Текст и перевод песни Robert Long - Mijn nieuwe stuk

Mijn nieuwe stuk

"Beste Anton Pawlowitsj, ik heb werkelijk prachtige geluiden voor het eerste bedrijf. Landelijke stemming, dus een kerkklokje, wat krekels, het omhakken van een boom en het slijpen van zeisen. U schrijft "drukkend weer", dus we hebben het gerommel van onweer en in de verte rijdt deze lokomotief voorbij met een smartelijke gil. Wat vindt u er van
Waarde Stanislawski, u bent een genie. Daarom ben ik ook alweer aan een nieuw stuk voor u begonnen
Het is niet waar! U maakt me gelukkig!"

Het begint zo
Het doek gaat op en iemand zegt: Wat is het stil vandaag
Je hoort geen krekel en geen storm en ook geen regen
Je hoort geen vogel en geen trein
Gek dat er geen geluiden zijn
Er rijdt zelfs nerregens een koets over de wegen
Men snuit geen neus
Men krabt geen bil
Het hele stuk
Is stil

"Sfeer! Psychologisch realisme! Ik begrijp niet wat u daar tegen hebt. Wie heeft uw stukken tot een succes gemaakt? Ik, Konstantin Sergejevitsj Stanislawski met zijn Moskou's Kunst Theater."

Mijn nieuwe stuk zal bovendien ook een komedie zijn
Ik laat de achterlijkste dingen daar gebeuren
Drie domme zusters en een broer
En alles is in rep en roer
Ze huilen vaak maar dat is om je te bescheuren
Dus het publiek
Lacht! Opgelucht
Mijn nieuwe stuk
Een klucht

"U schrijft geen kluchten! U schrijft bittere tragedies
Er is er maar een die begrijpt wat u schrijft. En dat bent niet u. Dat ben ik, Konstantin Sergejevitsj Stanislawski van het Moskou's Kunst Theater!"

U heeft het mis: het stuk is leuk
Men ligt voortdurend in een deuk
En geen geloei, gefluit, gekuch
Geen kar die ratelt over een brug
Er klinkt geen knal
Men hoort geen gil
Het stil is leuk en stil - doodstil

My new play

"Dearest Anton Pavlovich, I truly have some wonderful sounds for the first act. Rural atmosphere, so a church bell, some crickets, the felling of a tree and the sharpening of scythes. You write "oppressive heat", so we have the rumble of thunder and in the distance this locomotive drives by with a mournful wail. What do you think?
My dear Stanislavski, you are a genius. That's why I've already started on a new play for you
It can't be true! You make me happy!"

It starts like this
The curtain rises and someone says: How quiet it is today
You can't hear a cricket or a storm or even rain
You can't hear a bird or a train
It's crazy that there are no sounds
There's not even a carriage driving over the roads anywhere
No one blows their nose
No one scratches their bum
The whole play
Is silent

"Atmosphere! Psychological realism! I don't understand what you have against it. Who made your plays a success? I, Konstantin Sergeyevich Stanislavski with his Moscow Art Theatre."

What's more, my new play will also be a comedy
I'm going to have the most backward things happen there
Three silly sisters and a brother
And everything is in chaos
They often cry, but it's enough to make you howl with laughter
So the audience
Laughs! Relieved
My new play
A farce

"You don't write farces! You write bitter tragedies
There is only one person who understands what you write. And that's not you. That's me, Konstantin Sergeyevich Stanislavski of the Moscow Art Theatre!"

You're wrong: the play is funny
People are constantly bursting out laughing
And no howling, whistling, coughing
No cart rattling over a bridge
There is no bang
You can't hear a scream
The stillness is funny and still - dead still