Текст и перевод песни Ryszard Rynkowski - Porcelanowa Pościel

Porcelanowa Pościel

Ze wszystkich serca drgnień
Ze wszystkich chwil miłości
Z dotyków, krzyków, tchnień
Parzących mocno ciał

Została dzisiaj nam porcelanowa pościel
Porcelanowy świat, porcelanowa mgła

Ze wszystkich och i ach
Z otwartych serc na oścież
Z zachwytów, że się już
Dosięgło prawie gwiazd

Została dzisiaj nam porcelanowa pościel
Porcelanowy świat, porcelanowa mgła

Czy jest nam źle, czy jest nam żal,
Światu to zupełnie obojętne
Zapada zmrok, powietrze stygnie jak wosk
Daj spokój, nie mów nic
Mam czasem taki sen
W nim rzucam się na oślep
Rozbijam ten nasz świat
Na milion ostrych skarp
Rozbijam wreszcie tę porcelanową pościel
Bo lepiej nie mieć nic
Niż z porcelany świat

Czy jest nam źle, czy jest nam żal
Światu to zupełnie obojętne
Zapada zmrok, powietrze stygnie jak wosk
Daj spokój, nie mów nic
A potem budzę się w bezsilnej tonąc złości
Ale nie robię nic
Nie burzę sztywnych ran
Już oswoiła mnie porcelanowa pościel
Przyzwyczaiłem się
Twarz z porcelany mam
Twarz z porcelany mam
Twarz z porcelany mam
Twarz z porcelany mam
Twarz z porcelany mam

Porcelain Sheets

Of all the trembling of hearts
Of all the moments of love
Of the touch, the cries, the breath
That burns strongly in bodies

Today, we have left porcelain sheets
A world of porcelain, a fog of porcelain

Of all the "oh"s and "ah"s
Of the hearts that were wide open
Of the raptures that reached
Almost to the stars

Today, we have left porcelain sheets
A world of porcelain, a fog of porcelain

Is it that we are cold, or that we regret?
The world is completely indifferent to it
The night falls, the air grows cold as wax
Leave off, say nothing
Sometimes, I have a dream
In it, I throw myself about blindly
I break our world
Into a million sharp shards
Finally, I break the porcelain sheets
Because it is better to have nothing
Than a world of porcelain

Is it that we are cold, or that we regret?
The world is completely indifferent to it
The night falls, the air grows cold as wax
Leave off, say nothing
And then I wake, drowning in helpless anger
But I do nothing
I do not tear these harsh wounds
The porcelain sheets have already tamed me
I have become accustomed
I have a face of porcelain
I have a face of porcelain
I have a face of porcelain
I have a face of porcelain
I have a face of porcelain