Текст и перевод песни Qaraqan - Soyuq Ulduzlar

Soyuq Ulduzlar

Göydə Allahdan başqa nə var?! Bombalar tökən təyyarələr
Mən toxundum o körpənin gözyaşlarına və istisi buz qəlblər əridər
Yerdə padşahlar olur Allah. Mən nifrətimi boğuram içimdə
Deyirlər çıxıb təp-təzə qandallar, gözə görünməz, zərif və incə
Bizi tulluyublar atalar, analar. Yol göstərmədən nədi səhv nədi düz
Bizə deyiblər ki, var yüz faiz bumbuz qarların sonunda günəş və yaz
Yaz qələm, bu bəyaz kağızı külə döndər, bağlayıb məktubda gülə döndər
Biz inanmırıq savablar xilas edər? ay Allah savablarımızı pula döndər
Avtomagistrallar, meqapolis sərt. Qanunların övladları qaranlıq
Bizə yüz rəngarəng işıqdan gözəl. Biz arzularını unutmuş adamlar
Biz vicdanı Brioni-ə satanlar. Biz sevirik sərxoş, isti bədənlər
Biz axtarırıq fərqli qucaqlarda ailə, dəyişirik yeni yeni yeni vətənlər
Və hərdəfə qayıdıb eyni nöqtəyə, radio xışıltısı qədər dəyərsiz sözlər
Məni kövrəldir bəzi köhnə filmlər, məni qızdırır bir neçə doğma gözlər
Mən artıq olmuşam anlaşılmaz qida, ilham pərisi digər yazanlar üçün
Əməllərimi anlamır hətta mələklər, günah-savab dəftərlərim qaralamalara çevrilib
Qal yanımda, tut əlimdən
Sənə göstərəcəm ulduzlar, boş səmada təyyarələr
Qaranlıq orbitdə peyklər, kosmik toz, kainatlar
Metoridlər, planetlər, orda kraterlər, qayalar
Amma sənə yalvarıram dost yalvarıram soruşma...
Qal yanımda, tut əlimdən
Sənə göstərəcəm ulduzlar, boş səmada təyyarələr
Qaranlıq orbitdə peyklər, kosmik toz, kainatlar
Metoridlər, planetlər, orda kraterlər, qayalar
Amma sənə yalvarıram dost yalvarıram soruşma bəs Allah hanı?!
Tanrısız səmalar necə qaranlıq biz küçəyə atılmış körpələr tək
Soyuq ulduzlarla dolu kainat və canlı olan kiçik bir nöqtə
Yazılır şeirlər, çəkilir ağrılar. Bəziyir misraları illər
Və soyuq mərmər altında doğmalar, bilmir nə vaxt gətiririk onlara güllər
Anacan mən öyrənmişəm yalanı, atacan deyəcəmki inanıram
Mənim üzümdə saxta bir təbəssüm, mənim ürəyimi parçalar ağrılar
Deyirlər başqa şəhərlərdə axtar, deyirlər tələs, vaxt azalır, artır yaş
Qaçmaq lazımdı buralardan ancaq, gələcək sənin hara gedsən güclü yaddaş
Musiqi bizim gizləndiyimiz bunker, həyat həqiqətlərinə qarşı dərman
Şeirlər sanki güclü ağrıkəsici, tanrısı bilinməyən səmimi dualar
Qadınlar - bizim inandığımız yalan, ehtiras - yeganə şanskı dayansız zaman
Səmalar doludur minlərlə işıqla, milyon il əvvəl sönmüş ulduzlardan qalan
Qal yanımda, tut əlimdən
Sənə göstərəcəm ulduzlar, boş səmada təyyarələr
Qaranlıq orbitdə peyklər, kosmik toz, kainatlar
Metoridlər, planetlər, orda kraterlər, qayalar
Amma sənə yalvarıram dost yalvarıram soruşma...
Qal yanımda, tut əlimdən
Sənə göstərəcəm ulduzlar, boş səmada təyyarələr
Qaranlıq orbitdə peyklər, kosmik toz, kainatlar
Metoridlər, planetlər, orda kraterlər, qayalar
Amma sənə yalvarıram dost yalvarıram soruşma bəs Allah hanı?!

Холодные Звезды

Что есть на небе, кроме Бога?! Бомбардировщики, сбрасывающие бомбы.
Я прикоснулся к слезам того ребенка, и их жар растопил бы ледяные сердца.
На земле цари — как боги. Я давлю свою ненависть внутри.
Говорят, появились новые оковы, невидимые, тонкие и изящные.
Нас бросили отцы и матери. Не указав путь, что есть зло, а что добро.
Нам сказали, что есть, стопроцентно есть, за этими ледяными снегами солнце и весна.
Пиши, перо, преврати эту белую бумагу в пепел, вложи в письмо и преврати в розу.
Мы не верим, что благие дела спасут? Боже, преврати наши благие дела в деньги.
Автомагистрали, суровый мегаполис. Дети закона — порождения тьмы.
Нам дороже сотни разноцветных огней. Мы — люди, забывшие свои мечты.
Мы — те, кто продал совесть за Brioni. Мы любим пьяные, теплые тела.
Мы ищем семью в чужих объятиях, меняем новые и новые родины.
И каждый раз возвращаемся к той же точке, слова, ничего не стоящие, как радиопомехи.
Меня трогают некоторые старые фильмы, меня согревают несколько родных глаз.
Я уже стал непонятной пищей, музой для других пишущих.
Мои деяния не понимают даже ангелы, мои книги грехов и благих дел превратились в каракули.
Останься рядом, возьми меня за руку.
Я покажу тебе звезды, самолеты в пустом небе.
Спутники на темной орбите, космическую пыль, вселенные.
Метеориты, планеты, там кратеры, скалы.
Но умоляю тебя, милая, умоляю, не спрашивай...
Останься рядом, возьми меня за руку.
Я покажу тебе звезды, самолеты в пустом небе.
Спутники на темной орбите, космическую пыль, вселенные.
Метеориты, планеты, там кратеры, скалы.
Но умоляю тебя, милая, умоляю, не спрашивай, где же Бог?!
Как темны небеса без Бога, мы как брошенные дети на улице.
Вселенная, полная холодных звезд, и маленькая живая точка.
Пишутся стихи, терпятся боли. Некоторые строки годами.
И родные под холодным мрамором, неизвестно, когда мы приносим им цветы.
Мама, я научился лгать, папа, я скажу, что верю.
На моем лице фальшивая улыбка, мое сердце разрывает боль.
Говорят, ищи в других городах, говорят, торопись, время мало, возраст растет.
Нужно бежать отсюда, но куда бы ты ни шел, будущее — твоя сильная память.
Музыка — наш бункер, лекарство от жизненных истин.
Стихи — как сильное обезболивающее, искренние молитвы неизвестному богу.
Женщины — ложь, в которую мы верим, страсть — единственный шанс в неумолимом времени.
Небеса полны тысячью огней, оставшихся от звезд, погасших миллионы лет назад.
Останься рядом, возьми меня за руку.
Я покажу тебе звезды, самолеты в пустом небе.
Спутники на темной орбите, космическую пыль, вселенные.
Метеориты, планеты, там кратеры, скалы.
Но умоляю тебя, милая, умоляю, не спрашивай...
Останься рядом, возьми меня за руку.
Я покажу тебе звезды, самолеты в пустом небе.
Спутники на темной орбите, космическую пыль, вселенные.
Метеориты, планеты, там кратеры, скалы.
Но умоляю тебя, милая, умоляю, не спрашивай, где же Бог?!