Текст и перевод песни Sadegh - Jazireh

Jazireh

باز گرم شد خونِ من توویِ رگ
باز حل شد ، کلِ من توویِ سم
بازتر شد ، توویِ هم غوطه ور
باز محو شد ، کل شهر توویِ من
قرارمون باشه جمعه شب رفیق
یه آرامش مطلق توو کلبه یِ گلیم
یه حس مبهم درست میونِ داشتن
که میگه میشه باشم ، میشه هم نباشم
فروشِ بینهایت از توو گیشه هام
از کلیشه هام از صدایِ لرزِ ریشه هام
ترسِ بیشه زار ، سدِ بی شکاف
فریاد و نعره ای که داشت سینه میشکافت
این شروع بود ولی پایانی نداشت
بارونی نباش ، زندگی همینه
با بیرون غریبه ، نقاشِ عقیده
خوش اومدی بچه تو هم به جزیره
بینِ تاریکا و روشنایِ مغزِ من یه خط هست
یه خطِ صاف درست از شعاع به مرکز
یه غیرِ ممکن از لحاظِ تمام هندسَت
یه عدد که پشت پرده بود أ بینِ صفر و صد
تمام این مختصات جزیره یِ منه
عزیزم تنهاییام قبیله یِ منه
بیا این نجومو از سرم بگیر
که یه نقطه از توو اون یه عالمه
من دنیایی دیدم که قاعده نداشت
جبر و قانون و حادثه نداشت
گذشتی نداشت آینده نداشت
در لحظه بود همه حاصلِ تلاش
وقتی قانون بدرقه ــَم میکرد به سمت یه جایِ دیگه أ مغزم
باید فکرِ اینجاشو میکرد
وقتی دستاش رو دستم بود و نمیترسید أ دوری مقصد
باید فکرِ اینجاشو میکرد
توقع بود بفهمی نه اینکه من بفهمونم
توقع بود بگردی نه اینکه من بگردونم.

Jazireh

Mon sang a recommencé à bouillir dans mes veines
J'ai recommencé à me dissoudre, tout entier dans le poison
J'ai recommencé à être plus, immergé dans le même
J'ai recommencé à disparaître, toute la ville dans moi
Notre rendez-vous sera samedi soir, mon ami
Une paix absolue dans la cabane de paille
Un sentiment flou au milieu de l'avoir
Qui dit que je peux être, que je peux aussi ne pas être
Vente infinie de mes stands
De mes clichés, du son du tremblement de mes racines
La peur du fourré, le barrage infranchissable
Le cri et le rugissement qui fendaient la poitrine
C'était le début mais il n'y avait pas de fin
Ne soit pas pluvieux, la vie est comme ça
Étranger à l'extérieur, peintre de la conviction
Bienvenue mon enfant, toi aussi à l'île
Il y a une ligne entre les ténèbres et la lumière de mon esprit
Une ligne droite allant du rayon au centre
Un impossible en termes de toute géométrie
Un nombre qui était derrière le rideau, entre zéro et cent
Toutes ces coordonnées sont mon île
Ma chérie, mes solitudes sont ma tribu
Viens, enlève-moi ce ciel étoilé
Car un point dans ce ciel étoilé est un monde entier
J'ai vu un monde qui n'avait pas de règles
Pas de justice, pas de loi, pas d'accident
Il n'y avait pas de passé, pas d'avenir
Tout était dans l'instant, le résultat de l'effort
Lorsque la loi m'escortait vers un autre endroit de mon cerveau
Je devais penser à ça
Quand ses mains étaient sur les miennes et qu'elle n'avait pas peur de la distance de la destination
Je devais penser à ça
L'attente était que tu comprennes, pas que je te fasse comprendre
L'attente était que tu cherches, pas que je te fasse chercher.