Текст и перевод песни Przemysław Gintrowski - 17 IX

17 IX

Moja bezbronna ojczyzna przyjmie cię najeźdźco
A droga którą Jaś i Małgosia dreptali do szkoły
Nie rozstąpi się w przepaść

Rzeki nazbyt leniwe nieskore do potopów
Rycerze śpiący w górach będą spali dalej
Więc łatwo wejdziesz nieproszony gościu

Ale synowie ziemi nocą się zgromadzą
śmieszni karbonariusze spiskowcy wolności
Będą czyścili swoje muzealne bronie
Przysięgali na ptaka i na dwa kolory

A potem tak jak zawsze - łuny i wybuchy
Malowani chłopcy bezsenni dowódcy
Plecaki pełne klęski rude pola chwały
Krzepiąca wiedza że jesteśmy - sami

Moja bezbronna ojczyzna przyjmie cię najeźdźco
I da ci sążeń ziemi pod wierzbą - i spokój
By ci co po nas przyjdą uczyli się znowu
Najtrudniejszego kunsztu - odpuszczania win

17 сентября

Моя беззащитная родина примет тебя, захватчик,
А тропа, по которой Ясь и Малгося шли в школу,
Не разверзнется пропастью.

Реки слишком ленивы, не склонны к потопам,
Рыцари, спящие в горах, продолжат свой сон,
Так что ты войдешь легко, незваный гость.

Но сыны земли соберутся ночью,
Смешные карбонарии, заговорщики свободы,
Будут чистить свое музейное оружие,
Клявшиеся на птице и на двух цветах.

А после, как и всегда, - зарева и взрывы,
Разрисованные мальчишки, неспящие командиры,
Рюкзаки, полные поражений, рыжие поля славы,
Бодрящее знание, что мы - одни.

Моя беззащитная родина примет тебя, захватчик,
И даст тебе два метра земли под березой - и покой,
Чтобы те, кто придут после нас, учились снова
Труднейшему искусству - прощению.