Текст и перевод песни Reza Pishro - Azad

Azad

این واسه اون موقعست
که بدترین لحظه ی زندگیتو
تبدیل بکنی به بهترین لحظه ی زندگیت
یاد گرفتم
یاد گرفتم واسم اتفاق بیوفته بعد معنی کنم
حتی وقتی بد مریض شدم
سخت ضعیف شدم
سرزمینمو تو سر قوی کنم
هر وری اتفاقی نرم صبر برین کنم
اول از همه ببندم اتحاد با قلب پرم
که عذاب نکشم از ارتباط با سبک خودم
هر فکری بخواد واسم راست شه رو خفه کنم
سهمم بیاد به اینکه جاذبه رو تله کنم
دنیا پُره حفر هس با سرنوشتای مختلف
تو همشون خطر هست خط اعدامه معترض
تو جبهه های متضاد و ارتعاش مبهمش
که نوبتیه تا زمان ارتفاع مردنت
استعداد و گسترش میدمو بلند میخندم
لازم باشه افسرده میشمو
خودم میفهممو میرم برمیگردم
از تاریکی به تاریکیه روشن داشتم
زیر قسمت سفیدم هم شهر میکَندم
روش تابلو های پرت میزنم
که خودم مسیرامو گم کنم رو ابر بغلطم
بدون درس برم ادامشو ترس برهنه کنم و
دست ببندم به جای سبز بچسبم
بدون اسب بدم خط
در خلوت هستم
توی پاگرد طبقه ی هفتصد
باید به پرنده ها وصل شم
برم به جنگ درنده های تو جنگل
برم به سمت کلمه های تو دفتر
بدون اینکه دنبال خونه بگردم
آزاد آزاد
اعتقاد دارم به خنده های مرموزت
اعتقاد دارم به خنده های مرموزت
تو لحظات بودنو پر میکنی با نبودت
حتی وقتی هیچ حسی نمونده برامو
شدم شبیه حباب آب درون شهاب
هر چیز بهم پیوسته تو آسمونت
حس فرصت فهمیدنتو تو روزای شومه
شکل امید آزادی از زندانای دوره
حس جرات خندیدنه قبل طوفان نوحه
به ارتعاش جوهر قلمم معنی بده
بدون فریب علم و جنون کثیف ذهن
به سادگی شعر به آزادگی عشق
شکل اتحاد زیر پوسته نارنگی گرد
حلقه های مقدسی که تبدیل به میوه شدنو
بعد خوردنشون شروع میشن به چیره شدن
تو میدونی چه تشابهی بِین ما و اوناست و
ممکنه کاتالوگشو بزاری زیر زحل
میخواستم اونطوری که تو میتونی ببینی ببینم
فهمیدنش وحشته و ترسیدم تا مقصدش
شمشیر تقویمه رو نبضمه
تو هر دهه و فکر اینکه انسان
یه احمق مترسکه مهم نیست
واسه ژنو جنو شعرو ور نیس
این همه سعی الکی واسه پروسه ی سه نیس
اینکه تو جبر سرنوشت بشی یه لقمه ی ابلیس
یه مهره ی فیک فس یه نخبه ی خنگ
اگه از نظر همه فقط یه بزدل زشتی شدی
فکر کنه یه فکر دیگه یه مرده ی ذهنی
اگه روحت بوی نفرین میده
رد شدی از دونه دونه چرکی
خونت گرم میشه با جوش دود کتری
اگه اسکاچ در روز میده بو املت قسطی
نگران پرچمت نباش رو قله ی ام اجی
بپاشون بیرون و همشونو بسوزون
میشه فراموش کرد این جبروتو به مرور
اول درونو بجوشون قبل تسلط به فنون
اگه لازم شد حتی بکن تقلا بعد دروغ
اگه حال بهتری داری روحتو زندگی کن
تو خراب میشدی قصه سودشو میبرد
در خلوت هستم
توی پاگرد طبقه ی هفتصد
باید به پرنده ها وصل شم
برم به جنگ درنده های تو جنگل
برم به سمت کلمه های تو دفتر
بدون اینکه دنبال خونه بگردم
آزاد آزاد

Free

This is for those times
When you turn the worst moment of your life
Into the best moment of your life
I learned
I learned to experience things before I give them meaning
Even when I got really sick
Became terribly weak
To strengthen my land in my head
To patiently wait for any mishap
First of all, to build a union with my full heart
So I don't suffer from connecting with my own style
To silence any thought that wants to become true for me
My share comes in trapping gravity
The world is full of holes with different destinies
There's danger in all of them, the execution line for the protester
In the opposing fronts and its vague vibration
That's turn-based until the time of your death
I give talent and expansion and laugh out loud
If needed, I become depressed and
I understand myself and go and come back
From darkness to the darkness of light I had
Under my white part, I was also digging a city
I put up misleading signs on it
So I get lost on my own paths, I roll on the clouds
Go without lessons, expose the fear and
Tie my hands to the green place and stick
Give the line without a horse
I'm in solitude
On the landing of the seven hundredth floor
I need to connect with the birds
Go to war with the predators in the jungle
Go towards the words in the notebook
Without looking for a home
Free, free
I believe in your mysterious laughter
I believe in your mysterious laughter
You fill the moments of being with your absence
Even when I have no feelings left for you
I became like a water bubble inside a meteor
Everything is connected in your sky
The feeling of the opportunity to understand you in the days of bad luck
The form of the hope of freedom from the prisons of the era
The feeling of daring to laugh before the storm of mourning
Give meaning to the vibration of my pen's ink
Without the deceit of science and the filthy madness of the mind
To the simplicity of poetry, to the freedom of love
The form of unity under the peel of a round tangerine
The sacred rings that turned into fruit and
After eating them, they begin to prevail
You know what the similarity between us and them is and
You might put its catalog under Saturn
I wanted to see the way you can see
Understanding it is scary and I was scared until its destination
The calendar sword is on my pulse
In every decade and the thought that a human
Is a stupid scarecrow, it doesn't matter
There's no poetry or anything for Geneva, Geno
All this pointless effort for the three-note process
That in the determinism of fate you become a morsel of the devil
A fake مهره ی فس, a stupid elite
If in everyone's eyes you've just become a cowardly ugly
Think of another thought, a dead mind
If your soul smells of curse
You passed one by one, dirty
Your blood warms up with the boiling smoke of the kettle
If the scumbag gives off the smell of an installment omelet during the day
Don't worry about your flag on the peak of Mount Everest
Throw them out and burn them all
You can forget this determinism over time
First, boil the inside before mastering the techniques
If necessary, even struggle after lying
If you feel better, live your soul
You would get ruined, the story would benefit
I'm in solitude
On the landing of the seven hundredth floor
I need to connect with the birds
Go to war with the predators in the jungle
Go towards the words in the notebook
Without looking for a home
Free, free