Текст и перевод песни Sagopa Kajmer - CD2 Didaktik Kitaplar

CD2 Didaktik Kitaplar

Birikimlerimiz kısıtlı, arzularımızın ışığı, egoizme yansıdı, ya da kısıtladık insancıl yanımızı,
tokatladık karanlığa mum yakanları. Barış hududuna mermi atanların akıbetini yazan
hocalarım oldu savaş yanlısı. Literatürün gerereği yapıldı. Atamın ellerini aradım.
Kürsülerde yetişen mengenelere her yılım on elimi kaptırmaktan yıldım, yılım bana zehir
oldu yine, halkım alkış tuttu ve ben elimi kırdım. Geçemediğimiz köprüler ardımızdan
ağladı, tıpkı yere düşen ekmek kırıntıları gibi, zan altında masum yedi kelepçeleri ve sırıttı
birileri, makam arabalarna yol ver geçsin, emri vaki olmuş her yolcu, açılan çenelere
çekici ver çaksın, yazılı kuralların kuramları aştı. Parmakları kırılan bu yazar yılmadı, kaç
yazar alim olsan, amacını yamacında doğarak yok oldu Sezar, dedelerin toprak oldu bak
orda mezar!... Yalanla savunan dürüstle tanıştı, tekmeyle kovulan kiniyle yarıştı, paradan
uzak olan silahla tanıştı, hayatla darılan ölümle barıştı.
KORO
Hainlik diz boyuna, laik durum acı kadere bağlanmış iş bitik
Taktiklerimizin nefesi kesilmiş, didaktik kitaplar sobada odun
Ve yurdun taşı toprağı çakıla karışmış, hocalarım eylem yürüyüşünde
Bilginlerim afaroz edildi didaktik kitaplar sobada odun.
Bir okumuşum tam onbeş sene sürece, ve okulumu kırmışım kırılmışım dünümde.
Şimdilerde ezbere büyüdüğümü anladım tek düze. Bilgilerimi çöpe attığım defterlerimde
bıraktım ve soru kağıtları artık yok önümde, tıpkı sorulan sorulara cevap olamadığı gibi.
Verilen cevaplara kayıtsız kalanım, ben talanım, ortadayım çevremde bu koca şehir,
elimde dumandan ibaret bir zehir, kibirle yıkanan insancıklar ortasında binlerce
çocukluğum, çantalarına koymak için bekliyor geleceğini. Ben işte oydum şimdi buyum.
Önümüze bakıp da yönümüzü bulamadık, gözümüzü açıp da yolumuza varamadık,
sözümüzü tutup da ileriye adım atamadık, adımızı karaladık ama temize çıkaramadık,
Atamıza rüsvayız, şimdi ben soruyorum sayın hocam pişman mısınız? Gelecek sizin
eserinizdir, ezbere nesiller yoldalar, kırmızıda geçtiler, yeşili beklemeden meydanı boş
bulan her hergele, mengene oldu ülkemi yedi afiyetle beni de. Siz diplomasına imzalarınızı
attınız, şimdi yine soruyorum sayın hocam pişman mısınız? İmzalarınız ateşe verdi kibritin
torpilini ve yandı okul önlükleri, üniformalarda saklanan büyük teröristleri yarattınız,
kararttınız, 25 senedir beklediğim aydınlık geleceğimi, biraz abarttınız!...
Sagopa Kajmer

CD2 Didactic Books

Our accumulations are limited, the light of our desires reflected onto egoism, or we restricted our humane side,
we slapped those who lit candles in the darkness. My teachers, who wrote the fate of those who threw bullets at the border of peace,
became pro-war. The necessity of literature was done. I searched for my father's hands.
I'm tired of losing ten of my hands every year to the vises that grow on the pulpits, my year was poison to me again,
my people applauded and I broke my hand. The bridges we couldn't cross cried behind us,
just like the bread crumbs that fell on the ground, the innocent seven under suspicion ate the handcuffs and someone grinned,
give way to the official cars, every passenger whose order has been given, give a hammer to the open jaws, let them nail it,
the theories of written rules have been exceeded. This writer, whose fingers were broken, did not give up, how many
writers would become scholars, his purpose perished at his side, Caesar, grandfathers became soil, look
there's a grave there!... The one who defended with lies met the honest one, the one kicked out competed with his resentment,
the one who was far from money met the gun, the one who was bored with life made peace with death.
CHORUS
Treachery is knee-deep, the secular situation is tied to a bitter fate, the job is finished
The breath of our tactics is cut off, didactic books are firewood in the stove
And the stone and soil of the homeland are mixed with gravel, my teachers are on a protest march
My scholars were excommunicated, didactic books are firewood in the stove.
My education would last for fifteen years, and I broke my school, I was broken in my yesterday.
Now I understand that I grew up by rote, monotonous. I left my knowledge in my notebooks where I threw it away
and there are no more question papers in front of me, just as it could not be the answer to the questions asked.
I am indifferent to the answers given, I am plundered, I am in the middle of this big city around me,
a poison in my hand that is nothing but smoke, thousands among the humans who wash with arrogance
my childhoods are waiting to put their future in their bags. I was that, now I am this.
We looked ahead and couldn't find our direction, we opened our eyes and couldn't reach our path,
we kept our word and couldn't take a step forward, we blackened our name but couldn't clear it,
We are ashamed of our ancestor, now I ask you, dear teacher, are you sorry? The future is your
work, generations by rote are on the road, they passed on red, without waiting for green, the square is empty
every scoundrel who finds it, became a vise, ate my country with pleasure and me too. You signed your diplomas,
now I ask again, dear teacher, are you sorry? Your signatures gave the match the pull of fire
and burned school uniforms, you created the big terrorists hiding in uniforms,
you darkened, the bright future I've been waiting for for 25 years, you exaggerated a bit!...
Sagopa Kajmer