Majbooram Beram - Poori перевод на немецкий

Majbooram Beram

مجبورم برم کنم خونمو ترک، گونمو تر
هوایی از گیت، زمینی قاچاق، تو تریلی جا بشم لا بار
که یه وقت بو نکشه سگ
به سمت غربت، دلم تو خونه ام
تو مرزی که اَ باد سردش می لرزه چونَه ام
میگن دیوونه ام چون میرم با این که دیدم هر کی رفت اومد
به خودم میگم میگذره امشب
با این که تشنه ام، آب نمی خوره چشمم
ترسیدم، خودم بیدارم، پاهام خواب
که صدام زد راننده گفت بیرونیم از کشور
نشستم جلو، راننده چی به شاگردش میگه که
می خندن یهو؟
تو فکرم، فکر این که میکنن کجای جاده خفتم؟
چسبیدم کوله مو سفت تر
سرخه چشمم مالیدمشون انقدر
راننده بو بُرد، زدش رو ترمز
گفت اذان خِستی حرابه وقت وضوئه
شاگردش گفت بهم شغلیم هواننه ل َ ناچاری
هوا سُدی نزوله
یه کیمی نترباکی یه کیمی هم هواها
خَده گِره کریمه گرچه باوجوره
دلگیرم از یه ایران، میرم
تا نیست دلِ کسی بام
خداحافظی نکردم حتی از رفیقام
شدم بیخیالِ نیمه پر لیوان
اگه تو مسیر شد وضعیت دَرهم
پام گیره حتی اگه نگیرم گردن
مهم نی قاتلم یا بودم هنرمند
تا به خودم بیام زدنم دست بند
وای
آسمون دوباره بارید
می خوره قطره هاش رو کانتینرِ تاریک
کاش میشد دوباره ببینمش رو گوشیم
شماره مادرمو جا تماس اضطراری
کار نمی کنه لامسه ام
پریدم اَ خواب با بادِ سرد
این جا انگار ته خطمه
میادش صدا پارس سگ

Ich muss gehen

Ich muss gehen, mein Zuhause verlassen, meine Wange nass.
Luftweg durchs Tor, illegal über Land, im LKW unter der Ladung versteckt,
damit der Hund keine Witterung aufnimmt.
In Richtung Fremde, mein Herz ist zu Hause.
An einer Grenze, wo mein Kinn vor dem kalten Wind zittert.
Sie sagen, ich bin verrückt, weil ich gehe, obwohl ich sah, dass jeder, der ging, zurückkam.
Ich sage mir, diese Nacht geht vorbei.
Obwohl ich durstig bin, findet mein Auge keinen Schlaf.
Ich hatte Angst, ich bin wach, meine Füße schlafen.
Als der Fahrer mich rief und sagte, wir sind außer Landes.
Ich setzte mich nach vorne, was sagt der Fahrer zu seinem Gehilfen, dass
sie plötzlich lachen?
In Gedanken, denkend, wo auf der Straße sie mich überfallen werden?
Ich umklammerte meinen Rucksack fester.
Meine Augen sind rot, so sehr habe ich sie gerieben.
Der Fahrer wurde misstrauisch, trat auf die Bremse.
Er sagte: "Azan Khesti [Signal/Ort?], schlechte Zeit, Zeit für die Waschung."
Sein Gehilfe sagte zu mir: "Unsere Arbeit ist [so], keine Wahl."
"Das Wetter wurde kalt, Niederschlag."
"Manche fürchten sich [?], manche auch vor dem Wetter."
"Gott ist großzügig, auch wenn die Lage so ist."
Ich bin enttäuscht von ganz Iran, ich gehe.
Weil niemandes Herz bei mir ist.
Ich habe mich nicht einmal von meinen Freunden verabschiedet.
Das halb volle Glas ist mir egal geworden.
Wenn unterwegs die Situation chaotisch wird,
bin ich verwickelt, auch wenn ich es nicht zugebe.
Es ist egal, ob ich ein Mörder bin oder ein Künstler war.
Bevor ich zu mir kam, legten sie mir Handschellen an.
Oh.
Der Himmel regnete wieder.
Seine Tropfen fallen auf den dunklen Container.
Könnte ich sie doch wieder auf meinem Handy sehen,
die Nummer meiner Mutter anstelle des Notrufs.
Mein Tastsinn funktioniert nicht.
Ich schreckte aus dem Schlaf auf durch den kalten Wind.
Hier ist anscheinend mein Ende.
Das Bellen von Hunden ist zu hören.