Текст и перевод песни Renata Przemyk - Zmrok

Zmrok

To, że jesteś
wypełnia przestrzeń.
Nikt nie lubi być całkiem sam,
po co chcę wciąż od życia więcej
zamiast cieszyć się tym, co mam?

Spokój czyni mnie niespokojną,
mija dzień za dniem
patrzę ciągle przez cholerne okno,
nic nie zmienia się.

Gdyby tak nagle głupiej nudzie
podciąć żyły, zabrać tlen,
niech na cmentarzu moich marzeń
pokonana położy się.
Kwiatów jej nigdy nie przyniosę,
nie pomodlę za nią się.
Zanim wskrzesi ją dzień powszedni
zdążę odnaleźć życia sens.

Spokój czyni mnie niespokojną,
mija dzień za dniem
patrzę ciągle przez cholerne okno,
nic nie zmienia się.

Spokój czyni mnie niespokojną,
mija dzień za dniem
patrzę ciągle przez cholerne okno,
niech coś zmieni się.

Dusk

That you're here
fills the space.
No one likes to be completely alone,
why do I still want more from life
instead of enjoying what I have?

Peace makes me restless,
day after day passes by
I keep looking through the damn window,
nothing changes.

If only this stupid boredom
could have its veins slit, its oxygen taken away,
let it lie defeated
in the cemetery of my dreams.
I'll never bring it flowers,
I won't pray for it.
Before the mundane day resurrects it
I'll manage to find the meaning of life.

Peace makes me restless,
day after day passes by
I keep looking through the damn window,
nothing changes.

Peace makes me restless,
day after day passes by
I keep looking through the damn window,
let something change.