Текст и перевод песни Rob de Nijs - Het Dorp

Het Dorp

Thuis heb ik nog een ansichtkaart
Waarop een kerk, een kar met paard
Een slagerij, J. Van der Ven
Een kroeg, een juffrouw op een fiets
Het zegt u hoogst waarschijnlijk niets
Maar het is waar ik geboren ben
Dit dorp, ik weet nog hoe het was
De boerenkinderen in de klas
Een kar die ratelt op de keien
Het raadhuis met een pomp ervoor
Een zandweg tussen koren door
Het vee, de boerderijen

En langs het tuinpad van mijn vader
Zag ik de hoge bomen staan
Ik was een kind en wist niet beter
Dan dat het nooit voorbij zou gaan

Wat leefde ze eenvoudig toen
In simpele huizen tussen groen
Met boerenbloemen en een heg
Maar blijkbaar leefde ze verkeerd
Het dorp is gemoderniseerd
En nou zijn ze op de goeie weg
Want ziet hoe rijk het leven is
Ze zien de televisiequiz en wonen in betonnen dozen
Met flink veel glas dan kun je zien
Hoe of het bankstel staat bij Mien
En d'r dressoir met plastic rozen

En langs het tuinpad van mijn vader
Zag ik de hoge bomen staan
Ik was een kind en wist niet beter
Dan dat het nooit voorbij zou gaan

De dorpsjeugd klikt wat bij elkaar
In minirok en beatlehaar
En joelt wat mee met beatmuziek
Ik weet wel, het is hun goede recht
De nieuwe tijd, net wat u zegt
Maar het maakt me wat melancholiek
Ik heb hun vaders nog gekend
Ze kochten zoethout voor een cent
Ik zag hun moeders touwtje springen
Dat dorp van toen, het is voorbij
Dit is al wat bleef voor mij
Een ansicht en herinneringen

Toen ik langs het tuinpad van mijn vader
De hoge bomen nog zag staan
Ik was een kind hoe kon ik weten
Dat dat voorgoed voorbij zou gaan

Деревня

Дома у меня хранится открытка,
На ней – церковь, телега с лошадью,
Мясная лавка, Й. Ван дер Вен,
Кабак, девчонка на велосипеде.
Тебе это, скорее всего, ни о чем не говорит,
Но это место, где я родился.
Эта деревня… Я помню, какой она была:
Дети фермеров в классе,
Телега, дребезжащая по мостовой,
Ратуша с насосом перед ней,
Пыльная дорога, петляющая среди пшеницы,
Скот, фермы...

И вдоль садовой дорожки моего отца
Я видел высокие деревья.
Я был ребенком и не знал ничего другого,
Кроме того, что это никогда не кончится.

Как просто они жили тогда,
В простых домах среди зелени,
С полевыми цветами и живой изгородью.
Но, видимо, жили они неправильно.
Деревня модернизировалась,
И теперь они на верном пути.
Ведь посмотри, как богата жизнь!
Они смотрят телевикторины и живут в бетонных коробках
С кучей стекла, чтобы можно было видеть,
Как у Мины стоит диван
И ее сервант с пластиковыми розами.

И вдоль садовой дорожки моего отца
Я видел высокие деревья.
Я был ребенком и не знал ничего другого,
Кроме того, что это никогда не кончится.

Деревенская молодежь собирается вместе,
В мини-юбках и с битловскими прическами,
И подпевает бит-музыке.
Я знаю, это их право,
Новое время, как ты говоришь,
Но меня это немного печалит.
Я знал их отцов,
Они покупали лакрицу за цент,
Я видел, как их матери прыгали через скакалку.
Та деревня, она исчезла.
Вот все, что осталось у меня:
Открытка и воспоминания.

Когда я шел по садовой дорожке моего отца
И видел высокие деревья,
Я был ребенком, откуда мне было знать,
Что это навсегда уйдет.