Pashimooni - Shahram Solati перевод на немецкий

Pashimooni

برای دیدن تهرون دلم تنگه
اخه هیچجا مثه تهرون نمیمونه
اخه دور از وطن بودن برام مرگه
خدا این غصه رو هیشکی نمیدونه
تاکی خدا بیسامونی
دربدری پریشونی
فریاد وامسلمونی اخرشم پشیمونی
تاکی خدا بیسامونی
دربدری پریشونی
فریاد وامسلمونی اخرشم پشیمونی

باز دل دیونه میخواد به شهر عشق سربزنه
تو کوچه های خاطره خونه ها رو در بزنه
بخونه از گذشته ها به یاد ایام قدیم
مستو خراباتی دلم
به سیم اخر بزنه
به سیم اخر بزنه
تاکی خدا بیسامونی
دربدری پریشونی
فریاد وامسلمونی اخرشم پشیمونی
تاکی خدا بیسامونی
دربدری پریشونی
فریاد وامسلمونی اخرشم پشیمونی

برای دیدن تهرون دلم تنگه
اخه هیچجا مثه تهرون نمیمونه
اخه دور از وطن بودن برام مرگه
خدا این غصه رو هیشکی نمیدونه
تاکی خدا بیسامونی
دربدری پریشونی
فریاد وامسلمونی اخرشم پشیمونی
تاکی خدا بیسامونی
دربدری پریشونی
فریاد وامسلمونی اخرشم پشیمونی

باز دل دیونه میخواد به شهر عشق سربزنه
تو کوچه های خاطره خونه ها رو در بزنه
بخونه از گذشته ها به یاد ایام قدیم
مستو خراباتی دلم
به سیم اخر بزنه
به سیم اخر بزنه
تاکی خدا بیسامونی
دربدری پریشونی
فریاد وامسلمونی اخرشم پشیمونی
تاکی خدا بیسامونی
دربدری پریشونی
فریاد وامسلمونی اخرشم پشیمونی

تاکی خدا بیسامونی
دربدری پریشونی
فریاد وامسلمونی اخرشم پشیمونی
تاکی خدا بیسامونی
دربدری پریشونی
فریاد وامسلمونی اخرشم پشیمونی

تاکی خدا بیسامونی
دربدری پریشونی
فریاد وامسلمونی اخرشم پشیمونی
تاکی خدا بیسامونی
دربدری پریشونی
فریاد وامسلمونی اخرشم پشیمونی

Reue

Ich sehne mich danach, Teheran zu sehen,
denn nirgendwo ist es wie in Teheran.
Denn fern der Heimat zu sein, ist für mich wie der Tod,
Gott, diesen Kummer kennt niemand.
Wie lange, Gott, diese Heimatlosigkeit,
dieses Umherirren, diese Verzweiflung,
dieser Schrei "Wehe mir", und am Ende die Reue?
Wie lange, Gott, diese Heimatlosigkeit,
dieses Umherirren, diese Verzweiflung,
dieser Schrei "Wehe mir", und am Ende die Reue?

Wieder will mein verrücktes Herz die Stadt der Liebe besuchen,
in den Gassen der Erinnerung an die Türen der Häuser klopfen,
von der Vergangenheit singen, in Erinnerung an alte Zeiten.
Mein betrunkenes, ruiniertes Herz,
will alles riskieren,
will alles riskieren.
Wie lange, Gott, diese Heimatlosigkeit,
dieses Umherirren, diese Verzweiflung,
dieser Schrei "Wehe mir", und am Ende die Reue?
Wie lange, Gott, diese Heimatlosigkeit,
dieses Umherirren, diese Verzweiflung,
dieser Schrei "Wehe mir", und am Ende die Reue?

Ich sehne mich danach, Teheran zu sehen,
denn nirgendwo ist es wie in Teheran.
Denn fern der Heimat zu sein, ist für mich wie der Tod,
Gott, diesen Kummer kennt niemand.
Wie lange, Gott, diese Heimatlosigkeit,
dieses Umherirren, diese Verzweiflung,
dieser Schrei "Wehe mir", und am Ende die Reue?
Wie lange, Gott, diese Heimatlosigkeit,
dieses Umherirren, diese Verzweiflung,
dieser Schrei "Wehe mir", und am Ende die Reue?

Wieder will mein verrücktes Herz die Stadt der Liebe besuchen,
in den Gassen der Erinnerung an die Türen der Häuser klopfen,
von der Vergangenheit singen, in Erinnerung an alte Zeiten.
Mein betrunkenes, ruiniertes Herz,
will alles riskieren,
will alles riskieren.
Wie lange, Gott, diese Heimatlosigkeit,
dieses Umherirren, diese Verzweiflung,
dieser Schrei "Wehe mir", und am Ende die Reue?
Wie lange, Gott, diese Heimatlosigkeit,
dieses Umherirren, diese Verzweiflung,
dieser Schrei "Wehe mir", und am Ende die Reue?

Wie lange, Gott, diese Heimatlosigkeit,
dieses Umherirren, diese Verzweiflung,
dieser Schrei "Wehe mir", und am Ende die Reue?
Wie lange, Gott, diese Heimatlosigkeit,
dieses Umherirren, diese Verzweiflung,
dieser Schrei "Wehe mir", und am Ende die Reue?

Wie lange, Gott, diese Heimatlosigkeit,
dieses Umherirren, diese Verzweiflung,
dieser Schrei "Wehe mir", und am Ende die Reue?
Wie lange, Gott, diese Heimatlosigkeit,
dieses Umherirren, diese Verzweiflung,
dieser Schrei "Wehe mir", und am Ende die Reue?