Текст и перевод песни PRoMete feat. Qaraqan - 2012

2012

Sonda hər şey öz qutusuna qayıdacaq
Nə qələm olmur kömək, nə ağappaq vərəqlər...
Bir ağırlıq varsa ürəkdə.
Küləklər aparsın külünü,
İstəyirsən yanasan.
Hərdən, fikirləşirəm ki, yuxudayam...
Bütün bu ağırlıq düşəcək çiyindən,
Nə vaxt ki oyanacam.
Amma haçanacan davam edəcəyini bilmirəm.
Mən əhatə dairəsindən kanarda,
Sən isə Bermudumsan.
Ümidlər sonuncu ölür, sən son ümidimsən!
Amma yoxsan yanımda,
Varsan içimdə.
Hər addımımda gözümün önündə
Nəsə səni xatırladır.
Zəng edirəm,
Ya uzun-uzun çağırır,
Ya da nömrən qapalıdır. (biraz sonra zəng edin)
İndi, kömək eləmir bizə qanadlar.
Yerimiz uçurumların kənarı.
Guya qaça-qaça biz xəzandan,
Uzaq saldıq özümüzdən baharı.
İçimiz daş bazarı, ya da ürək məzarı.
Gözlərimiz qızarıb, bəbək yerinə qan damarı.
Gecələrimiz yuxusuz, günlərimiz sonsuzluğa,
Bu sonsuzluğun sonu bizi görən hara aparır?!
İşlərimiz artır-artır, azalır sevginin vaxtı,
Ünsiyyət iki sözlük: "Necəsən?" Cavab: "Yaxşı"
Soyuqluqda keçəcəyik daşı, buraxıb yaddaşı,
İnkubator insanlarının olmur qardaşı.
İndi, kömək eləmir bizə qanadlar.
Yerimiz uçurumların kənarı.
Guya qaça-qaça biz xəzandan,
Uzaq saldıq özümüzdən baharı.
İndi kömək eləmir iynələr və sistemlər,
Məhv olunan sevgilərdir, insanların hirsindən.
İndi kömək eləmir magiyalar ya da dinlər,
Dünyanı qurtarmaqçün bu qap-qara tilsimdən.
Sadə şeylər məntiq üçün fantastikdir.
Texnikalar üstələyir insan ağlın.
Kim yazır görəsən bu əsəri?
Sonunu görmək maraqlı olardı, bu nağılın.
Kiminsə gözü bağlı, kiminsə ağlı bağlı.
İtib fərq, fərq eləmir yaxınlıq, ya uzaqlıq.
Satılır hətta enerji də, indi hər şeyin öz qiyməti
Ürəklər də icarəyə verilir, bir neçə yataqlıq.
İndi, kömək eləmir bizə qanadlar.
Yerimiz uçurumların kənarı.
Guya qaça-qaça biz xəzandan,
Uzaq saldıq özümüzdən baharı.

2012

My dearest one, everything will fall into place
Neither pen nor blank pages can help...
When the heart is heavy.
Let the winds carry away its ashes,
If it is your wish.
At times, I wonder if I am dreaming...
All this heaviness will fall from your shoulders,
When I wake up.
But I don't know how long it will last.
I am out of range,
And you are my Bermuda.
Hope dies last, and you are my final hope!
But you are not here next to me,
But are present in me.
Something reminds me of you with every step I take,
Before my very eyes.
I call you,
Either it rings forever,
Or your number is unavailable. (Please try again later)
Our wings are now useless.
We are at the edge of the abyss.
As if in fleeing from the fall,
We have banished spring.
Our souls are a stone market, or a graveyard of hearts.
Our eyes are red, blood vessels instead of pupils.
Our nights are sleepless, our days unending,
Where will the end of this eternity lead us?!
Our duties increase, while love diminishes,
Communication is limited to two words: "How are you?" Answer: "Fine".
We turn to stone in the cold, forgetting memories,
Incubator people have no siblings.
Our wings are now useless.
We are at the edge of the abyss.
As if in fleeing from the fall,
We have banished spring.
Needles and systems are no longer effective,
Love fades away, due to human greed.
Magic and religion cannot save us,
From this dark spell.
Simple things are illogical.
Technology surpasses the human mind.
Who is the author of this masterpiece?
The end of this tale would be intriguing.
Some are blind, while others are brainwashed.
The difference is lost, whether near or far.
Even energy is for sale, everything has its price,
Hearts are rented out, with several beds.
Our wings are now useless.
We are at the edge of the abyss.
As if in fleeing from the fall,
We have banished spring.