Текст и перевод песни Rob Dekay - Maandag

Maandag

Het is dertig graden, de gordijnen zijn dicht
Ik kijk naar ren stapeltje post dat daar ligt
En ik denk:
Dat kan maandag ook

Ik lees voor de zoveelste keer je bericht
Ik tik hem al weg want ik mis het inzicht
Dus ik denk:
Dat kan maandag ook

Want soms moet ik voelen dat ik verdrink
Dan ben ik in leven, hoe diep ik ook zink
Terwijl ik blijf klimmen, kom ik er niet uit
Jij belt wel aan, maar ik geef niet thuis

Gister was alles zo alles zo klaar als een klont
Er was vrij weinig dat mij niet aanstond
En het bleek nog maandag ook

Nu is het wat later, hetgene dat telt
Is alles behalve wat ik steeds uitstel
En ik denk nog steeds:
Dat kan maandag ook

Want soms moet ik voelen dat ik verdrink
Dan ben ik in leven, hoe diep ik ook zink
Terwijl ik blijf klimmen, kom ik er niet uit
Jij belt wel aan, maar ik geef niet thuis

Ik loop door de bomen het bos door
Maar liever loop ik door het vuur
Want dan voel iets want ik voel nu niets
En ik wacht zolang het duurt

Want soms moet ik voelen dat ik verdrink
Dan ben ik in leven, hoe diep ik ook zink
Terwijl ik blijf klimmen, kom ik er niet uit
Jij belt wel aan, maar ik geef niet thuis

Monday

It's thirty degrees, the curtains are closed
I look at the stack of mail that's there
And I think:
That can also be Monday

I read your message again for the umpteenth time
I'm already typing it away because I lack insight
So I think:
That can also be Monday

Because sometimes I need to feel that I'm drowning
Then I am alive, however deep I sink
As I keep climbing, I can't get out
You ring the bell, but I'm not home

Yesterday, everything was as clear as day
There was very little that I didn't like
And it even turned out to be Monday

Now it's a bit later, what counts
Is everything but what I keep postponing
And I still think:
That can also be Monday

Because sometimes I need to feel that I'm drowning
Then I am alive, however deep I sink
As I keep climbing, I can't get out
You ring the bell, but I'm not home

I walk through the trees, through the woods
But I prefer to walk through the fire
Because then I feel something because now I feel nothing
And I wait as long as it takes

Because sometimes I need to feel that I'm drowning
Then I am alive, however deep I sink
As I keep climbing, I can't get out
You ring the bell, but I'm not home