Текст и перевод песни Rob de Nijs - Deze Zee

Deze Zee

Deze zee, die ik zovaak bevaren heb
Zee van tranen, lieve zee van overvloed en eb
Deze zee, is mij zovaak te hoog gegaan
Maar wat zij deed, ik kon haar nooit weerstaan.
Ieder licht, dat mij dichtbij de haven bracht
Bleek een schip, passerend in de koude donkere nacht
In de ochtend, hees ik dan mijn zeilen weer
Deze zee, blijkt mooier elke keer.
Hoe vaak vond ik niet aan land, vaste waarde vaste grond
Likte zij niet het zout, van mijn ogen en mijn mond
Hoe vaak dat ik niet, aarde mij veranderen kon
Terwijl ik droomde, van een blauwe horizon.
Deze zee, hoe vaak heb ik haar niet vervloekt
Zij is anders, dan datgeen waar iedereen naar zoekt
Maar op haar golven, ben ik altijd dichtbij mij
Deze zee deze zee, ben jij!
Hoe vaak vond ik niet aan land, vaste waarde vaste grond
Likte zij niet het zout, van mijn ogen en mijn mond
Hoe vaak dat ik niet, aarde mij veranderen kon
Terwijl ik droomde, van jouw blauwe horizon.
Hoe vaak vond ik niet aan land, vaste waarde vaste grond
Likte zij niet het zout, van mijn ogen en mijn mond
Deze zee daarvan ik alleen de diepte ken
Weet dat ik voorgoed haar zeeman ben
Deze zee die leeft in mij, dat ben jij!

Это море

Это море, которое я столько раз бороздил,
Море слез, любимое море приливов и отливов.
Это море так часто бывало мне не по плечу,
Но что бы оно ни делало, я не мог ему противостоять.
Каждый свет, что манил меня к гавани,
Оказывался кораблем, проходящим в холодной темной ночи.
Утром я снова поднимал паруса,
Это море кажется прекраснее с каждым разом.
Сколько раз я находил на берегу твердую опору, твердую землю,
Разве оно не слизывало соль с моих глаз и губ?
Сколько раз я мог изменить землю под собой,
Пока мечтал о голубом горизонте.
Это море, сколько раз я его проклинал,
Оно не такое, как то, что все ищут.
Но на его волнах я всегда близок к себе,
Это море, это море — это ты!
Сколько раз я находил на берегу твердую опору, твердую землю,
Разве оно не слизывало соль с моих глаз и губ?
Сколько раз я мог изменить землю под собой,
Пока мечтал о твоем голубом горизонте.
Сколько раз я находил на берегу твердую опору, твердую землю,
Разве оно не слизывало соль с моих глаз и губ?
Это море, глубину которого знаю только я,
Знай, что я навсегда его моряк.
Это море, что живет во мне, — это ты!