Текст и перевод песни Safir - Parchin

Parchin

بیدستان اسم کوچه خیابونی بود که من بزرگ شدم
تمام چیزی که هستم
صور فلک زده ی گلگون داشت، من
از مدرسه به خانه
واژه گون آگون شد، من
خانه به جدول
کودک بی نظمی که که گلوگاهش ملی و مدام کشیک پرچین
در اون میدید
صفیر
دهقان
ملّی
آبی روپوش تو دبستان فولادی آجری
رادیو گوش میده مادر مدرسه خانم گیلانی
اما از خروس خون
بوی گند دروس موند رو کَتَم که فرو نرفت تحصیلات
تا بوق سگ که جمعم کنن با ارفاق از کف خیابون بیدستان
اواخر دهه ی هفتاد پر از سوژه
که زیر عنوان فارسی نوشتم قسم به کوچه ی شاملو
میخرم جهانو
زدم با پونز به سینه ی دیوار
دزدی از کتابخونه کار من بود
آتیش زدن باغ دایی باقر کار من بود
بوی گوگرد تو مِه لذت زمستونی خواب من بود
دارالمجانین نسل چهار بعد از انقلاب
تا حدّ انفجار پرُه از پشت پلمپه
دست زمخت دولت کشیده شده به لُپ اختناق
نفس راحت تو آغوش گرم اغتشاش
فلفل نبین چه ریزه
بشکن ببین چه تیزه
فلفل نبین چه ریزه
بشکن ببین چه تیزه
میرم تا کره ی خاکی پهن بشه مثل زیرانداز
لقمه بگیره اوس کریم بگه رخ زمین ننداز
به جمع ما خوش اومدی
ولی چونکه ترش رو نشی
نگن خورد توسری
تا تاوان ندی
جولان بعدیت نوشتن از هرچیز و ناچیزه
یا هر مکان و زمان
پس پای تخته سیاه به حکم مبصر
ادبیات و پاره وقت میدادم تغذیه
گفتم شاید دنیا توی تن متجلّی شه
اتوبانها رگ، نقلیه سلول و قلب هم که میدون
تفو به مشق جبر
اشک شب رو کاغذای خط به خط تلخ
تنبیه و تمرین و تحصیل
با ترتیب یا بدون ترتیب
گفتن بین کیا رستمی ؟ گفتم خوب ها، بدها
شور مضاعف بی جار و جنجال
منم منم در میزنم، لرزش دل بعد رگبار
فلفل نبین چه ریزه
بشکن ببین چه تیزه
فلفل نبین چه ریزه
بشکن ببین چه تیزه
بشکن ببین چه تیزه
سرخ میشه زبون آدم زبون
حافظ توراتی یا زبور
انزواطلبی یا اهل کولونی زنبور
یا مورچه پی شهد انگور ؟
ولی من منتخب رفقام
گلوگاهی با عدل، انجام وظیفه نظم چریک تو صفِ
واستا دم آبخوری
آب خنک تو کانونه
اصلاح س که میکنه فساد رو تربیت
دم بده تکون قلدور
چماقدار مفتخور
انتظامات گه خورد
پروتکل الحاقی ثلث دوم شدم، سرتا پا بنجل
لِکُلِّ مقامِ مقالُ، کلام الفلفل نبین چه ریزه
شیره جنگل آسفالتیم و جماهیر
سیاه میپوشن به قطر تقویم جلالی
ملّی از ملّت میگیره صلاحدید
امضا سفر به کودکی بدون روادید
-رو سینه ی دروازه ش با خنجرم نوشتم،
فلفل نبین چه ریزه بشکن ببین چه تیزه-

Parchin

Bidestan was the name of the alley and street where I grew up
Everything I am
It had bruised, crimson images, I
From school to home
Became a kaleidoscope of words, I
Home to the curb
A disorderly child whose throat was national and constantly on guard duty
In it he saw
Whistle
Farmer
National
Blue uniform in the steel brick elementary school
Mother listens to the radio, Mrs. Gilani from school
But from the rooster's crow
The stench of lessons remained on my coat, education never sank in
Until the dog's horn gathers me with leniency from the pavement of Bidestan street
The late seventies, full of subjects
Which I wrote under the title of Persian, I swear by Shamloo's alley
I will buy the world
I pinned it to the chest of the wall
Stealing from the library was my job
Setting fire to Uncle Baqer's garden was my job
The smell of sulfur in the fog was the pleasure of my winter sleep
The madhouse of the fourth generation after the revolution
Full to bursting with buds from behind the seal
The rough hand of the government has been drawn to the cheek of oppression
A breath of ease in the warm embrace of chaos
Don't underestimate the pepper because it's small
Break it and see how sharp it is
Don't underestimate the pepper because it's small
Break it and see how sharp it is
I go until the earth becomes flat like a rug
Uncle Karim takes a bite and says, "Don't let the earth fall"
Welcome to our group
But don't become sour
So they don't say you got hit in the head
Until you pay the price
Your next escapade is writing about anything and everything
Or any place and time
So at the blackboard, by order of the monitor
I was teaching literature and part-time giving out food
I said maybe the world manifests itself in the body
Highways are veins, vehicles are cells, and the heart is the square, you know
Ugh, algebra homework
Tears of the night on lined papers, bitter
Punishment, practice, and education
With or without order
They said, "Among whom is Rostam?" I said, "The good ones, the bad ones"
Extraordinary enthusiasm without fuss
It's me, it's me knocking, heart trembling after the downpour
Don't underestimate the pepper because it's small
Break it and see how sharp it is
Don't underestimate the pepper because it's small
Break it and see how sharp it is
Break it and see how sharp it is
The tongue of man becomes red, the tongue
Of حافظ, Torah, or Psalms
A recluse or a dweller in a bee colony
Or an ant after the nectar of grapes?
But I am chosen by my friends
A bottleneck with justice, performing the duty of a guerrilla in line
Wait by the water fountain
Cool water in the heart of winter
Correction that rectifies corruption, upbringing
Speak up, bully
Freeloading thug
The guards ate shit
I became a second-rate appendix, worthless from head to toe
For every station, there is a saying, the word of the pepper, don't underestimate it because it's small
We are the syrup of the asphalt jungle and the republics
They wear black to the thickness of the Jalali calendar
The nation takes discretion from the nation
Visa-free travel signature to childhood
-On the chest of its gate, I wrote with my dagger,
Don't underestimate the pepper because it's small, break it and see how sharp it is-