Emarat - Sasan Sunami перевод на немецкий

Emarat

شب گواه چیست؟
گواه جنگ یا صلح بین دو لوند
گواه اتحاد رنگ ها به تیرگی
گواه بزم بین دو کمند
شب شروعی دیگر است
وسط روز به خاک افتادن
وسط روز بود که ریختنم
ریختم و هی ریخته شدم ریخته تر از اشکاتون آدما از افسار گسیختم
آجرام عمارتی بوده کهن که الان بیریختن
تا شنیده میرود رنگ ز رخسارم باز
شنیدم بر تن هر نارون افتاده خزون
به روی شیشه هر پنجره میکوبد برگ
خزهای بر جدار سینه این پیکره میکشد مو
تو میخوای شاد باشم چطوری؟
من کیام جز یه کولی؟
من کیام جز یک بنا؟
زاده دستان زبر یه بنّا
عمارتم بیش از یک عبارتم
من خود خاطرهام چون که پیره اصالتم
به دل سنگ تو آدم آنچنان دل دادم
که هنوز انعکاس خندههای کودکی رو میشنوم از پیچش پلکانم
تو بیا ریخته گر
تیشهی تو پنجه کشد بر جانم
تو نوازشگر هر تارتار پودمی
من ساز غروب بهتانم
ابراهیم بزن آن ضربه که نوازنده زند بر تارم
من واسه مرد و زن و بچهی این پیکره یه حس امنیتم
مثلا سربازم
مهرهای پر دشمن
جونم کف مشتم
جنگ و عرق،اشک و عذابش مال من بوده وقتی قلعه رفته پشتم
یه موج بلندم که بنا بر این خاکم
کرکرههام خونیه شیشههام دودیه پنجره هام چوبیه،چشم من اینجوریه
تو بزن تبر بش خوب گوش بده به این دژ
من اهل بخششم پنجرههام عین پلک چشم تو وامونده شدن تا یه روزی بسته شن
ریختگر بیلتو،تیشهتو کمون و تیرتو رو زمین بشونش
به تنم تکیه بزن بگو به اون مردی که بت گفته بزن بکوبش
من پر از غبارم از وقتی که اون رفته فقط مونده ازش خاطرهی کبودش
تو میخوای دل به کدوم سینه بدم؟ واست از کجای این سینه بگم؟
پیرهنت خاکیه چون که گذر کردی ازم پیرهنم خاکیه چون زمان گذر کرده ازم
گفته محکم بزنم بلرزم تا که از این پهنه برم
نمیدونی عمریه من تلو تلو میخورم از باغ تاک مجاورم
سکون مطلقم ساکنینم مهاجرن...

Gebäude

Wofür ist die Nacht Zeuge?
Zeuge des Krieges oder Friedens zwischen zwei Schönheiten?
Zeuge der Vereinigung der Farben zur Dunkelheit?
Zeuge des Festmahls zwischen zwei Schlingen?
Die Nacht ist ein anderer Anfang.
Mitten am Tag zu Boden fallen.
Mitten am Tag war es, dass ich zerfiel.
Ich zerfiel und zerfiel immer mehr, zerfallener als eure Tränen, oh Menschen, ich riss mich los von den Zügeln.
Meine Ziegel waren ein altes Gebäude, das jetzt formlos ist.
Sobald man hört, es geht fort, weicht die Farbe wieder aus meinem Antlitz.
Ich hörte, auf den Stamm jeder Ulme ist der Herbst gefallen.
An das Glas jedes Fensters schlägt ein Blatt.
Das Moos an der Brustwand dieser Gestalt zeichnet Linien.
Du willst, dass ich glücklich bin? Wie denn?
Wer bin ich außer ein Nomade?
Wer bin ich außer ein Bauwerk?
Geboren aus den rauen Händen eines Maurers.
Ich bin ein Gebäude, mehr als nur eine Phrase.
Ich bin die Erinnerung selbst, denn meine Herkunft ist alt.
Deinem steinernen Herzen, oh Mensch, habe ich mein Herz so sehr gegeben,
dass ich noch das Echo kindlichen Lachens aus den Windungen meiner Treppen höre.
Du, komm, Zerstörer!
Deine Hacke krallt sich in meine Seele.
Du liebkost jeden Faden meines Gewebes.
Ich bin das Instrument des Sonnenuntergangs deiner Verleumdung.
Abraham, schlag jenen Schlag, den der Spieler auf meine Saite schlägt!
Für Mann, Frau und Kind dieser Gestalt bin ich ein Gefühl der Sicherheit.
Zum Beispiel bin ich ein Soldat.
Ein Bauer im feindlichen Feld,
mein Leben in meiner Faust.
Krieg und Schweiß, Tränen und seine Qual waren mein, als die Festung hinter mir stand.
Ich bin eine hohe Welle, die auf diesem Boden gründet.
Meine Rollläden sind blutig, meine Scheiben rauchig, meine Fenster hölzern, so ist mein Auge.
Du, schlag mit der Axt darauf, hör dieser Festung gut zu.
Ich bin der Vergebung fähig; meine Fenster sind wie deine Augenlider offengeblieben, um eines Tages geschlossen zu werden.
Zerstörer, leg deine Schaufel, deine Hacke, deinen Bogen und Pfeil auf den Boden nieder.
Lehn dich an meinen Körper; sag jenem Mann, der dir sagte, schlag zu, reiß es nieder.
Ich bin voller Staub, seit sie fort ist; nur die schmerzliche Erinnerung an sie ist geblieben.
Welcher Brust willst du, dass ich mein Herz schenke? Wovon aus dieser Brust soll ich dir erzählen?
Dein Hemd ist staubig, weil du an mir vorübergingst; mein Hemd ist staubig, weil die Zeit an mir vorüberging.
Man sagte mir, fest zuzuschlagen, damit ich erzittere, damit ich von dieser Fläche weiche.
Du weißt nicht, seit Ewigkeiten schwanke ich vom Wein des benachbarten Gartens.
Ich bin absolute Reglosigkeit, meine Bewohner sind fortgezogen...