Текст и перевод песни Qaraqan - Son

Son

Şəhər boşalıb, daralıb dəqiqələr
Buludlu səmada rəqs edir qarğalar
Günəş əbədi sönüb, yox səhərlər
Dumanlı gecələr, qaranlıq gecələr
Qapısı açıq, boş bütün mənzillər
Qara pəncərədə rəqs edir pərdələr
Donub saatlar, işləmir əqrəblər
Qaranlıq gecələr, əbədi gecələr
Yoxdur bir nəfər canlı bu şəhərdə
Boşdur banklar, boş bütün dükanlar
Maşın yolları, boş bütün sükanlar
Qaranlıq gecələr, əbədi gecələr
Şəhərdə qalmayıb heçkəs, nə qocalar, nə cavanlar
Dünyada qalmayıb heçkəs, küçələrdə boş maşınlar
Yox olub bütün insanlar, yox olub məndən başqa
Səmadan gəlir səslər, gözlərimə dolur yaşlar
Tələsik addımlarla, aşağı doğru pilləkənlərlə
Mən qorxuram, qarışmaq istəyirəm insanlarla
Görüşmək istəyirəm yad piyada gözləriylə
İnsanlar məhv olur axı qalanda tək özləriylə
Boşalıb biznes mərkəzləri, işləmir eskalatorlar
Yoxdur nə polislər, nə siyasətçilər, aratorlar
Yox olub həkimlər və xəstələr yox, boş palatalar
Yaxınlarım, ailəm, dostlarım... onlar hardadırlar?
Gördüyüm təkcə insan - boş vitrinlərdəki əksim
Bəlkə də, bu şəhərdə, bu torpaqda mənəm əskik
Bəlkə də yerim göylər, dizim yerlər, evim dünya
Bəlkə də Allah, Şeytan, Cənnət, Dünya - hamısı röya?!
Seçilmiş çarmıxında qanlı ovuclardan ətir
Mənə Allahı gətir, mənə ağır yüklər gətir
Mənə bir bayraq gətir, sinəmə sancım, olum vətən
Mənim eşitdiyim sonuncu mahnı olsun azan
Allahsız dünyalarda daş tanrılar oldu kağız
Nəyi ki, bağırır qəlb, deyir gözlər, susur ağız
Nəyi ki, gizlədirlər, deməli orda var həqiqət
Mən görmüşəm çirkli bir qapıdan başlayır cənnət
Mən görmüşəm müqəddəs torpaqda üç cavan çarmıx
Yerə sancdığım çomaq qanlı dənizləri ayırır
Boz paltarlı peyğəmbər, gözlərini tutur saçlar
Tanrının hüzuruna çirkli ayaqlarla qaçmaq
Şeytanla üzbəüz sonuncu döyüş meydanında
Nə vaxt ki, ölüm hüceyrələri tapılacaq qanında
Sarılmış doğmalar solanda gültək qucaqlarda
Mənim ruhum uçacaq qarğalarla uzaqlarda
Şəhərdə yoxdur heçkəs, insanlarda yox insanlıq
Gördüyüm şüşə gözlər pıçıldayır: -Puldur tanrı
Həyatı heçə satmaq, kefə qaçmaq maneələrdən
Ölüm anında onlar saat dilənir saniyələrdən
Qaranlıq kvartallarda susur yiyəsiz köpəklər
Səcdəyə getmiş dizlər, dualara açıq biləklər
Qaranlıq kvartallarda dahiliklə dərd qarışır
Sevginin çətirlərinə çırpılır nifrət yağışı
Tanrını qucaqlamaq, qışqırmaq: -Buraxma məni
Və son anında kimsə cıracaq arada pərdələri
Və son baxışda kimsə görəcə Allahın gözlərin
Və son nəfəsdə kimsə qucaqlayacaq dizlərin
Çiynimdə mələklərin qələmlərinin xışıltısı
Mən səni tapa bilmədim, bu da vicdan ağrısı
Sən mənə yol göstərmədin, mən özüm tapıb gəldim
Sən mənim parçalanmış gözlərimdə ilham pərim
Qaranlıq küçələrdə hürür yiyəsiz köpəklər
Qapısı bağlı mənzillərdə can verir ürəklər
Dahilər məhv olur zamanla, sovrulur küləklə
Dahilər məhv olur zamanla, sovrulur küləklə
Həkimlər qoyur diaqnoz, müəllimlər dərs tapşırır
Svetofor dəyişir rəngin, polislər sərt baxışlı
Hakimlər vurur çəkic, əsgərlər olur şəhid
Şairlər yazır şeir, məndə isə leykemiya

The End

The city has emptied, the minutes have shrunk
Crows dance in the cloudy sky
The sun has gone out forever, there are no mornings
Foggy nights, dark nights
Doors are open, all apartments are empty
Curtains dance in the black window
The clocks are frozen, the hands are not working
Dark nights, eternal nights
There is not a single living person in this city
Banks are empty, all shops are empty
Car roads, all steering wheels are empty
Dark nights, eternal nights
No one is left in the city, neither old nor young
No one is left in the world, empty cars in the streets
All people have disappeared, except for me
Sounds come from the sky, tears fill my eyes
With hasty steps, down the stairs
I am afraid, I want to mingle with people
I want to meet with the eyes of a strange pedestrian
People are destroyed when they are left alone
Business centers are empty, escalators are not working
There are no police, no politicians, no ploughmen
Doctors and patients have disappeared, empty wards
My relatives, family, friends... where are they?
The only person I see is my reflection in empty shop windows
Maybe in this city, on this land, I am the one missing
Maybe my place is the heavens, my knees are the ground, my home is the world
Maybe God, Satan, Heaven, Earth - is it all a dream?!
The scent of bloody palms on the chosen cross
Bring me God, bring me heavy burdens
Bring me a flag, pierce my chest, let me die a homeland
Let the last song I hear be the adhan
In godless worlds, stone gods became paper
What the heart shouts, the eyes say, the mouth is silent
What they hide, it means there is truth there
I have seen heaven begin from a dirty door
I have seen three young crosses on holy ground
The stick I stuck in the ground separates the bloody seas
The gray-clad prophet covers his eyes with his hair
Running to God with dirty feet
Face to face with the devil on the last battlefield
When death cells are found in your blood
When loved ones turn pale, fading in embraces like flowers
My soul will fly away with the crows in the distance
There is no one in the city, there is no humanity in people
The glass eyes I see whisper: -Money is god
Selling life for nothing, escaping to pleasure from obstacles
At the moment of death, they beg for hours from seconds
Hungry dogs fall silent in dark quarters
Knees that have gone to prostration, wrists open to prayers
Genius and sorrow mingle in dark quarters
The rain of hatred lashes against the umbrellas of love
To embrace God, to scream: -Don't let me go
And at the last moment, someone will tear the curtains in between
And in the last glance, someone will see God's eyes
And in the last breath, someone will embrace your knees
The rustle of the angels' pens on my shoulder
I couldn't find you, and this is a pang of conscience
You didn't show me the way, I found it myself
You are my muse in my shattered eyes
Hungry dogs howl in the dark streets
Hearts die in apartments with closed doors
Geniuses are destroyed by time, swept away by the wind
Geniuses are destroyed by time, swept away by the wind
Doctors make diagnoses, teachers give homework
Traffic lights change color, policemen have stern looks
Judges strike with hammers, soldiers become martyrs
Poets write poems, and I have leukemia