Текст и перевод песни Robert Long - Afscheid

Afscheid

Jij zit tegenover mij en kijkt mij aan
En vertelt me dat de vlam is uitgegaan
Omdat ik niet deed wat jij wel van me wou
Niet de dingen zei die jij graag horen zou

Je verwijt me dat ik jou nooit echt begreep
Omdat ik niet met jou favorieten dweep
Ik weet dat je mooi en welgeschapen bent
Maar de buitenkant daar raak je aan gewend

Nu heb jij de glans nog van de jeugd
En je vind dat ik dat zien moet als een deugd
Maar na de lente raakt een boom z'n bloesem kwijt
En een mens z'n schoonheid na verloop van tijd

Ik heb je zonder dat je 't wist geobserveerd
En na weken heb ik langzaamaan geleerd
Dat je ondanks dat je zoveel mensen kent
Net als ik soms toch ontzettend eenzaam bent

Luister even naar wat ik je zeggen wou
Voordat ik het straks dan toch weer voor me hou
Ik weet niet of het er voor jou nog wel toe doet
Misschien kennen wij elkaar wel niet zo goed

Dat je weggaat is je recht, maar wees niet kwaad
Weet dat jij een grote leegte achterlaat
'T Doet me meer als ik je zeggen kan verdriet
Ik zal je missen, ook al denk jij dan van niet

Als je tijd hebt, sta nog even bij me stil
Omdat ik een soort van foto maken wil
Die geetst wordt door een scherp gepunte stift
En jou beeld voor altijd in mijn hersens grift

Zodat later als ik oud zal zijn en traag
Maar het leven beter door heb dan vandaag
Ik m'n ogen sluit en oproep uit mijn geest
Jouw portret, zoals je vroeger bent geweest

Nou vaarwel m'n lief, 't ga je verder goed
Ik weet zelf nog niet hoe ik nu verder moet
Kom weer terug wanneer je honger hebt of pijn
De stad is groot genoeg om eenzaam in te zijn

Farewell

You sit across from me and look at me
And tell me that the flame has gone out
Because I didn't do what you wanted me to
I didn't say the things you wanted to hear

You blame me for never really understanding you
Because I don't gush over your favorites
I know that you are beautiful and well-formed
But you get used to the outside

Now you still have the glow of youth
And you think I should see that as a virtue
But after spring, a tree loses its blossoms
And a person their beauty over time

I observed you without you knowing it
And after weeks I slowly learned
That despite knowing so many people
You're sometimes incredibly lonely, just like me

Listen to what I have to say
Before I keep it to myself again
I don't know if it still matters to you
Maybe we don't know each other that well

You have the right to leave, but don't be angry
Know that you leave a great void behind
It saddens me more than I can say
I will miss you, even if you don't think so

If you have time, pause with me for a moment
Because I want to take a kind of photo
That is etched by a sharp pencil
And engraves your image in my brain forever

So that later when I am old and slow
But I will have lived life better than today
I can close my eyes and recall from my mind
Your portrait, as you used to be

Now farewell, my dear, may it be well with you
I don't know myself how I will go on now
Come back when you're hungry or in pain
The city is big enough to be lonely in