Текст и перевод песни Rokit Bay - Бороо

Бороо

Хацрыг нь даган урсан асгараад
Албаар юм шиг үл анзаараад
Алхаж байна алсан энэ нүргэлсэн
Аадар бороон дундуур ганцаараа
Ангачихсан хүйтэн цементыг
Борооны дуслууд нь услана
Ертөнцийн хэрэггүй чимээнүүдийг
Дарахад нь борооны дуу туслана
Цэл мөс болсон гараа
Хааяадаа нэг гаргаж үлээнэ
Удаан ирэх тайвширалаа
Борооны татрахтай давхцахыг хүлээнэ
Цэл мөс болсон гараа
Хааяадаа нэг гаргаж үлээнэ
Удаан ирэх тайвширалаа
Борооны татрахтай давхцахыг хүлээнэ
Бороон дундуур ганцаар алхсан
Хорвоо түүнийг заримдаа залилсан
Зовлон төрхийг нь чанга тогшиход
Зовхиороо нулимсаа залгисан
Цэцгийн дэлбээ нүднээ энхрийхэн ч
Норж юундаа сормуусаа тэмтрэвээ
Жинхэнэ хагацалтай танилцахад
Үзүүлсэн сэтгэлийн тэнхээгээ
Хүнд болж байна түүний хувцас нь
Уг нь тэр нимгэн хувцасласан
Харанхуйд одод мэт асах цонхнууд
Нэг нэгээрээ унтарсан
Түүнтэй зөрсөн хүмүүс түүнийг мөргөх шахна
Толгойн дээрх хүрмээ нөмрөөд түргэн алхана
Түүнийг анзаарсан хүмүүс түрхэн гайхна
Нүүрний будаг нь урсавч түүний төрх нь сайхан
Цэл мөс болсон гараа
Хааяадаа нэг гаргаж үлээнэ
Удаан ирэх тайвширалаа
Борооны татрахтай давхцахыг хүлээнэ
Цэл мөс болсон гараа
Хааяадаа нэг гаргаж үлээнэ
Удаан ирэх тайвширалаа
Борооны татрахтай давхцахыг хүлээнэ
Бороон дундуур ганцаар алхсан
Хорвоо түүнийг заримдаа залилсан
Зовлон төрхийг нь чанга тогшиход
Зовхиороо нулимсаа залгисан
Цэцгийн дэлбээ нүднээ энхрийхэн ч
Норж юундаа сормуусаа тэмтрэвээ
Жинхэнэ хагацалтай танилцахад
Үзүүлсэн сэтгэлийн тэнхээгээ
Хатуу үедээ хад чулуу
Гэхдээ дотроо зүрхтэй чулуу
Чадна орчлон хорвоог ганцаархнаа түрэхдээ тулвал
Харагдаж байгаагаасаа хамаагүй их хүчтэй
Хэцүү үедээ гэрэлтэнэ
Гэхдээ улам тод гэрэлтэнэ
Цаг хугацаа өнгөрч бүхнийг эмчлэн хол жирэлзэнэ
Дурсамжууд аажим аамжаар улам хол чирэгдэнэ
Дэргэд нь зөвхөн үнэтэй зүйл нь л үлдэнэ
Бороон дундуур ганцаар алхсан
Хорвоо түүнийг заримдаа залилсан
Зовлон төрхийг нь чанга тогшиход
Зовхиороо нулимсаа залгисан
Цэцгийн дэлбээ нүднээ энхрийхэн ч
Норж юундаа сормуусаа тэмтрэвээ
Жинхэнэ хагацалтай танилцахад
Үзүүлсэн сэтгэлийн тэнхээгээ
Бороон дундуур ганцаар алхсан
Хорвоо түүнийг заримдаа залилсан
Зовлон төрхийг нь чанга тогшиход
Зовхиороо нулимсаа залгисан
Цэцгийн дэлбээ нүднээ энхрийхэн ч
Норж юундаа сормуусаа тэмтрэвээ
Жинхэнэ хагацалтай танилцахад
Үзүүлсэн сэтгэлийн тэнхээгээ

Rain

Tears stream down my cheeks,
I pretend not to notice, as if on purpose.
I walk alone through this roaring,
Torrential downpour.
The freezing cold cement,
Is watered by the raindrops.
The unnecessary noises of the world,
Are helped by the sound of the rain to fade away.
My hands, turned to ice,
I occasionally take them out and blow on them.
I wait for the long-awaited calm,
To coincide with the rain subsiding.
My hands, turned to ice,
I occasionally take them out and blow on them.
I wait for the long-awaited calm,
To coincide with the rain subsiding.
I walked alone through the rain,
The world sometimes deceived me.
When sorrow knocked hard on my face,
I swallowed my tears with my eyelids.
My eyes, like delicate flower petals,
Why did they touch my eyelashes, getting wet?
When I met true separation,
The strength of my spirit I showed.
My clothes are getting heavy,
Though I dressed lightly.
The windows that shine like stars in the darkness,
One by one, they went out.
People passing by almost bump into me,
I pull my hood over my head and walk quickly.
Those who notice me are briefly surprised,
My makeup is running, but my appearance is beautiful.
My hands, turned to ice,
I occasionally take them out and blow on them.
I wait for the long-awaited calm,
To coincide with the rain subsiding.
My hands, turned to ice,
I occasionally take them out and blow on them.
I wait for the long-awaited calm,
To coincide with the rain subsiding.
I walked alone through the rain,
The world sometimes deceived me.
When sorrow knocked hard on my face,
I swallowed my tears with my eyelids.
My eyes, like delicate flower petals,
Why did they touch my eyelashes, getting wet?
When I met true separation,
The strength of my spirit I showed.
In tough times, I am a rock,
But a rock with a heart inside.
If I have to, I can carry the whole world alone,
I am much stronger than I seem.
In difficult times, I shine,
But I shine even brighter.
Time passes, healing everything, shimmering in the distance,
Memories slowly, gradually, are dragged further away.
Only what is precious to me will remain by my side.
I walked alone through the rain,
The world sometimes deceived me.
When sorrow knocked hard on my face,
I swallowed my tears with my eyelids.
My eyes, like delicate flower petals,
Why did they touch my eyelashes, getting wet?
When I met true separation,
The strength of my spirit I showed.
I walked alone through the rain,
The world sometimes deceived me.
When sorrow knocked hard on my face,
I swallowed my tears with my eyelids.
My eyes, like delicate flower petals,
Why did they touch my eyelashes, getting wet?
When I met true separation,
The strength of my spirit I showed.