Текст и перевод песни Robert Long - In Die Dagen

In Die Dagen

Er lag een dun wit laagje onschuld, in die dagen
Er zweefden kleine plukjes vrede zachtjes neer
De lucht was vol van een verstild soort welbehagen
En er was nergens honger, nergens oorlog meer

Er klonk een kerstlied in de toppen van de bomen
Een lichte bries fluisterde zachtjes Stille Nacht
De vrede was dan toch uiteindelijk gekomen
Daar had de wereld al die eeuwen op gewacht

Het was zo stil - ontroerend stil
Alsof er niemand ooit de stilte zou verbreken
Alsof er niemand meer hardop durfde te spreken
Een sfeer van rust en harmonie en goede wil

Het leek of iedereen in vrede was gaan slapen
Een os en ezel lagen ergens in een stal
Er lagen herders in de velden naast hun schapen
'T Was zo sereen en zo ontspannen overal

Er lag een dun wit laagje onschuld, in die dagen
Een land als Nederland leek net een schilderij
'T Was van een schoonheid die een mens niet kan verdragen
Zo ongerept, zo ongeschonden, weids en vrij

En het was stil - merkwaardig stil alsof er niemand
Meer de stilte zou verbreken
Alsof er nooit meer iemsnd nog een woord zou spreken
Dezelfde wereld, maar een wereld van verschil

Er lag een dun wit laagje onschuld, in die dagen
Hoewel het verder naar het zuiden zonnig was
En van de mensen die daar op het asfalt lagen
Restte vaak niet meer zo heel veel meer dan een karkas

Maar hier in Nederland bleef het nog even vriezen
Hier werd voorlopig alles goed geconserveerd
Pas als de winter echt aan kracht zou gaan verliezen
Zou de bevolking ook wel snel zijn weggeteerd

En het bleef stil - luguber stil
Er zou ook nooit een mens de stilte meer verbreken
De laatste kans op overleven was verkeken
Dit was de eerste kerst op aarde
Na de laatste overkill

In Those Days

A thin white layer of innocence lay, in those days
Small tufts of peace floated softly down
The air was filled with a hushed kind of contentment
And there was no more hunger, no more war anywhere

A Christmas carol sounded in the treetops
A gentle breeze whispered softly Silent Night
Peace had finally come
The world had been waiting for this for centuries

It was so quiet - touchingly quiet
As if no one would ever break the silence
As if no one dared to speak aloud anymore
An atmosphere of calm and harmony and goodwill

It seemed as if everyone had gone to sleep in peace
An ox and an ass lay somewhere in a stable
There were shepherds lying in the fields beside their sheep
It was so serene and so relaxed everywhere

A thin white layer of innocence lay, in those days
A country like the Netherlands looked like a painting
It was of a beauty that one cannot bear
So unspoiled, so unscathed, vast and free

And it was quiet - remarkably quiet as if no one
Would break the silence anymore
As if no one would ever speak a word again
The same world, but a world of difference

A thin white layer of innocence lay, in those days
Although it was sunny further south
And of the people lying there on the asphalt
Often not much more than a carcass remained

But here in the Netherlands it still kept freezing
Here everything was preserved for the time being
Not until the winter really started to lose its strength
Would the population also quickly waste away

And it remained quiet - macabrely quiet
A human being would never break the silence either
The last chance of survival had been lost
This was the first Christmas on earth
After the last overkill