Текст и перевод песни Qaraqan - Ölmüş Sədəflər və İnsanlar

Ölmüş Sədəflər və İnsanlar

Bu vaxta qədər yazdığlarımı unut, dost
Mən ölmüş sədəflər topladım quru sahildən
Arxamca qoyduğum ləpirləri izləri poz
Məni anlamayacağ vicdansızlar, cahillər
Bu vaxta kimi açdığım qapıları bağlar.
Ruhum qışqırırdı dünyaya, indi səssiz ağlar.
İndi gizlətməy vaxtı şeirləri hər çirkli əldən.
Bu gündən onlar üçün Qaraqan lal, onlar kar.
Bu vaxta qədər yazdığlarımı unut, dost
Bu cümlələr olmayacaq sənə həyatda kömək.
Axı vicdan çox pis bir xəstəliydi ondan qorx.
Bu pilləkənlər qalxır yuxarı və olmur enmək
Və yoxdu pul və xoşbəxtlik bu qanlı sətirlərdə
Sən tapa bilməyəcəksən xeyir bu sətirlərdən
Və yalnız bir həqiqət anladım iyirmi beş ildə
Bütün insanlar satılır, fərq yalnız sıfırlarda.
Bu vaxta qədər yazdığlarımı unut, dost
Şeirlər xilas eləmir dünyanı, bunu anla
Mən onlara gətirdim bir neçə seçilmiş söz
Onlar tullayıb sözləri yapışdılar məndən.
Sən bu insanları hələ yaxşı tanımırsan, dost
Onların xislətində düyünlənmiş şər və iblis.
Mən Allahın axtardım izlərin bütün yollarda.
Amma ki, yollar qum, yollar çirk, yollar toz.
Mənə olan sevgini böl və payla yaxınlarına
Doldur acgöz gözlərinə və doldur qarınlarına.
Qurban ver onlara məni və söyüb yanlarında
Onları qaldır göylərə, məni et heçnə, toz
Onların qürurlarını sığallayıb təriflərlə
Danış güclərindən və vurğulayıb məntiqlərini.
Məni öldür və vəsiyyətimi saxla yadında
Mən bağışlayıram düşmənlərimin günahlarını.

Dead Seashells and People

Forget what I wrote before, my dear
I collected dead seashells from the dry shore
Destroy the footprints behind me
Soulless and ignorant people won't understand me
Closing the doors that I opened before
My soul used to cry out to the world, now it weeps silently
It's time to hide the poems from every filthy hand
From today on, Qaraqan is mute to them, they are deaf
Forget what I wrote before, my dear
These sentences won't help you in life
Fear conscience, for it is a dangerous disease
This staircase goes up, there's no way down
There's no money or happiness in these bloody words
And you'll find no goodness in these words
I've realized only one truth in twenty-five years
All men are for sale, only the zeros differ
Forget what I wrote before, my dear
Poems won't save the world, understand this
I brought them a few chosen words
They snatched the words and stuck them to me
You don't know these people well, my dear
Their nature is entangled with evil and the devil
I sought for signs of God everywhere
But paths are sand, paths are mud, paths are dust
Distribute the love you have for me to those close to you
Fill their greedy eyes and stomachs
Sacrifice me to them and curse me with them
Raise them to the heavens and make me nothing, dust
Polish their pride with flattery
Speak of their power and emphasize their logic
Kill me and remember my will
I forgive the sins of my enemies