geh nach Hause, Kerl!"
Ich habe niemanden, und sie ist wie die Sonne
Sie würde die leere Hütte erhellen
Ihre Lippen sind rot und heiß
Und ein goldener Zopf unter dem Kopftuch
Ich sah sie noch an der Wegkreuzung
Sie sagte, dass sie mich auch liebt
Bis sie sie in der Kammer einschlossen
Seitdem sehe ich sie nicht mehr
Erbarme dich, Gott!
Länger ertrage ich es nicht!
Schnaps trinke ich
Ich bringe noch wen um, ich bringe mich noch um.
Ich werde keine lieben außer Zosia
Nur meine allein, und ich fürchte mich nicht
Weder dass Gott mich, noch dass die Leute
Bestrafen für diese große Liebe
Ich werde keine lieben außer Zosia
Nur meine allein, und ich fürchte mich nicht
Weder dass Gott mich, noch dass die Leute
Bestrafen für diese große Liebe
Ich werde keine lieben außer Zosia
Nur meine allein, und ich fürchte mich nicht
Weder dass Gott mich, noch dass die Leute
Dafür bestrafen