I Człowiek I Mebel - Renata Przemyk перевод на немецкий

I Człowiek I Mebel

Czy to są naczynia połączone
Im w kieszeni więcej w duszy mniej
Jeśli to co dobre wykupiono
Czy zostało tylko samo złe?

Choć swoją ma cenę
I człowiek i mebel
Kim będę gdy sprzedam się?
Jeśli odetniesz sumienie
To w trupa zamienisz
Kogoś kto jeszcze mógł żyć

Złota trumna dla mnie się otwiera
Kto by chciał za życia leżeć w niej
Żaden pieniądz nie da odkupienia
Jego wielka moc nie działa wstecz

Choć swoją ma cenę
I człowiek i mebel
Kim będę gdy sprzedam się?
Jeśli odetniesz sumienie
To w trupa zamienisz
Kogoś kto jeszcze mógł żyć

Lepiej nie
Myśleć że jestem zwykłym zerem
Obok cyfr które są losu transferem
Lepiej nie
Myśleć że tak być musiało
Zero to przecież nic
Czyli kurewsko mało

W dupie mam
Prawo co każe mi zabijać
Cichy głos że to nie moja jest wina
Póki on we mnie tkwi
To jest przyczyna
Żeby jak dziwka zwykła nie czuć się
Czy kawał skurwysyna

Choć swoją ma cenę
I człowiek i mebel
Kim będę gdy sprzedam się?
Jeśli odetniesz sumienie
To w trupa zamienisz
Kogoś kto jeszcze mógł żyć

Sowohl Mensch als auch Möbel

Sind das etwa kommunizierende Röhren?
Je mehr in der Tasche, desto weniger in der Seele.
Wenn das, was gut ist, ausverkauft wurde,
ist dann nur das Schlechte übrig geblieben?

Obwohl es seinen Preis hat,
sowohl der Mensch als auch das Möbel,
wer werde ich sein, wenn ich mich verkaufe?
Wenn du das Gewissen abschneidest,
dann verwandelst du in eine Leiche,
jemanden, der noch leben könnte.

Ein goldener Sarg öffnet sich für mich,
wer möchte schon zu Lebzeiten darin liegen?
Kein Geld gibt Erlösung,
seine große Macht wirkt nicht rückwärts.

Obwohl es seinen Preis hat,
sowohl der Mensch als auch das Möbel,
wer werde ich sein, wenn ich mich verkaufe?
Wenn du das Gewissen abschneidest,
dann verwandelst du in eine Leiche,
jemanden, der noch leben könnte.

Lieber nicht
denken, dass ich eine gewöhnliche Null bin,
neben den Zahlen, die der Transfer des Schicksals sind.
Lieber nicht
denken, dass es so sein musste.
Null ist doch nichts,
also verdammt wenig.

Scheiß drauf,
auf das Gesetz, das mir befiehlt zu töten,
die leise Stimme, dass es nicht meine Schuld ist.
Solange sie in mir steckt,
ist das der Grund,
mich nicht wie eine gewöhnliche Schlampe zu fühlen,
oder wie ein Stück Scheiße.

Obwohl es seinen Preis hat,
sowohl der Mensch als auch das Möbel,
wer werde ich sein, wenn ich mich verkaufe?
Wenn du das Gewissen abschneidest,
dann verwandelst du in eine Leiche,
jemanden, der noch leben könnte.