Текст и перевод песни Rob de Nijs - Meisje in Engeland

In de uren van de middag
Als de zon naar het westen draait
Zou hij jou dan kunnen zien
Daar in de heuvels
Met je haren als een sluier
Goud dat in de wind verwaait
Met een varen in je handen
Langs het Meer van Ambleside
Als misschien de grijze deken
Van de regen openwaait
En het bergland wordt nog groener
Langs het Meer van Ambleside
Zou jij dan nog dezelfde zon
Als ik zien schijnen

Dit is misschien geen lied voor jou
Dit is misschien te laat geschreven
Maar ik bleef hier in dit land van kou
En waar ben jij gebleven

Jaren later zijn de gaten
In mijn geest nog niet gedicht
En ik kijk er nog doorheen
Naar het land van vroeger
Waar we liepen in de regen
Samen in het groene licht
Ik hield al mijn domme aandacht
Veel te lang op jou gericht
En ik zag de hete tranen
Van de wind op je gezicht
Toen ik jou voorzichtig kuste
Hield je stijf je ogen dicht
Met de trein ben ik voorgoed
Van jou vertrokken

Dit is misschien geen lied voor jou
Dit is misschien te laat geschreven
Maar ik ging terug naar dit land van kou
En jij bent daar gebleven

Op een warme zomeravond
Met mijn vrienden en mijn vrouw
Komt jouw brief
Dat je weer terugkeert in september
En op deze warme avond
Sluit ik het venster voor de kou
Uit het westen komt de regen
En de lucht wordt kil en grauw
En ik vlucht weer naar mijn vrienden
In het huis waarvan ik hou
De allerlaatste vlinder
Spelt ik op mijn eigen mouw
Laat dit feest
Tot in de vroege ochtend duren

Dit is misschien geen lied voor mij
Dit is misschien te laat geschreven
De tijd die komt, die gaat voorbij
Maar waar ben jij gebleven

Dit is misschien geen lied voor mij
Dit is misschien te laat geschreven
De tijd die komt, die gaat voorbij
Maar waar ben jij gebleven

В послеполуденные часы.
Когда Солнце поворачивает на Запад
Сможет ли он увидеть тебя?
Там, на холмах.
Твои волосы словно вуаль.
Золото развевается на ветру.
С папоротником в руках.
Вдоль Озера Эмблсайд
Если, возможно, серое одеяло ...
О дующем дожде
И горная местность становится еще зеленее.
Вдоль Озера Эмблсайд
Было бы у тебя все то же солнце
Когда я вижу, как он сияет ...

Возможно, эта песня не для тебя.
Возможно, это было написано слишком поздно.
Но я остался здесь, в этой холодной стране.
И куда ты ушла?

Годы спустя ямы ...
В моем сознании еще не заполненном
И я все еще смотрю сквозь него.
В древнюю страну.
Где мы гуляли под дождем.
Вместе в зеленом свете.
Я сохранил все свое глупое внимание.
Слишком долго.
И я увидел горячие слезы.
От ветра на твоем лице.
Когда я нежно поцеловал тебя ...
Ты крепко держала глаза закрытыми.
На поезде я навсегда
От тебя ушел

Возможно, эта песня не для тебя.
Возможно, это было написано слишком поздно.
Но я вернулся в эту холодную страну.
И ты остался там.

Теплым летним вечером
С моими друзьями и женой.
Приходит твое письмо.
Что ты вернешься в сентябре.
И в эту теплую ночь ...
Я закрываю окно, чтобы не замерзнуть.
С запада идет дождь.
И небо становится холодным и серым.
И я снова бегу к своим друзьям.
В доме, который я люблю.
Самая последняя бабочка.
Я пишу заклинание на своем рукаве.
Уходи с этой вечеринки
До самого утра.

Возможно, эта песня не для меня.
Возможно, это было написано слишком поздно.
Время пришло, время прошло.
Но куда ты ушла?

Возможно, эта песня не для меня.
Возможно, это было написано слишком поздно.
Время пришло, время прошло.
Но куда ты ушла?