Sual - PRoMete перевод на немецкий

Sual

Məni mənə göstərəndə birinci dəfə güzgü, çox qorxmuşdum.
"Bu mənmiyəm?" – anlamamışdım, "Qəribədir, Niyə bu, belədir?" – sormuşdum.
Yormuşdum, bəlkə, buna görə, bezib "Unudulacaq bu!" – demişdilər mənə,
Amma illər keçir, mənsə güzgüdə hər dəfə başqa bir mən görməyə öyrəşirdim,
Unutmaq əvəzinə... hmmm... içimdə hisslər isinirdi,
Mənliyimi deyilən kimi soyutmaq əvəzinə
Və bir gün satış öyrəndim, və bir gün alış öyrəndim.
Dedim, özüm-özümə "alış!". Öyrəndim!
Mən əvəzinə mən almaq öyrəndim,
Mən əvəzinə mən satmaq öyrəndim.
Əvvəl iməkləməyi öyrəndiyim bu yollarda,
Özümü tək qoyub, qaçmaq öyrəndim
Və bir gün sən gəldin, qanad oldun,
Mən uçmaq öyrəndim,
Sən mənə çox öyrətdin,
Mən səndən çox öyrəndim.
Sətirlərin üzərində diyircəklə rəqs eləmək nə gözəlmiş?!
İşə bax bir, güzgüdə özümü tanıdım, üzümdə gözəlmiş
Uçarkən yerə baxdım, gördüm, "Göydən, yer üstü nə gözəlmiş!?"
Deyəcəkdim, gözləmədən və birdən sən getdin...
Qanadlarsız qaldım.
Diyirləndim... diyirləndim...
PRoMete)
Şüuraltından şüur üstünə gələn qonağımsan.
Səni dərk etmək, gormək qədər mümkünsüz.
Məni anlaya bilsən, yalnız sən anlarsan.
Bəlkə, zamanı da danacağ beynim,
Bəlkə də, bədəni də buraxacaq
Bu ruhum səni görə bilmək üçün, nələr etməzdi?!
Amma nəfsim, əksimə işləyən iti xəncər,
Kəs-doğra, ruh parçalarımı gəl, bir yerə topla.
Doğram-doğram... könül istər yenidən doğulam.
Ana bətnindən çıxan anda, sevinc yox,
Qəm bəxş edə hər kəsə ölü cismim.
Bəlkə onda sənə qovuşan yollar üzümə açıla bir-bir.
Üsyan bu ruhda hakim. Məni bağışla!
Bunu tək sən bacarırsan, çünki.
Sənə yalvarmaqdan, səni tərifdən başqa,
Nə dəyərim varki, sanki.
Bunu mənə oyrədən də sənsən,
Ala da bilərsən əgər istərsən.
Mənə əvvəl özünü dərk et buyurmusan,
Amma məni düşündürən bir neçə sual var:
Səndən niyə qorxuram?
Sənə niyə qayıdacam?
Məni niyə yaratmısan?
Səni niyə görə bilmirəm?
Mən kiməm?
Bəs sən kimsən?

Frage

Als der Spiegel mich mir zum ersten Mal zeigte, hatte ich große Angst.
"Bin das ich?" – hatte ich nicht verstanden, "Seltsam, warum ist das so?" – hatte ich gefragt.
Ich hatte es vielleicht übertrieben, deshalb hatten sie es satt und sagten mir: "Das wird vergessen werden!",
Aber Jahre vergehen, und ich gewöhnte mich daran, jedes Mal ein anderes Ich im Spiegel zu sehen,
Anstatt zu vergessen... hmmm... erwärmten sich Gefühle in mir,
Anstatt mein Sein abzukühlen, wie es hieß.
Und eines Tages lernte ich zu verkaufen, und eines Tages lernte ich zu kaufen.
Ich sagte zu mir selbst: "Gewöhne dich daran!". Ich lernte es!
Ich lernte, ein Ich anstelle von mir zu kaufen,
Ich lernte, ein Ich anstelle von mir zu verkaufen.
Auf diesen Wegen, auf denen ich zuerst zu krabbeln gelernt hatte,
Lernte ich, mich allein zu lassen und wegzulaufen.
Und eines Tages kamst du, wurdest zu Flügeln,
Ich lernte zu fliegen,
Du hast mir viel beigebracht,
Ich habe viel von dir gelernt.
Wie schön war es doch, mit Rollen auf den Zeilen zu tanzen?!
Schau mal einer an, ich erkannte mich im Spiegel, mein Gesicht war auch schön.
Als ich flog, schaute ich auf die Erde, sah: "Wie schön ist doch die Erde von oben!?"
Wollte ich sagen, ohne zu warten, und plötzlich gingst du...
Ich blieb ohne Flügel zurück.
Ich rollte... ich rollte...
PRoMete)
Du bist mein Gast, der vom Unterbewusstsein ins Bewusstsein kommt.
Dich zu begreifen, ist so unmöglich wie dich zu sehen.
Wenn du mich verstehen könntest, nur du würdest mich verstehen.
Vielleicht wird mein Gehirn auch die Zeit leugnen,
Vielleicht wird auch der Körper verlassen werden.
Was würde diese meine Seele nicht alles tun, um dich sehen zu können?!
Aber mein Ego, ein scharfer Dolch, der gegen mich arbeitet,
Schneide und hacke, komm, sammle meine Seelenfragmente.
Stück für Stück... das Herz wünscht, von neuem geboren zu werden.
Im Moment des Verlassens des Mutterleibs, keine Freude,
Möge mein toter Körper jedem Kummer bereiten.
Vielleicht öffnen sich dann die Wege zu dir einer nach dem anderen vor mir.
Aufruhr herrscht in dieser Seele. Vergib mir!
Denn nur du kannst das.
Außer dich anzuflehen, dich zu preisen,
Welchen Wert habe ich schon, als ob.
Derjenige, der mir das beigebracht hat, bist auch du,
Du kannst es auch nehmen, wenn du willst.
Du hast mir zuerst befohlen, mich selbst zu erkennen,
Aber es gibt einige Fragen, die mich beschäftigen:
Warum fürchte ich mich vor dir?
Warum werde ich zu dir zurückkehren?
Warum hast du mich erschaffen?
Warum kann ich dich nicht sehen?
Wer bin ich?
Und wer bist du?