Saudade - Pranga перевод на английский

Saudade

Tənhalıq başlayır burdan o yana
Keçdikcə keçilməz, atam balası
Çayları, çölləri tutsan boyuna
Ayları, illəri tutsan boyuna
Ölçdükcə ölçülməz, atam balası

Daha çoxlarıyla aram sərinlər
Çoxları boyuma sevinməz daha
23 yaşımda məni sevənlər
33 yaşımda sevəmməz daha

Mən axı nə Yolam, nə Çöl, nə Küçə
Mən axı hamının ola bilmərəm
Məni sevənlərdən ötrü-ölüncə
23 yaşımda qala bilmərəm

Uzanır yollar yenə, nə qədər uzansa da gətirmir
Ötən illərimi onlar mənə, sonlar yenə
Qapımı döyür tanışdır, bu sonlar mənə yollar yenə
Uzanır, amma ömür uzun deyil axı yollar qədər
Danib bastırmaq albom mənə, uşaqlıq illərdə ilk sevgini
Vəfasızdır ömür günü eləbil, ən vəfasız dostlar
Kimi
Həyat yarı ömür qısa, alovlu ruhum dönür buza
Vaxt gələndə mən də yolçu, məni də ölüm udar, ömür uduzar
Bilirəm bu dünya yalan,
Qonağam yalan dünyada Çevirib doğmanı yada, gedir o zamansız qatar
Eləbil Tanrıya yadam, eləbil udunub torpağı daşıyan adam
Xatırlamır məni dünyada ölən, misralarda yaşayan adam
Bir sirrim var daşıyıram özümdə, gözümdə süzülən yağışlar yuyur
Bir sirrim var nə ölülər anlayır, nə korlar görür, nə karlar duyur
Bu sirri götürməz deyirlər məzar, sirr də qocalır sonda, əzizim
Bir vaxt cavan-cavan şeirlər yazan şair də qocalır sonda, əzizim

Nə qədər sözlər var sözümdən cavan
Daha çığırmağa nəfəsim gəlmir
Daha bu dünyada özümdən cavan
Şeirlər yazmağa həvəsim gəlmir

Ömrümü aldı, illər apardı
Dünyaya bizdən təkcə, mahnilar qaldı
Ömrümü aldı, illər apardı
Dünyaya bizdən təkcə, mahnilar qaldı

Bu yollar aparır hara?!
Sevinci kədərə qataraq
Ömrümü zamana sataraq
Durmadan günaha bataraq
Bugünü sabaha ataraq mən, dünlərimdə yaşayıram
Bir vaxt ağırdı dediyim yükləri, indi səpərək
Daşıyıram
Yoruluram, taqətdən düşür əllər, yorulur dizlər,
Mən fəth etdikcə dağılır dağlar, quruyur həmin dənizlər
Yazırıq tarixi körpülər salıb ki, gələnlər olsun izlə
Və biz də yaşayırıq inadkar mübarizəmizlə, musiqimizlə

Kiriyir, yumşalır şeirlərim də
Qocalir misralar, sözlər mənimlə
Dostlar cavan qalır şeirlərimdən
Qocalmaq istəmir dostlar mənimlə

Ömrümü aldı, illər apardı
Dünyaya bizdən təkcə, mahnılar qaldı
Ömrümü aldı, illər apardı
Dünyaya bizdən təkcə, mahnılar qaldı
Ömrümü aldı, illər apardı
Dünyaya bizdən təkcə, mahnılar qaldı
Ömrümü aldı, illər apardı
Dünyaya bizdən təkcə, mahnılar qaldı

Son nəfəs dünyada hər şeydən şirin
Şair də qocalır, ölür, bilirəm
Sözündən qan iyi gələn şairin
Ağzından süd iyi gəlir, bilirəm

Bu dünya bir qaynar qazanmış demə, Söndürməz odunu nə qar, nə yağış
Dünyayla dalaşmaq asanmış demə
Çətini dünyayla barışmağımış...

Saudade

Loneliness begins from there, my child
As it passes, it becomes impassable, my child
Even if you hold the rivers, the deserts to your chest
Even if you hold the months, the years to your chest
As you measure it, it becomes immeasurable, my child

My relations with many have cooled
Many no longer rejoice at my being
Those who loved me at 23
No longer love me at 33

After all, I'm neither a path, nor a desert, nor a street
After all, I can't be everyone's
For the sake of those who love me – until death
I can't stay 23

The roads stretch out again, no matter how far they extend, they don't bring
My past years to me, just the endings again
Familiar ones knock at my door, these endings, roads again
They stretch, but life is not long like roads, after all
To speak and silence the album for me, first love in childhood
Life is unfaithful, as if the most unfaithful friends
Who
Life is half-life, short, my fiery spirit turns to ice
When the time comes, I too am a traveler, death will swallow me, life will swallow me
I know this world is a lie,
I am a guest in this lying world, turning to my homeland, the untimely train is leaving
As if I am a stranger to God, as if a man who swallows the earth and carries it
The dying man in the world doesn't remember me, the man who lives in verses
I have a secret, I carry it inside myself, the rain in my eyes washes it
I have a secret, neither the dead understand, nor the blind see, nor the deaf hear
They say the grave won't take this secret, the secret also grows old in the end, my dear
The poet who once wrote young poems, also grows old in the end, my dear

How many words are younger than my words
I don't have the breath to scream anymore
No longer younger than myself in this world
I don't have the will to write poems

Life took me, years took me
Only songs remained from us to the world
Life took me, years took me
Only songs remained from us to the world

Where do these roads lead?!
Adding joy to sorrow
Selling my life to time
Constantly sinking into sin
Throwing today to tomorrow, I live in my yesterdays
Once I called heavy burdens, now I scatter them
I carry
I am tired, my hands are failing, my knees are tired,
As I conquer, mountains crumble, those seas dry up
We write history, building bridges so that those who come may follow
And we live with our stubborn struggle, our music

My poems are getting dusty, softening
My verses, my words are getting old with me
My friends stay young from my poems
My friends don't want to grow old with me

Life took me, years took me
Only songs remained from us to the world
Life took me, years took me
Only songs remained from us to the world
Life took me, years took me
Only songs remained from us to the world
Life took me, years took me
Only songs remained from us to the world

The last breath in the world is the sweetest of all
The poet also grows old, dies, I know
The poet whose words smell of blood
His mouth smells of milk, I know

This world is like a boiling cauldron, they say, neither snow nor rain can extinguish its fire
It's easy to fight the world, they say
The hard part is to make peace with the world...