Текст и перевод песни Salar Aghili - Bargrizan

Bargrizan

هیچ کس در این دنیا مرا درکم نکرد ای مردمان
دریای افکارم کجا در کوزه گنجد این زمان
پاییز و برگ ریزان شدم از هجر و مرگ نوبهار
از ریشه می سوزد دلم در سوز سرد این خزان

تنها پناه دیده ام شد گریه های نیمه شب
از دیده می جوشد مرا سیلاب اشک خونفشان
دردم چو پنهان می کنم از مردمان بی خبر
بنگر چه رسوا می کند مژگان خیس دیدگان

دریا بگو با کهکشان اسرار ماه بی نشان
تا خون بگرید آسمان از راز اقیانوس جان

بر برگ لاله می نوشت اشکم حدیث عشق دوست
داغش بروید در کویر از ناله های بی کران

Bargrizan

Personne dans ce monde ne m'a jamais compris, mon amour.
Où la mer de mes pensées pourrait-elle tenir dans une cruche en ce moment ?
Je suis devenu l'automne et la chute des feuilles, séparé par le deuil et la mort du printemps.
Mon cœur brûle de ses racines dans la froideur de cet automne.

Mes seules larmes de la nuit sont devenues mon refuge.
Un torrent de larmes de sang jaillit de mes yeux.
Ma douleur, que je cache aux ignorants,
Regarde comment mes cils humides la révèlent.

Dis-moi, océan, à la galaxie les secrets de la lune sans signe,
Pour que le ciel pleure du sang du mystère de l'océan de mon âme.

Sur la feuille du lis, mes larmes écrivaient l'histoire de mon amour pour toi.
Ton absence brûle dans le désert des plaintes sans limites.