Текст и перевод песни Republika - Poranna Wiadomosc - 2002 Remastered Version

Poranna Wiadomosc - 2002 Remastered Version

Thirteen trzynaście
Twelve dwanaście
Eleven jedenaście
Ten dziesięć
Nine dziewięć
Eight osiem
Seven siedem
Six sześć
Five pięć
Four cztery
Three trzy
Two dwa
One jeden
Zero zero
Zero

- Słyszałaś to, słyszałaś?
- Tak, to nie jego.
- No, może coś, może coś nie wiem, już
Nie wiem Słyszałaś to naprawdę?
- Nie wiem wiesz, chyba nie niedokładnie.
- Nie? Ja to słyszałem dokładnie.
Będę musiał chyba do cholery, będę musiał chyba iść.

Thirteen trzynaście
Twelve dwanaście
Eleven jedenaście
Ten dziesięć
Nine dziewięć
Eight osiem
Seven siedem
Six sześć
Five pięć
Four cztery
Three trzy
Two dwa
One jeden
Zero zero
Zero

- Wiesz co się będzie działo za chwilę tutaj?
- Nie dotykaj, nie dotykaj.
- Wiesz co mnie zaraz tak nie może być.
- Nie zostań, zostań.
- Nie, muszę iść. Gdzie jest mój płaszcz Gdzie mój płaszcz jest?
(Odgłos płaczu)
- No, dosyć, nie płacz już.

- Fajnie było? Nie możemy tutaj zostać. Pójdź za mną. Pójdź za mną.
- Tak?
- No tak, no To nie ma sensu, wiesz, tu siedzieć.
- Ale - tam chcesz iść?
- Obojętnie gdzie. Musimy.
- Nie. Zostańmy tutaj
- Nie. Tutaj to jest złe miejsce. To nie jest dobre miejsce.
- Ale tu jest ciepło.
- Ciepło

Une nouvelle du matin - Version remasterisée 2002

Treize treize
Douze douze
Onze onze
Dix dix
Neuf neuf
Huit huit
Sept sept
Six six
Cinq cinq
Quatre quatre
Trois trois
Deux deux
Un un
Zéro zéro
Zéro

- Tu as entendu ça, tu as entendu ?
- Oui, ce n'est pas lui.
- Eh bien, peut-être quelque chose, peut-être quelque chose que je ne sais pas, déjà
Je ne sais pas As-tu vraiment entendu ça ?
- Je ne sais pas, tu sais, je ne pense pas, pas exactement.
- Non ? Je l'ai entendu clairement.
Je devrai probablement aller, je devrai probablement y aller.

Treize treize
Douze douze
Onze onze
Dix dix
Neuf neuf
Huit huit
Sept sept
Six six
Cinq cinq
Quatre quatre
Trois trois
Deux deux
Un un
Zéro zéro
Zéro

- Tu sais ce qui va arriver ici dans une minute ?
- Ne touche pas, ne touche pas.
- Tu sais, je ne peux pas être comme ça tout de suite.
- Ne pars pas, reste.
- Non, je dois y aller. Où est mon manteau Où est mon manteau ?
(Bruit de pleurs)
- Eh bien, assez, ne pleure plus.

- C'était sympa ? On ne peut pas rester ici. Suis-moi. Suis-moi.
- Oui ?
- Eh bien oui, eh bien, ça n'a pas de sens, tu sais, de rester assis ici.
- Mais - tu veux aller là-bas ?
- N'importe où. On doit.
- Non. Restons ici
- Non. C'est un mauvais endroit ici. Ce n'est pas un bon endroit.
- Mais il fait chaud ici.
- Chaud