Odchodzi aleksandra / Alexandra leaving - Renata Przemyk перевод на русский

Odchodzi aleksandra / Alexandra leaving

Noc ochłodziła się tak nagle
Gotował się do drogi młody bóg
Aleksandra wzięła go pod ramię
By strażnikom twego serca mogli ujść

Złączeni prostotą przyjemności
Splątali się w ulotny, zwiewny kształt
I opadli promieniści i wyniośli
Gdzie płynie wino i muzyka gra

To złuda? Nie i nie daj się pozorom
Poranek zgasi ten kapryśny sen
Pożegnaj Aleksandrę odchodzącą
Aleksandrze utraconej pokłoń się

Bo choć ona śpi na twym atłasie
I choć pocałunkiem budzi cię
Nie mów, że to tryumf wyobraźni
Do strategii tak niegodnej nie zniż się

Jakbyś to znał od dawien dawna
Do okna podejdź aby wypić zmierzch
Piękna muzyka – to śmiech Aleksandry
Twój pierwszy ślub znów namacalny jest

Wieczór z nią to zawsze wielki honor
Więc własny honor znajdź w wieczorze tym
Pożegnaj Aleksandrę odchodzącą
Aleksandrę odchodzącą z panem swym

Bo choć ona śpi na twym atłasie
I choć pocałunkiem budzi cię
Nie mów, że to tryumf wyobraźni
Do strategii tak niegodnej nie zniż się

Jakbyś to znał od dawien dawna
I sam zawalił każdy własny plan
Nie sięgaj po wymówkę tak tchórzliwą
By za skutkiem i przyczyną skrywać twarz

Rozszyfrowany i od krzyża wolny
Zdumiony sensem i tracący sens
Pożegnaj Aleksandrę odchodzącą
Aleksandrze utraconej pokłoń się

Pożegnaj Aleksandrę odchodzącą
Aleksandrze utraconej pokłoń się

Александра уходит / Alexandra leaving

Ночь остыла так внезапно,
Молодой бог собирался в путь.
Александра взяла его под руку,
Чтобы стражи твоего сердца их пропустили.

Объединенные простотой удовольствия,
Они сплелись в ускользающий, легкий образ
И парили, сияющие и гордые,
Туда, где льется вино и играет музыка.

Это иллюзия? Нет, и не поддавайся обману.
Утро погасит этот капризный сон.
Прощай уходящую Александру,
Поклонись потерянной Александре.

Ведь хоть она и спит на твоем атласе,
И хоть поцелуем будит тебя,
Не говори, что это триумф воображения,
Не опускайся до столь недостойной уловки.

Как будто ты знал это с давних пор,
Подойди к окну, чтобы выпить закат.
Прекрасная музыка – это смех Александры,
Твой первый брак вновь ощутим.

Вечер с ней – это всегда большая честь,
Так найди же свою честь в этом вечере.
Прощай уходящую Александру,
Александру, уходящую со своим господином.

Ведь хоть она и спит на твоем атласе,
И хоть поцелуем будит тебя,
Не говори, что это триумф воображения,
Не опускайся до столь недостойной уловки.

Как будто ты знал это с давних пор
И сам разрушил каждый свой план.
Не хватайся за такую трусливую отговорку,
Чтобы прятать лицо за следствием и причиной.

Расшифрованный и свободный от креста,
Изумленный смыслом и теряющий смысл,
Прощай уходящую Александру,
Поклонись потерянной Александре.

Прощай уходящую Александру,
Поклонись потерянной Александре.