Текст и перевод песни Saian - Kirmizi Ciceklinin Oykusu

Kirmizi Ciceklinin Oykusu

Bölüm 1: Dirim

İşbu adamın elleri açık fakat gökyüzüne
Açtı cebindeki romanı, tükürdü önsözüne
Büyük yağmurdan geçti kötü bir şair ceketiyle
Ve sokaktan kimselere selam dahi vermeden!
O ne şekilde tütün sararsa sarsın
Yaktı mı yakardı birkaç cümle ve birkaç da anı
Her ne kadar öykümüzün konusu bir başka da olsa
Vardı her düz durumda bile ters bir yanı
Söylenirdi manşetlere bıyık altından
Ve ceplerinde not alınmış kağıtlarla her defa!
Yakasında anlaşılmaz kırmızı bir çiçek;
Sorsak derdi ki, gelip geçenler diyecek merhaba!
Kötü bir ceket ve de bir paspal pantol
Böylece yaşardı çay parasına ve de tütüne
Champollion okur ve geceleri yaslanıp uçardı
Baudleaire′e lautréamont'a bir de yılmaz pütün′e...
O günden tam üç hafta önceydi
Kasabanın geniş bahçesinde ışıklı bir gecede
Sanki artık varoluş bir anlam kazanmıştı
Onun dudaklarına yapışan o birkaç damla hecede;
Je suis perdue! c'est malgré moi! je n'y peux rien!
Je ne peux pas résister! ...ama bu şurada bir dursun
O üç hafta nasıl geçti bilmem
Bize kaldı şu belalı şiir bir de 3 belalı kurşun

Bölüm 2: Bahçeler

Ayaklarımız bahçelerde
Ayaklarımız çimenlerde kalmış
Her gecenin var bir günahı
Bir kolunda tarla kuşları şarkı söyler
Bir kolunda kargış seni söylerdi
Gloksinyalar ve filbaharlar
Ah kasnı ve sparna
Bahçelerde intiharlar var
Görmüyorsun çıplak bulvarlarda düşlenen dünyayı
Duymuyorsun tik tak saatin kadranında korku
Ben bilendim seni bilmem bırak bizi!
Yıldız tozlarından şiirim var benim bırak bizi!
Nabzım atonal gözüm var fersizim
Mızrapsızım sen yoksan ay karası ben düzensizim
Benim üç ağır kurşunum var belalı
Ve çıkınımda bir çirkin fikrim var, vebalı
Biz sımsıkı ölümün içini gezerdik
Dışarıdan bakanlar ne derlerse desinler desinler!

Bölüm 3: Cinayet

Çekti vurdu, zavallı kızcağız düştü yere boylu boyunca
Tek kurşun! tek kurşun da borsalino şapkalıya, yerde iki seksen!
Yerde puro yerde sermaye yerde iki noksan
Iki kayıp şarkı kalan tek belalı kurşun
Iki kayıp gövde kaldı tek belalı kurşun
Onu da tuttu sıktı kendi kafasına...
Fakat her nasılsa kaldı yine hayatta
Kaldı komada aylarca
Yattı mahpus damında tam yirmi beş sene
Bir genel afla sonra çıktı bir gün işte.!
Karşısında görüp de beni
Yine yakasında anlaşılmaz bir çiçek
Gülümsedik göz göze gelir gelmez
Doğru nihavent meyhanesine
Olanı biteni o gün bana anlattı
Sabaha yakın ve en sonuncusuna şöyle başlamıştı:

Bölüm 4: ′les fleurs du mal′

Ağzım bir küfür! kendini kesecek
Dilimde bir süslü fiyonk onun hakkından gelecektim
O mahut yaz yeni bir rıhtım çıktılardı kıyıdan
Herkes kendinden verdi ben küpeştesi oldum
Uyudun mu?
Yak bir tane daha yak yak
Doldursana kardeşim sen de!
Velhasılıkelam birader
Deniz çatladı, aşk çatladı
çatılarda damar damar
Yaz bir bakarsın çiçekleriyle geldi, bahar bir çıktı
Ben bu teknede bir ıskarmoz oldum, bir pupası karayel vurdu
Onu gördüm farbalalı başında tafta kurdele
Bir kaleskadan indi bir kontrdans
Borsalino şapka...
Bir adam...
Sonra kardeşim...
3 belalı kurşun...

The Story of the Red Flower

Part 1: Life

This man's hands are open, but to the sky
He opened the novel in his pocket, spat on the foreword
He passed through the heavy rain in a bad poet's jacket
And without even greeting anyone from the street!
No matter how he rolls his tobacco
He burned a few sentences and a few memories
Although our story is about something else
There was a downside to every simple situation
It was whispered into the headlines under his breath
And every time with papers with notes in his pockets!
An incomprehensible red flower on his collar;
If we asked, he'd say that passers-by would say hello!
A bad jacket and a dirty pair of pants
That's how he lived on tea money and tobacco
He would read Champollion and lean back at night and fly
To Baudelaire, Lautréamont, and the unshakeable Pütün...
It was exactly three weeks ago that day
In the town's spacious garden on a bright night
As if existence had finally gained meaning
In those few drops of syllables that clung to his lips;
Je suis perdue! c'est malgré moi! je n'y peux rien!
Je ne peux pas résister! ...but let's leave that for now
I don't know how those three weeks went by
We are left with this troublesome poem and 3 troublesome bullets

Part 2: Gardens

Our feet in the gardens
Our feet left in the grass
Every night has a sin
On one arm, field birds sing
On one arm, a curse would sing you
Gloxinias and violets
Ah, chicory and asparagus
There are suicides in the gardens
You don't see the world dreamed of on bare boulevards
You don't hear the fear on the clock face of the ticking clock
I am broken, I don't know you, leave us!
I have poetry from star dust, leave us!
My pulse is atonal, my eyes are dim, I am listless
I am without a verse, I am the darkness of the moon if you are not here, I am disorganized
I have three heavy bullets, troublesome
And I have a nasty idea in my exit, ominous
We walked through the inside of death tightly
Whatever those who look from the outside say, let them say!

Part 3: Murder

He shot, the poor girl fell to the ground
One bullet! one bullet to the man in the Borsalino hat, two eighty on the ground!
Cigars on the ground, capital on the ground, two short
Two lost songs, only one troublesome bullet left
Two lost bodies, only one troublesome bullet left
He grabbed it, pressed it to his own head...
But somehow he still survived
He stayed in a coma for months
He lay in a prison cell for twenty-five years
One day he came out with a general amnesty!
Seeing me in front of him
Again an incomprehensible flower on his collar
We smiled as soon as our eyes met
Straight to the Nihavent tavern
He told me what happened that day
He started the last one near dawn like this:

Part 4: 'les fleurs du mal'

My mouth is a curse! it will cut itself
A fancy bow on my tongue will deal with it
That fateful summer, a new pier, they came ashore
Everyone gave of themselves, I became the railing
Are you asleep?
Light another one, light it, light it
Fill it up, brother, you too!
In short, brother
The sea cracked, love cracked
On the roofs, vein by vein
Summer came with its flowers, spring came out
I became a cutter in this boat, a black wind hit its pupa
I saw her, taffeta ribbon on her head with a turban
She came down from a railing, a contradance
Borsalino hat...
A man...
Then brother...
3 troublesome bullets...