Текст и перевод песни Rob Dekay - Tikken Van de Tijd

De zoon wordt nu vader
Z'n mooie zwart haren worden grijs
Dat is het tikken van de tijd, de tikken die ik krijg van de tijd...
De prik is is uit de cola
De ziel is uit m'n oma
Dat is het tikken van de tijd
De tikken die ik krijg van de tijd tikken ook voor mij

Maar moet ik het nu anders doen, omdat ik het nu anders zie?
Of zie ik eigenlijk nog niets?
Geen idee of ik het nu anders moet doen, omdat ik het nu anders zie
Of zie ik eigenlijk nog niets, nog niets, nog niets?

De warmte lijkt gevlogen
De winter wint van zomer in mei
Dat is het tikken van de tijd, de tikken die ik krijg van de tijd...
In m'n hoofd hou ik de zomer vast, huilend in m'n winterjas
Dat is het tikken van de tijd
De tikken die ik krijg van de tijd tikken ook voor mij

Maar moet ik het nu anders doen, omdat ik het nu anders zie?
Of zie ik eigenlijk nog niets?
Geen idee of ik het nu anders moet doen, omdat ik het nu anders zie
Of zie ik eigenlijk nog niets, nog niets, nog niets?

Hij heeft z'n hart gegeven
Zo klopte zijn leven na zijn tijd
Dat is het tikken van de tijd, de tikken die ik krijg van de tijd...
Als kroon op z'n levenswerk maakte hij de zwakken sterk, gaf hij het tikken van de tijd, het tikken van de tijd na zijn afscheid weer vrij

Maar moet ik het nu anders doen, omdat ik het nu anders zie?
Of zie ik eigenlijk nog niets?
Geen idee of ik het nu anders moet doen, omdat ik het nu anders zie
Of zie ik eigenlijk nog niets, nog niets, nog niets?

Zie ik nog niets, nog niets, nog niets?
Zie ik nog niets, nog niets, nog niets?
Zie ik nog niets, nog niets, nog niets?

Теперь сын становится отцом.
Его прекрасные черные волосы седеют.
Это тиканье времени, тиканье, которое я получаю от времени...
У этого придурка кончился Кокс.
Душа-от моей бабушки.
Это тиканье времени.
Тиканье, которое я получаю от времени, тоже тикает для меня.

Но должен ли я сделать это по-другому, потому что теперь я вижу это по-другому?
Или я еще ничего не вижу?
Я не знаю, должен ли я сделать это по-другому, потому что теперь я вижу это по-другому.
Или я действительно еще ничего не вижу, еще ничего, еще ничего?

Жар, кажется, улетучился.
Зима побеждает лето в мае.
Это тиканье времени, тиканье, которое я получаю от времени...
В своей голове я держу лето, плачу в своем зимнем пальто.
Это тиканье времени.
Тиканье, которое я получаю от времени, тоже тикает для меня.

Но должен ли я сделать это по-другому, потому что теперь я вижу это по-другому?
Или я еще ничего не вижу?
Я не знаю, должен ли я сделать это по-другому, потому что теперь я вижу это по-другому.
Или я действительно еще ничего не вижу, еще ничего, еще ничего?

Он отдал свое сердце.
Вот как прошла его жизнь после его смерти.
Это тиканье времени, тиканье, которое я получаю от времени...
Как венец дела всей его жизни, он сделал слабых сильными, он освободил тиканье времени, тиканье времени после своего прощания.

Но должен ли я сделать это по-другому, потому что теперь я вижу это по-другому?
Или я еще ничего не вижу?
Я не знаю, должен ли я сделать это по-другому, потому что теперь я вижу это по-другому.
Или я действительно еще ничего не вижу, еще ничего, еще ничего?

Неужели я не вижу ничего, Ничего, ничего?
Неужели я не вижу ничего, Ничего, ничего?
Неужели я не вижу ничего, Ничего, ничего?