Текст и перевод песни Sadri Alışık - İstanbul Şehri Şiiri

İstanbul Şehri Şiiri

Bu benim dünyaya ilk gelişim,
Yıkarak saltanatını koca Fatih'in.
Kundakla kefen arasında bir gün,
İstanbul, İstanbul deyişim.

Merhaba Kızkulesi, merhaba Eyüp Sultan, Kanlıca, Şehremini merhaba...

Bir İstanbul esiyor çocukluğumdan,
Ekşi bozalı, Arnavut kaldırımları lâpâ lâpâ.
Yuşâ'dan mı okunur o ezanlar, Hırka-i Şerif'ten mi?
Komşularımız kaptanlar, malta taşlı ikindilerden kalan.

Hâlâ o beyaz gergeflerde mi?
Bir tarihi gömmüşler Karacaahmet'inde Üsküdar'ın,
Sanki çarşaflı kadınlar mercan terliklerinde unutulan.
Duyûn-u Umumiye emeklisi faytonlar,
Hâlâ bir sonbahar Acıbadem'de,
Cuma selamlıklarından beri saraylılar.

Merhaba Beylerbeyi, merhaba Sultan Selim, Merhaba iki gözüm İstanbul'um, merhaba...

Aşı boyası sokaklarında ne mevsimler eskimiş,
Sakalsız saçlar kestirdiğim ince boncuklu berber dükkanları.
Kapalıçarşı Bakırcılar, lâcivert mayıslarda köprü altları,
Ve Boğaziçi'nde Şirket-i Hayriye duman duman.
Nerdesin o İstanbul, nerdesin...

Hani çıkrık seslerinde mehtapları dinlediğim,
Mediha teyzelerin leylâk bahçeleri,
Büyükbabamın Kuvay-ı Milliye hikâyeleri.
Hani tahta tekerlekli arabalarım.
Hani bayram yerlerinde unutulan asude çocukluğum.

Gene bir başka İstanbul'du bir zamanlar kafesli ıtırlarıyla,
Beyaz başörtülerin lâvanta çiçekli öğleden sonralarında ıslanan.
Açılır kapanır iskemlelerinde uzun çarşının,
İstanbul'u taşırdı bakır siniler.
Sultaniyegâhtan bir hıdrellez mesiresi,
Sessiz sadâkat şarkıları söylerdi.
Haliç vapurlarında söz kesilmiş tazeler.

Hey yavrum hey...
Burunbahçe dalyanında İstanbul'u çekerlerdi denizden, Hiç ıslatmadan...
Kaç bayram mendili geçmişti elimden çeyiz sandıklarının.
Bütün uykularını koynuma alıp uyurdum İstanbul'un.
Rüyalarımda hâlâ o günahlar uyanır,
Hiç geçemediğim sokaklarında işlenen.

Merhaba Sultanahmet, Yerebatan merhaba... Merhaba iki gözüm İstanbul'um merhaba, Merhaba efendim, merhaba...

Poem of Istanbul City

This is my first time coming to the world,
Tearing down the reign of the great Fatih.
One day between the swaddling clothes and the shroud,
My saying Istanbul, Istanbul.

Hello Maiden's Tower, hello Eyüp Sultan, Kanlıca, Şehremini hello...

An Istanbul blows from my childhood,
Sour boza, Arnavut cobblestones dripping wet.
Are those prayers being read from Yuşa or from Hırka-i Şerif?
Our neighbors are captains, left over from the Maltese-stoned afternoons.

Are they still on those white frames?
They have buried history in Karacaahmet in Üsküdar,
As if forgotten in the coral slippers of veiled women.
Duyûn-u Umumiye pensioners' carriages,
Still an autumn in Acıbadem,
Palace dwellers since the Friday greetings.

Hello Beylerbeyi, hello Sultan Selim, Hello my two-eyed Istanbul, hello...

What seasons have worn out in the streets of henna dye,
Thin-beaded barber shops where I cut my beardless hair.
Coppersmiths in the Covered Bazaar, navy blue under bridges in May,
And Şirket-i Hayriye on the Bosphorus smoking.
Where are you, oh Istanbul, where are you...

Where I listened to moonlights in the sounds of spinning wheels,
Mediha auntie's lilac gardens,
My grandfather's War of Independence stories.
Where are my wooden-wheeled cars.
Where is my peaceful childhood forgotten in the festival grounds.

Once upon a time, it was a different Istanbul with its caged parfüm,
White headscarves getting wet in the lavender afternoons.
In the collapsible chairs of the long market,
Copper trays carried Istanbul.
A Hıdrellez picnic from Sultaniyegâh,
Would sing silent songs of loyalty.
Freshly engaged ones on the Golden Horn ferries.

Oh my dear, Oh...
They would pull Istanbul from the sea in the Burunbahçe fishpond, Without getting it wet...
How many holiday handkerchiefs had passed through my hands of dowry chests.
I used to sleep by taking all its dreams into my arms, Istanbul's.
Those sins still awaken in my dreams,
Committed in its streets I could never pass.

Hello Sultanahmet, Hello Yerebatan... Hello my two-eyed Istanbul, hello, Hello sir, hello...