Текст и перевод песни Qaraqan - Son

Şəhər boşalıb, daralıb dəqiqələr
Buludlu səmada rəqs edir qarğalar
Günəş əbədi sönüb, yox səhərlər
Dumanlı gecələr, qaranlıq gecələr
Qapısı açıq, boş bütün mənzillər
Qara pəncərədə rəqs edir pərdələr
Donub saatlar, işləmir əqrəblər
Qaranlıq gecələr, əbədi gecələr
Yoxdur bir nəfər canlı bu şəhərdə
Boşdur banklar, boş bütün dükanlar
Maşın yolları, boş bütün sükanlar
Qaranlıq gecələr, əbədi gecələr
Şəhərdə qalmayıb heçkəs, nə qocalar, nə cavanlar
Dünyada qalmayıb heçkəs, küçələrdə boş maşınlar
Yox olub bütün insanlar, yox olub məndən başqa
Səmadan gəlir səslər, gözlərimə dolur yaşlar
Tələsik addımlarla, aşağı doğru pilləkənlərlə
Mən qorxuram, qarışmaq istəyirəm insanlarla
Görüşmək istəyirəm yad piyada gözləriylə
İnsanlar məhv olur axı qalanda tək özləriylə
Boşalıb biznes mərkəzləri, işləmir eskalatorlar
Yoxdur nə polislər, nə siyasətçilər, aratorlar
Yox olub həkimlər və xəstələr yox, boş palatalar
Yaxınlarım, ailəm, dostlarım... onlar hardadırlar?
Gördüyüm təkcə insan - boş vitrinlərdəki əksim
Bəlkə də, bu şəhərdə, bu torpaqda mənəm əskik
Bəlkə də yerim göylər, dizim yerlər, evim dünya
Bəlkə də Allah, Şeytan, Cənnət, Dünya - hamısı röya?!
Seçilmiş çarmıxında qanlı ovuclardan ətir
Mənə Allahı gətir, mənə ağır yüklər gətir
Mənə bir bayraq gətir, sinəmə sancım, olum vətən
Mənim eşitdiyim sonuncu mahnı olsun azan
Allahsız dünyalarda daş tanrılar oldu kağız
Nəyi ki, bağırır qəlb, deyir gözlər, susur ağız
Nəyi ki, gizlədirlər, deməli orda var həqiqət
Mən görmüşəm çirkli bir qapıdan başlayır cənnət
Mən görmüşəm müqəddəs torpaqda üç cavan çarmıx
Yerə sancdığım çomaq qanlı dənizləri ayırır
Boz paltarlı peyğəmbər, gözlərini tutur saçlar
Tanrının hüzuruna çirkli ayaqlarla qaçmaq
Şeytanla üzbəüz sonuncu döyüş meydanında
Nə vaxt ki, ölüm hüceyrələri tapılacaq qanında
Sarılmış doğmalar solanda gültək qucaqlarda
Mənim ruhum uçacaq qarğalarla uzaqlarda
Şəhərdə yoxdur heçkəs, insanlarda yox insanlıq
Gördüyüm şüşə gözlər pıçıldayır: -Puldur tanrı
Həyatı heçə satmaq, kefə qaçmaq maneələrdən
Ölüm anında onlar saat dilənir saniyələrdən
Qaranlıq kvartallarda susur yiyəsiz köpəklər
Səcdəyə getmiş dizlər, dualara açıq biləklər
Qaranlıq kvartallarda dahiliklə dərd qarışır
Sevginin çətirlərinə çırpılır nifrət yağışı
Tanrını qucaqlamaq, qışqırmaq: -Buraxma məni
Və son anında kimsə cıracaq arada pərdələri
Və son baxışda kimsə görəcə Allahın gözlərin
Və son nəfəsdə kimsə qucaqlayacaq dizlərin
Çiynimdə mələklərin qələmlərinin xışıltısı
Mən səni tapa bilmədim, bu da vicdan ağrısı
Sən mənə yol göstərmədin, mən özüm tapıb gəldim
Sən mənim parçalanmış gözlərimdə ilham pərim
Qaranlıq küçələrdə hürür yiyəsiz köpəklər
Qapısı bağlı mənzillərdə can verir ürəklər
Dahilər məhv olur zamanla, sovrulur küləklə
Dahilər məhv olur zamanla, sovrulur küləklə
Həkimlər qoyur diaqnoz, müəllimlər dərs tapşırır
Svetofor dəyişir rəngin, polislər sərt baxışlı
Hakimlər vurur çəkic, əsgərlər olur şəhid
Şairlər yazır şeir, məndə isə leykemiya

Город опустел, сузился минут
В облачном небе танцуют вороны
Солнце погасло навсегда, нет утра
Туманные ночи, темные ночи
Все квартиры с открытой дверью, пустые
В черном окне танцуют шторы
Повернул часы, не работает Скорпион
Темные ночи, вечные ночи
Нет ни одного человека в живых в этом городе
Пустые банки, пустые все магазины
Автомобильные дороги, все рули пустые
Темные ночи, вечные ночи
Никто не остался в городе, ни старики, ни молодые
В мире не осталось ничего, на улицах пустые машины
Исчезли ли все люди, кроме меня
Звуки, исходящие с неба, наполняют мои глаза слезами
С поспешными шагами, вниз по прямой лестнице
Я боюсь, я хочу общаться с людьми
Хочу встретиться с чужими глазами пешехода
Люди гибнут ведь в остальном одни с собой
Опустели бизнес-центры, не работают эскалаторы
Нет ни полицейских, ни политиков, ни арендаторов
Исчезнут ли врачи и пациенты из пустых палат
Мои близкие, семья, друзья... где они?
Единственное, что я вижу, это мое отражение в пустых витринах
Может быть, в этом городе, на этой земле мне не хватает
Может быть, мое место-это небеса, мое колено-это места, мой дом-это мир
Может быть, Бог, Сатана, небеса, мир - все рояль?!
Духи из кровавых ладоней на выбранном кресте
Принеси мне Бога, принеси мне тяжелое бремя
Принеси мне флаг, Кинжал мне в грудь, моя родина
Пусть это будет последняя песня, которую я когда-либо слышал азан
В безбожных мирах каменные боги стали.
Что кричит душа, говорит глаза, молчит рот
Что скрывают, значит там есть правда
Я видел начинается с грязной двери в рай
Я видел три молодых креста на Святой Земле
Ковш, который я вонзил в землю, разделяет кровавые моря
Пророк в сером платье, держит глаза волосы
Бежать грязными ногами в присутствии Бога
Лицом к дьяволу на поле последней битвы
Когда смерть клетки будут найдены в крови
Гюльтак в объятиях, когда обернувшиеся догмы исчезают
Моя душа улетит далеко с ураганами
Нет ничего в городе, нет человечества в людях
Стеклянные глаза, которые я вижу, шепчутся: - деньги-это Бог
Жизнь, чтобы продать матч, оргии, чтобы избежать препятствий
В момент смерти они просят часы в секундах
Молчание в темных кварталах несъедобные собаки
Преклоненные колени, открытые запястья для молитв
В темных кварталах беда смешивается с внутренностью
Из зонтиков любви хлещет дождь ненависти
Обнимаю Бога, кричу: -Не отпускай меня
И в последний момент кто-то порвет шторы между ними
И в последний раз, когда кто-то видит глаза Бога
И на последнем дыхании кто-то обнимет твои колени
Шепот ангельских ручек на моем плече
Я не мог найти тебя, и это боль совести
Ты не показал мне путь, я сам нашел и пришел
Ты мое вдохновение в моих разбитых глазах
Лает на темных улицах несъедобных собак
Душераздирающие сердца в закрытых квартирах
Гении разрушаются со временем, порождаются ветром
Гении разрушаются со временем, порождаются ветром
Врачи ставят диагноз, учителя назначают уроки
Светофор меняет цвет, менты жесткий взгляд
Судьи бьют молотком, солдаты становятся свидетелями
Поэты пишут стихи, а у меня лейкемия