Khooneh - Shahrokh перевод на немецкий

Khooneh

شعر تنهایی خونه، دیگه خوندن نداره
وقتی همخونه نداری، خونه موندن نداره
گرد تنهایی گرفته، دیگه این خونه غمگین
روزا همرنگ چشاته، مثل شب ساکت و سنگین

شیشه آینه شکسته رو تن سنگین طاقچه
کاکلی چشماشو بسته، گلا پژمرده تو باغچه
دست باد از رو درختا همه برگارو چیده
دیگه هیچکی لب ایوون، جوجه ها رو دون نمیده

شعر تنهایی خونه، دیگه خوندن نداره
وقتی همخونه نداری، خونه موندن نداره

بی تو این خونه خالی، رنگی از شادی نداره
دست تنهام توی گلدون، گل تنهایی میکاره،
گل تنهایی میکاره
قصه دربدریمو ،نمیدونی تو میدونم
تو هوایی که تو نیستی، به هوای کی بمونم،
به هوای کی بخونم

شعر تنهایی خونه ،دیگه خوندن نداره
وقتی همخونه نداری، خونه موندن نداره
قصه تلخ غروبو خوندم از غربت چشمات
میدونستم گل عشقم میشه پرپر تو دستات
میدونستم دل تنگم گور صد خاطره میشه
رو تنم خالی میمونه جای اون دستا همیشه،
جای اون دستا همیشه

تو غزلواره عاشق رو چمن عطر شقایق
من و دلتنگی ابرا هوس گریه و هق هق
تو زلال تن آبی من تن تشنه سرابم
فکر همخونگی با تو نمیاد حتی به خوابم،
نمیاد حتی به خوابم
شعر تنهایی خونه، دیگه خوندن نداره
وقتی همخونه نداری، خونه موندن نداره
شعر تنهایی خونه، دیگه خوندن نداره
وقتی همخونه نداری، خونه موندن نداره
شعر تنهایی خونه، دیگه خوندن نداره
وقتی همخونه نداری، خونه موندن نداره

Zuhause

Das Gedicht der Einsamkeit des Hauses, es lohnt sich nicht mehr zu singen
Wenn du keine Mitbewohnerin hast, lohnt es sich nicht, zu Hause zu bleiben
Von Einsamkeit umhüllt, ist dieses Haus nun traurig
Die Tage haben die Farbe deiner Augen, wie die Nacht still und schwer

Der Spiegel ist zerbrochen auf dem schweren Sims
Der Hahn hat seine Augen geschlossen, die Blumen welken im Garten
Der Wind hat alle Blätter von den Bäumen gerissen
Niemand füttert mehr die Küken auf der Veranda

Das Gedicht der Einsamkeit des Hauses, es lohnt sich nicht mehr zu singen
Wenn du keine Mitbewohnerin hast, lohnt es sich nicht, zu Hause zu bleiben

Ohne dich ist dieses leere Haus ohne jede Farbe der Freude
Meine einsame Hand pflanzt im Blumentopf die Blume der Einsamkeit,
pflanzt die Blume der Einsamkeit
Die Geschichte meiner Heimatlosigkeit, ich weiß, du weißt es nicht
In der Luft, in der du nicht bist, nach wessen Luft soll ich mich sehnen,
für wen soll ich singen

Das Gedicht der Einsamkeit des Hauses, es lohnt sich nicht mehr zu singen
Wenn du keine Mitbewohnerin hast, lohnt es sich nicht, zu Hause zu bleiben
Ich las die traurige Geschichte des Sonnenuntergangs aus der Fremdheit deiner Augen
Ich wusste, dass meine Liebesblume in deinen Händen verwelken würde
Ich wusste, dass mein enges Herz zum Grab von hundert Erinnerungen wird
Auf meinem Körper bleibt die Leere jener Hände für immer,
die Leere jener Hände für immer

Du bist in der Liebesballade auf der Wiese der Mohnblumen
Ich und die Sehnsucht der Wolken, das Verlangen nach Weinen und Schluchzen
Du bist die Klarheit des blauen Körpers, ich der durstige Körper der Fata Morgana
Der Gedanke an ein Zusammenleben mit dir kommt mir nicht einmal in den Schlaf,
kommt mir nicht einmal in den Schlaf
Das Gedicht der Einsamkeit des Hauses, es lohnt sich nicht mehr zu singen
Wenn du keine Mitbewohnerin hast, lohnt es sich nicht, zu Hause zu bleiben
Das Gedicht der Einsamkeit des Hauses, es lohnt sich nicht mehr zu singen
Wenn du keine Mitbewohnerin hast, lohnt es sich nicht, zu Hause zu bleiben
Das Gedicht der Einsamkeit des Hauses, es lohnt sich nicht mehr zu singen
Wenn du keine Mitbewohnerin hast, lohnt es sich nicht, zu Hause zu bleiben