Nic Nam Nie Zacmi Slonca - Piotr Szczepanik перевод на английский

Nic Nam Nie Zacmi Slonca

Głos, już tylko cienie słów
Przebrzmiałe echa już
A przecież głos powraca
Szept odnalazł mnie wśród ścian
By mi przypomnieć utracone dni
Zgubiony świat

Wiem, gdy dużo dobrych dni
Gdy dużo słońca w nich
To miarę czas zatraca
Wiem, nie lubi tego nikt
Gdy w ludzkich oczach
Uśmiech choćby przejrzy się

Dłoń szuka dłoni w ciemności
Lecz, gdy ją znajdzie
Nie lubi tego nikt
Nocą, gdy cisza snem naszym zawładnie
Nie lubi tego nikt
Śmiech się radosny ulicą przetoczy
Nie lubi tego nikt
Ciepłym spojrzeniem spotkają się oczy
Nie lubi tego nikt

Za dobrze było nam z sobą
Bezchmurnych beztroskich
Zbyt wiele było dni
Miłość starannie przed ludźmi ukryta
Nie kłuje w oczy ich
Szczęścia nie wolno tym słowem nazywać
Zbyt wątły to kwiat
Złamią go ludzie, dziś wiemy już o tym
I ty, i ja

Nic nie zaćmi słońca nam
Wiatr zedrze z nieba płaszcz
Brunatną chmur opończę
Niech rozbiją piękny dzban
Lecz i w okruchach odnajdziemy ślad
Minionych lat

Dzień przywróci mi twój szept
O świcie zbudzi się
Twój głos by znowu zabrzmieć
Wiem, nie lubi tego nikt
Lecz w naszych oczach
Uśmiech wtedy przejrzy się

Dłoń szuka twojej dłoni
A, gdy ją znajdzie
To nikt nie rozłączy już nas

Nothing Will Eclipse the Sun for Us

A voice, just shadows of words
Echoes already faded
And yet the voice returns
A whisper found me among the walls
To remind me of lost days
A lost world

I know, when there are many good days
When there's a lot of sun in them
Then time loses its measure
I know, no one likes that
When in human eyes
A smile, however fleeting, can be seen

A hand seeks a hand in the darkness
But, when it finds it
No one likes that
At night, when silence takes hold of our dreams
No one likes that
Joyful laughter rolls through the streets
No one likes that
Eyes meet with a warm gaze
No one likes that

We were too good together
Cloudless, carefree
There were too many days
Love carefully hidden from people
It doesn't sting their eyes
Happiness must not be called by that word
It's too frail a flower
People will break it, we know that now
You and I

Nothing will eclipse the sun for us
The wind will tear the cloak from the sky
The brown cloud cloak
Let them break the beautiful jug
But even in the shards we will find a trace
Of bygone years

The day will bring back your whisper to me
At dawn it will awaken
Your voice to sound again
I know, no one likes that
But in our eyes
A smile will then be seen

A hand seeks your hand
And, when it finds it
No one will ever separate us