Текст и перевод песни Rob de Nijs - Tegen Beter Weten In

Tegen Beter Weten In

Ik was klein en ons tuintje was de wereld
Een zandbak met een schutting eromheen
Wat erachter was, dat mocht ik zelf verzinnen
Een grote tuin vol bloemen en een zon die altijd scheen
En dat bleef zo al ontdekte ik ook later
Dat er niets was dan wat onkruid en wat puin
Want de werkelijkheid had immers niets te maken
Met die zelfbedachte echte bloementuin

Van de wereld was die schutting wel het einde
Van mijn eigen wereld was hij het begin
En daar bleef ik in geloven
Tegen beter weten in

Op het lyceum zat ik jarenlang gevangen
Als een vreemde vage vogel in de klas
Van elk meisje kreeg ik wilde toekomstdromen
Want na het eindexamen begon het leven pas
En al liep ik later eenzaam vele blauwtjes
Ergens op een koude kamer in de stad
Ik wist zeker: morgen zou het echt beginnen
Het grootse leven dat ik voor me had

Want van vroeger was vandaag altijd het einde
Van iets beters en iets nieuws steeds het begin
En daar bleef ik in geloven
Tegen beter weten in

En zo kwam ik steeds aan weer een nieuwe schutting
Met daarachter weer een ander paradijs
En dan bleek dat steeds opnieuw een veld vol distels
En zo werd ik langzaam ouder en heel erg langzaam wijs
Maar al ben ik dan toch wat men noemt volwassen
En schuttingen, daar kijk ik overheen
Wanneer ze zeggen: eens wordt alles liefde
En eens dan worden alle mensen een

En er is geen einde aan het laatste einde
Er is alleen een eeuwig nieuw begin
Dan zal ik daar onmiddellijk in geloven
Tegen beter weten in

Er is geen einde aan het laatste einde
Er is alleen een eeuwig nieuw begin
Dan zal ik daar onmiddellijk in geloven
Tegen beter weten in

Against Better Judgement

I was little and our garden was the world
A sandpit, sheltered by a fence
I was free to dream of what might lie beyond it
A grand garden full of flowers, blessed with eternal sunshine
And I would cling to that dream, even when I grew older
Though I knew it was but weeds and rubble
For as I saw it, the truth mattered not
It was my real garden, the one I chose

The fence marked the end of the world to me
But it was the gateway to my own little realm
And I held fast to that belief
Against better judgement

As a high school student, I was a prisoner for years
An outcast, an odd bird in the classroom
Every girl I met, I dreamt up a life with her
For I believed my life would truly begin after graduation
And though I was often lonely and heartbroken
In a cold room somewhere in the city
I knew that tomorrow, everything would change
The grand life I had always envisioned would finally be mine

For yesterday had always marked the end of today
And today would always bring something better, something new
And I held fast to that belief
Against better judgement

And so I came to countless fences
Each one promising a new paradise beyond
But time and again, I found only fields of thistles
And so I grew older, and a little wiser
Though I am now considered an adult
I can see over fences
And when they say that love will conquer all
And that one day, all people will be united

And that the end will never truly be the end
But only a new beginning
Then I will believe it at once
Against better judgement

And that the end will never truly be the end
But only a new beginning
Then I will believe it at once
Against better judgement