Текст и перевод песни Rob de Nijs - Hilda

Hilda

Niemand had het ooit gedacht
Niemand had het ooit verwacht
Hilda, Hilda
Die zo verlegen lacht
Altijd tijdig op kantoor
Altijd op het rechte spoor
Hilda, Hilda, Hilda

Voor het eerst in jaren
Kwam ze met mooi gekrulde haren
En op kantoor ging het verhaal toen rond
Dat ze haar minnaar vond
Gewoon op straat
En toen na weken
Hij op haar lichaam uitgekeken
En door haar plannen afgeschrokken was
Begreep ze alles pas
Maar toen was het te laat

Niemand had het ooit gedacht
Niemand had het ooit verwacht
Hilda oh Hilda
Die zo verlegen lacht
Altijd tijdig op kantoor
Altijd op het rechte spoor
Hilda, Hilda, Hilda

Het duurde dagen
Voordat collega's gingen vragen
Maar Hilda had zich keurig ziek gemeld
Wel had haar chef verteld
Dat ze zich vreemd gedroeg
Na weken
Toen buren eindelijk bij haar keken
Stond op de tafel nog het restje thee
Daar slikte zij ze mee
Het waren er genoeg

En toen na werken
De buren eindelijk bij haar keken
Stond op de tafel nog het restje thee
Daar slikte zij ze mee
Het waren er genoeg

Hilda

Nobody had ever thought
Nobody had ever thought
Hilda, Hilda
Who smiles so shyly
Always punctual at the office
Always on the right track
Hilda, Hilda, Hilda

For the first time in years
She came with beautifully curled hair
And then the story went around the office
That she had found her lover
Just on the street
And then after weeks
When he had tired of her body
And had been deterred by her plans
She finally understood everything
But then it was too late

Nobody had ever thought
Nobody had ever thought
Hilda oh Hilda
Who smiles so shyly
Always punctual at the office
Always on the right track
Hilda, Hilda, Hilda

It took days
Before colleagues started asking
But Hilda had neatly called in sick
Her boss had told us
That she had been behaving strangely
After weeks
When neighbors finally looked in on her
There was still tea left on the table
That's what she swallowed them with
There were enough of them

And then after work
When the neighbors finally looked in on her
There was still tea left on the table
That's what she swallowed them with
There were enough of them