Текст и перевод песни Sadegh - Sobh Bekheyr Iran

Sobh Bekheyr Iran

صبح بخیر ایران، شناختیم؟ همون صادقم ها
همون کودکی که میدوییدش رو به فردا
همون فابریک خودت ساخت وطنم
ببین جنس همسایت چی ساخته از تنم
بیخیال تو که سرت گرمه به سیاست دورت به دولت مردت
کجایی پس بابا همه ازت میترسن
از صدقه سریت بهم میگن تروریست رسما
یادته مامان قصه میگفت تهه قصه همیشه آقا گرگ میمرد
میگفت خدا دوست داره و همیشه باته
هرجای مینیبوس فرشته دنبال راته
مامان رفت اما گرگه اینجاست
خدا دوسمون نداشت اه تف تو این شانس
وااای نگا کن آسمونو, آب جوبو, دود و دم نگا کن
آبرو رو بردین لاشی, کم خوردین از گوشه خاکش حاجی؟
ولشون کن چطوره احوال خودت؟ هنوز مغزا در میرن از مرزای دورت؟
تو که گربه بودی پس چرا کفتار شدی؟
مهر و صفا داشتی حالا کف خواب شدی
تو که همه چیتو دادی لااقل حواله بگیر
جا اینکه بشینی و روزا یه هوایی بدی
چطوری پسرم تو نشناختی مثکه ایرانما
همون آس خاورمیانه حکم طلا
چیکار کنم بچه هام زدن بی راهه
نمیتونم ببینم چشاتو روم سیاهه
من هنوزم سرزمین چهار فصلم
همه گرگا دنبالم من چهار نعل در میرم از دستشون
از من نشون نمونده دیگه توی این زمین گرد
به غلط پر شدم از عقاید فکر
تو چی میدونی اصلا که چی گذشته بهم
تیتر اخبارم ولی چی اومده سر دل
تو گل منو دیدی میگی راه دشواره
ولی من رسیدم ته خط و بار پشت داره
ایرانی که میبینی از تلخی تجربه هاش
غیر خدای بالاسر همه چپ شدن باش
پر زخمه این تیکه خاک خودت دیدی
میخوام مستقل شیم ولی جوون میدیم
من بچه هامو دوست دارم عین تو پسرم
جور کشتونم هرچی خواست بیادش به سرم
تو هم برگرد برو جایی که ازش اومدی
اینجا نداری جایی واسه موندن اخوی
نه، نداری جایی واسه موندن اخوی
نه، نداری جایی واسه موندن اخوی

Bonjour Iran

Bonjour Iran, tu me reconnais ? C'est moi, Sadegh.
Le même enfant qui courait vers demain.
Le même qui a construit ton propre pays, ma patrie.
Regarde ce que ton voisin a fait de mon corps.
Ne t'inquiète pas, tu es trop occupé par la politique, par tes hommes politiques.
Où es-tu, mon père ? Tout le monde a peur de toi.
Par ta grâce, on m'appelle officiellement terroriste.
Tu te souviens, maman, elle racontait des histoires, et à la fin, le méchant loup mourait toujours.
Elle disait que Dieu nous aimait et qu'il était toujours avec nous.
Partout dans le minibus, un ange te suivait.
Maman est partie, mais le loup est là.
Dieu ne nous aimait pas, ah, quel mauvais sort !
Oh, regarde le ciel, l'eau, la fumée, la poussière, regarde !
Vous avez détruit notre honneur, des salauds ! Vous n'avez pas assez profité de ses moindres coins, pauvre type ?
Laisse-les tomber, comment vas-tu ? Tes frontières sont-elles toujours aussi floues ?
Tu étais un chat, alors pourquoi es-tu devenu un chacal ?
Tu avais de l'amour et de la gentillesse, maintenant tu dors dehors.
Tu as tout donné, au moins prends un chèque.
Au lieu de rester assis et de te sentir mal.
Comment ça se fait que tu ne reconnaisses pas mon Iran ?
Le même ciel du Moyen-Orient, comme de l'or.
Que puis-je faire, mes enfants ont pris le mauvais chemin.
Je ne peux pas voir tes yeux, j'ai le visage noir.
Je suis toujours la terre des quatre saisons.
Tous les loups me poursuivent, je cours à fond pour leur échapper.
Il ne reste plus rien de moi sur cette terre ronde.
Je suis plein de pensées erronées.
Tu ne sais pas ce que j'ai vécu.
Les titres des journaux, mais ce qui s'est passé dans mon cœur.
Tu vois ma fleur, tu dis que le chemin est difficile.
Mais j'ai atteint la fin de la ligne, et le poids est lourd.
L'Iran que tu vois, il est amer, plein de ses expériences.
Sauf Dieu qui est au-dessus, tout le monde est contre lui.
Ce morceau de terre est plein de cicatrices, tu as vu ça ?
On veut être indépendant, mais on donne des jeunes.
J'aime mes enfants autant que toi, mon fils.
Je les soutiens, quoi qu'il arrive.
Retourne d'où tu viens.
Tu n'as pas de place ici, mon frère.
Non, tu n'as pas de place ici, mon frère.
Non, tu n'as pas de place ici, mon frère.