Текст и перевод песни Rob Dekay - Maandag

Maandag

Het is dertig graden, de gordijnen zijn dicht
Ik kijk naar ren stapeltje post dat daar ligt
En ik denk:
Dat kan maandag ook

Ik lees voor de zoveelste keer je bericht
Ik tik hem al weg want ik mis het inzicht
Dus ik denk:
Dat kan maandag ook

Want soms moet ik voelen dat ik verdrink
Dan ben ik in leven, hoe diep ik ook zink
Terwijl ik blijf klimmen, kom ik er niet uit
Jij belt wel aan, maar ik geef niet thuis

Gister was alles zo alles zo klaar als een klont
Er was vrij weinig dat mij niet aanstond
En het bleek nog maandag ook

Nu is het wat later, hetgene dat telt
Is alles behalve wat ik steeds uitstel
En ik denk nog steeds:
Dat kan maandag ook

Want soms moet ik voelen dat ik verdrink
Dan ben ik in leven, hoe diep ik ook zink
Terwijl ik blijf klimmen, kom ik er niet uit
Jij belt wel aan, maar ik geef niet thuis

Ik loop door de bomen het bos door
Maar liever loop ik door het vuur
Want dan voel iets want ik voel nu niets
En ik wacht zolang het duurt

Want soms moet ik voelen dat ik verdrink
Dan ben ik in leven, hoe diep ik ook zink
Terwijl ik blijf klimmen, kom ik er niet uit
Jij belt wel aan, maar ik geef niet thuis

Lundi

Il fait trente degrés, les rideaux sont tirés
Je regarde le petit tas de courrier qui est là
Et je me dis:
Je peux aussi le faire lundi

Je lis ton message pour la énième fois
Je l'efface déjà car il me manque l'intuition
Alors je me dis:
Je peux aussi le faire lundi

Parce que parfois je dois sentir que je me noie
Alors je suis vivant, aussi profond que je sombre
Alors que je continue à grimper, je ne peux pas en sortir
Tu sonnes, mais je ne réponds pas

Hier, tout était tellement prêt, comme un bloc
Il y avait très peu de choses qui ne me plaisaient pas
Et il s'est avéré que c'était lundi aussi

Maintenant, c'est un peu plus tard, ce qui compte
C'est tout sauf ce que je reporte toujours
Et je pense toujours:
Je peux aussi le faire lundi

Parce que parfois je dois sentir que je me noie
Alors je suis vivant, aussi profond que je sombre
Alors que je continue à grimper, je ne peux pas en sortir
Tu sonnes, mais je ne réponds pas

Je traverse les arbres, la forêt
Mais je préfère traverser le feu
Parce que je ressens quelque chose parce que je ne ressens rien maintenant
Et j'attends aussi longtemps que ça dure

Parce que parfois je dois sentir que je me noie
Alors je suis vivant, aussi profond que je sombre
Alors que je continue à grimper, je ne peux pas en sortir
Tu sonnes, mais je ne réponds pas