Текст и перевод песни Sadahzinia - Μαγικός αυλός (live)

Μαγικός αυλός (live)

Χάλασες τον ύπνο μου με τις φωνές ντελάλη,
μα ξημερώνει μια γιορτή μεγάλη.
Χαλάλι, θα ντύσω τη μοναξιά μου
με της ντροπής την πράσινη τη φορεσιά μου.
Στα μαλλιά μου θα βάλω έναν ήλιο όπως όλοι,
κάθε φορά που γιορτάζει η πόλη,
σ' ανάμνηση ενός παλιού βασιλιά
θα κοιτάω γλυκά και δε θα βγάζω μιλιά.
Θα χαθώ στα σοκάκια, μη με πάρουν χαμπάρι
ευτυχώς, έχει μεγάλο παζάρι.
Πρέπει να βρω να πάρω κάτι για την ψυχή μου,
αφού ντρεπόμουν και δεν την πήρα μαζί μου,
γιατί φοβάται τους στρατιώτες κι ανθρώπους μερικούς,
δε γνωρίζει πως πρέπει να μιλάει σ' αυλικούς.
Μην εκτεθώ σαν την προηγούμενη φορά και πάλι
που είχα έρθει στη γιορτή μ' ένα κόκκινο σάλι.
Θα 'χουν σκεπάσει οι σημαίες τον ουρανό
και στην πλατεία θα 'χουν βάλει ένα καλάθι γαλανό
και τον πράσινο μάγο σ' ένα σημείο ψηλό
να παίζει δυνατά με τον μαγικό αυλό.

Ποτισμένο χίλια λάθη
ένα φίδι στο καλάθι,
σφύρα του να βγει να μάθει
με τον μαγικό σου αυλό.
Κι αν κοντά σου θέλει να 'ρθει
που μυρίστηκε τα πάθη,
χάρισέ του ένα αγκάθι
να ψάχνει ουρανό

Όμως, φοβάμαι η γιορτή μη γίνει παρωδία,
ο μάγος παίζει αλλιώς μια παλιά μελωδία
κι έχει τρελάνει το φίδι που παράξενα σαλεύει,
δε χορεύει όπως παλιά, κάτι γυρεύει.
Ό, τι βλέπει, μοιάζει ίδιο, μ' αλλιώτικα μυρίζει;
σα να ψάχνει ουρανό κι όχι εκείνον που σφυρίζει.
Θα θυμώσει τον καινούργιο, τον πράσινο μάγο
που 'ναι φτιαγμένος από βρωμικο πάγο.
Θ' αλλάξουν χρώμα οι αυλικοί όπως το χώμα,
όταν κρατάει το νερό πάνω του ακόμα
και σαν αρχίσουν στη γιορτή μας τα λάθη,
θα μείνει μόνο στην πλατεία το καλάθι
με το φίδι να χορεύει ακόμα μοναχό του,
χωρίς ν' ακούει μουσική από τον αυλό του;
κι ευτυχώς ψυχή μου που δεν ήρθες μαζί μου,
τσάμπα ντύθηκα κι εγώ με τη ντροπή μου.
Μείναμε μόνοι με το φίδι τρελαμένο στο καλάθι,
τόσες φορές κι εγώ τα ίδια έχω πάθει.
Λέω να βάλω μια φωτιά για το καλό
και να κάψω τον μαγικό αυλό

Волшебная флейта (live)

Ты разбудил меня своими криками, глашатай,
но наступает великий праздник.
Бог с тобой, я одену свое одиночество
в зеленую одежду стыда.
В волосы вплету солнце, как все,
всякий раз, когда город празднует,
в память о старом короле
буду смотреть с нежностью и молчать.
Я затеряюсь в переулках, чтобы меня не заметили,
к счастью, там большой базар.
Мне нужно найти что-то для души,
ведь я постеснялась и не взяла ее с собой,
потому что она боится солдат и некоторых людей,
не знает, как нужно говорить с придворными.
Как бы мне не опозориться, как в прошлый раз,
когда я пришла на праздник в красной шали.
Флаги укроют небо,
а на площади поставят голубую корзину
и зеленого мага на возвышении,
чтобы он громко играл на волшебной флейте.

Тысяча ошибок оросили
змею в корзине,
свистни ей, чтобы она вышла узнать,
своей волшебной флейтой.
И если она захочет приблизиться,
почуяв боль,
дай ей шип,
чтобы искала небо.

Но боюсь, что праздник превратится в пародию,
маг играет старую мелодию по-другому,
и это сводит с ума змею, которая странно извивается,
она не танцует, как прежде, что-то ищет.
Все, что она видит, кажется прежним, но пахнет иначе?
как будто она ищет небо, а не того, кто свистит.
Она разозлится на нового, зеленого мага,
который сделан из грязного льда.
Придворные изменятся в лице, как земля,
когда на ней высыхает вода,
и как только на нашем празднике начнутся ошибки,
на площади останется только корзина
со змеей, танцующей в одиночестве,
не слыша музыки из своей флейты?
и как хорошо, душа моя, что ты не пошла со мной,
зря я наряжалась в свой стыд.
Мы остались одни с обезумевшей змеей в корзине,
сколько раз я чувствовала то же самое.
Думаю, нужно разжечь огонь во имя добра
и сжечь волшебную флейту.