Текст и перевод песни Ramses Shaffy - An En Jan (Tot In De Dood)

An En Jan (Tot In De Dood)

Het schelden is vertrouwd en houdt je jong
De woorden zijn al jarenlang versleten
Het komt niet meer zo hard aan
Zoals vroeger, toen 't begon
Het is nu ook veel gauwer vergeten
De kinderen spelen mee, ze zijn 't gewend
Ze balanceren heel behendig in 't gevecht
Ze weten: als je maar op je hoede bent
En vader is wel gek maar echt niet slecht
Het huilen heeft ook niet zoveel effect
Door tranen is men niet meer zo bewogen't Getier komt heel spontaan en onbedekt
Ook al is de tekst niet meer zo overwogen
De gewoonte sloop er in, haast ongemerkt
Je zou bijna kunnen spreken van een stijl
En ook de mogelijkheden blijven onbeperkt
En af en toe is het ook nog wel eens geil
Want au fond is de basis heel erg sterk't Heeft elkanders leven sterk verbonden
Ook al is 't schreeuwen soms een moeizaam werk't Heeft de liefde niet geschaad, maar wel geschonden
Het is een kosmisch getreutel in de tijd
En dus is zo 't aardse oponthoud gevuld
En wat geeft het nou een klap of een verwijt
De scherven worden toch niet meer verhuld
En ze worden heus wel samen nog eens oud
Ook al zien hun ogen 's morgens wel 's rood
Ook al zijn hun tranen 's morgens wel eens koud
Ze houden elkaar vast tot in de dood

Ан и Ян (До самой смерти)

Ругань стала привычной, она сохраняет молодость,
Слова давно уж истерлись от времени,
Они больше не ранят так сильно,
Как раньше, когда все начиналось.
Теперь все забывается гораздо быстрее,
Дети играют вместе с нами, они привыкли.
Они ловко балансируют в этой борьбе,
Они знают: главное быть начеку,
И папа, хоть и чудной, но совсем не злой.
Слезы тоже не имеют большого эффекта,
Сквозь них уже не видно столько боли. Крики возникают спонтанно и открыто,
Пусть даже слова не так уж обдуманны.
Привычка вкралась незаметно, почти случайно,
Можно почти сказать, что это стиль.
И возможности остаются безграничны,
И время от времени все еще бывает классно,
Ведь в глубине души фундамент очень прочен. Наши жизни крепко связаны,
Пусть даже крики порой — тяжелая работа. Любовь не исчезла, но она изранена.
Это космическая возня во времени,
И вот так заполняется наше земное пребывание.
И что значат упреки и обвинения,
Осколки все равно уже не спрятать.
И мы обязательно вместе состаримся,
Даже если по утрам наши глаза красные,
Даже если по утрам наши слезы холодные,
Мы будем держаться друг друга до самой смерти.