Weźcie sobie chłopaki ten kraj - Ryszard Rynkowski перевод на немецкий

Weźcie sobie chłopaki ten kraj

Mamo, powiedz mi,
Na co czekać mam dziś i w co uwierzyć
Mam, by przez życie iść, to czekałem wszak...
Czas wolności, podłości, nadziei, złodziei, jak więc mam żyć?
Powiedz, jaki mam być?
Mamo...
Wczoraj w nocy, mamo, wąż mi się śnił.
Ten wąż pod moją kołdrą wściekle się wił.
Mamo!
Swe kły w serce wbił!
Czy to sen był, nie wiem, bo w sercu ślad.
W sercu z krwią zmieszany miłosny jad.
Rano zaś życie tortem cisnęło w twarz
Rano zaś błazeński zaścianek nasz gaworzył o snach,
Brytanach i łzach,
Mnie zaś do gardła wcisnął i wplótł w usta me słowa te:

Weźcie sobie, chłopaki, ten kraj!
Został Lębork, Skarżysko i Kłaj!
Kto nic jeszcze nie dostał, tać nasza wszak wiosna i nasz
Kapitalizm, co ludzką ma twarz!
Weźcie sobie, chłopaki, ten kraj!
Weźcie Lębork, Skarżysko i Kłaj!
Jak skończycie się kłócić, znak dajcie,
By wrócić i by ktoś pracował na takich, jak Wy!
Na takich, jak Wy!...

Wczoraj w nocy, mamo, wąż mi się śnił.
Ten wąż pod kołdrą moją wściekle się wił.
Aż wpił!, swe kły w serce wbił!
Rano chciałem szukać miłości mej,
Lecz rzekł facet w radio: Zrozumieć chciej!
Lecz to nie pora!, że Sodoma i Gomora, i grzech,
że znów nas prześcignął Węgier i Czech!,
że wreszcie jest czas by dać wszystko z nas,
Mnie zaś do gardła wcisnął i wplótł w usta me słowa te:

Weźcie sobie, chłopaki, ten kraj!
Został Lębork, Skarżysko i Kłaj!
Kto nic jeszcze nie dostał, tać nasza wszak wiosna i nasz
Kapitalizm, co ludzką ma twarz!
Weźcie sobie, chłopaki, ten kraj!
Weźcie Lębork, Skarżysko i Kłaj!
Jak skończycie się kłócić, znak dajcie,
By wrócić i by ktoś pracował na takich, jak Wy!

Weźcie sobie, chłopaki, ten kraj!
Został Lębork, Skarżysko i Kłaj!
Kto nic jeszcze nie dostał, tać nasza wszak wiosna i nasz
Kapitalizm, co ludzką ma twarz!
Weźcie sobie, chłopaki, ten kraj!
Weźcie Lębork, Skarżysko i Kłaj!
Jak skończycie się kłócić, znak dajcie,
By wrócić i by ktoś pracował na takich, jak Wy!

Nehmt euch, Jungs, dieses Land

Mama, sag mir,
worauf ich heute warten soll und woran ich glauben soll
Ich soll durchs Leben gehen, doch ich wartete doch...
Zeit der Freiheit, Niedertracht, Hoffnung, Diebe, wie soll ich leben?
Sag mir, wie soll ich sein?
Mama...
Letzte Nacht, Mama, träumte ich von einer Schlange.
Die Schlange wand sich wütend unter meiner Decke.
Mama!
Sie schlug ihre Zähne in mein Herz!
Ob es nur ein Traum war, weiß ich nicht, denn in meinem Herz ist eine Spur.
Im Herzen, mit Blut vermischt, das Gift der Liebe.
Doch am Morgen warf mir das Leben einen Kuchen ins Gesicht
Am Morgen schwatzte unser närrisches Kaff von Träumen,
von Hunden und Tränen,
Mir aber drückte es in die Kehle und flocht in meinen Mund diese Worte:

Nehmt euch, Jungs, dieses Land!
Es gibt noch Lębork, Skarżysko und Kłaj!
Wer noch nichts bekam – es ist doch unser Frühling und unser
Kapitalismus mit menschlichem Antlitz!
Nehmt euch, Jungs, dieses Land!
Nehmt euch Lębork, Skarżysko und Kłaj!
Wenn ihr euch nicht mehr streitet, gebt ein Zeichen,
damit ihr zurückkommt und jemand für solche wie ihr arbeitet!
Für solche wie ihr!...

Letzte Nacht, Mama, träumte ich von einer Schlange.
Die Schlange wand sich wütend unter meiner Decke.
Bis sie zubiss!, ihre Zähne in mein Herz schlug!
Morgens wollte ich nach meiner Liebe suchen,
Doch ein Typ im Radio sagte: Versuch doch zu verstehen!
Doch es ist nicht die Zeit!, für Sodom und Gomorrha und Sünde,
dass uns wieder Ungarn und Tschechen überholt haben!,
dass es endlich Zeit ist, alles aus uns herauszuholen,
Mir aber drückte es in die Kehle und flocht in meinen Mund diese Worte:

Nehmt euch, Jungs, dieses Land!
Es gibt noch Lębork, Skarżysko und Kłaj!
Wer noch nichts bekam – es ist doch unser Frühling und unser
Kapitalismus mit menschlichem Antlitz!
Nehmt euch, Jungs, dieses Land!
Nehmt euch Lębork, Skarżysko und Kłaj!
Wenn ihr euch nicht mehr streitet, gebt ein Zeichen,
damit ihr zurückkommt und jemand für solche wie ihr arbeitet!

Nehmt euch, Jungs, dieses Land!
Es gibt noch Lębork, Skarżysko und Kłaj!
Wer noch nichts bekam – es ist doch unser Frühling und unser
Kapitalismus mit menschlichem Antlitz!
Nehmt euch, Jungs, dieses Land!
Nehmt euch Lębork, Skarżysko und Kłaj!
Wenn ihr euch nicht mehr streitet, gebt ein Zeichen,
damit ihr zurückkommt und jemand für solche wie ihr arbeitet!